Το εσπέρας της Μ. Τρίτης χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων, πλαισιωμένος από το εκλεκτό ιερατείο του Ναού, τον πολιό Πρωτοπρ. Δημήτριο Νίκου, τον δραστήριο προϊστάμενο Πρωτοπρ. Θωμά Συνοδινό, τον ευλαβή Πρωτοπρ. Βασίλειο Χρυσόπουλο και τον καλλικέλαδο Διάκονο Δημήτριο Φωκιανό.
1. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος είπε: Η αποψινή ακολουθία επισφραγίζεται με το δοξαστικό των Αποστίχων, το γνωστό «τροπάριο της Κασσιανής».
Όμως η υμνογραφία στρέφεται γύρω από δύο πρόσωπα: της αμαρτωλής γυναίκας και του προδότη μαθητή.
Εχομε φως και σκοτάδι. Θα περίμενε κανείς ο μαθητής να είναι λουσμένος στο φως και η αμαρτωλή στο σκοτάδι.
Όμως το άλμα της μετανοίας φέρνει την γυναίκα στο φως και το άλμα της προδοσίας βυθίζει τον μαθητή στο σκοτάδι.
Πολύ ωραία περιγράφει αυτήν την αντιπαράθεση ένα ιδιόμελο των Αίνων,που μόλις ακούσαμε.
2. « Οτε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον,τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις».
Η γυναίκα προσέφερε, ο μαθητής ζητούσε να πάρει. «Η μεν έχαιρε καινούσα το πολύτιμον, ο δέ έσπευδε πωλήσαι τον ατίμητον».
Κάθε φορά,που προσφέρουμε,που θυσιάζουμε κάτι γεμίζουμε από χαρά.
Αυτήν ένοιωθε η γυναίκα εκείνη. Και ο μαθητής έσπευδε να πουλήσει τον « ατίμητον»! Έχει τιμή – αποτίμηση ο ενανθρωπίσας Υιός του Θεού;
3. «Αύτη τον Δεσπότην επεγίνωσκεν». Όταν αγαπάμε,μπορούμε να γνωρίσουμε τον άλλον. Και η γυναίκα εκείνη « ότι ηγάπησε πολύ», γνώρισε τον Χριστό.
Οχι διανοητικά,αλλά καρδιακά. Και ο μαθητής «του Δεσπότου έχωρίζετο». Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από τον χωρισμό από τον Χριστόν. «Ην δε νύξ»!
Τονίζει ο Ευαγγελιστής. Άτομα, οικογένειες,κοινωνίες, έθνη που χωρίζονται από τον Χριστό σκοτεινή θα είναι η πορεία τους.πορεία μέσα σε ασέληνη και θυελλώδη νύχτα.
Βυθίζονται στο σκοτάδι των πολέμων, των αιματοχυσιών και των ποικίλων κρίσεων. Η εποχή μας το αποδεικνύει.
4. «Αυτη ηλευθερούτο και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού». Την ώρα,που έκανε μιά πράξη υποταγής στο Χριστό η γυναίκα εκείνη «ηλευθερούτο».
Έσπαζε τις αλυσίδες των παθών.Γιατί η υποταγή στο Χριστό είναι η μεγαλύτερη πράξη ελευθερίας.
Ο άνθρωπος ελευθερώνεται από ανθρώπους, από καταστάσεις, από συμβατικότητες, από κατεστημένα και κυρίως από τον εαυτό του και τά πάθη του.
Σπάζει τα δεσμά των παθών. Και «μόνος ελεύθερος και μόνος άρχων και των βασιλέων βασιλικώτερος ο των παθών απηλαγμένος» ( Ι. Χρυσόστομος ).
Ενώ «ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού», υποδουλωμένος στο πάθος της φιλαργυρίας.
5. Και άλλοι απομακρύνονται από τον Θεό αναζητώντας την ελευθερία:
«Δεν θα σε πούμε πιά πατέρα,
δεν θα σε πούμε πλάστη πιά.
Ποθούμε λευτεριάς αγέρα,
κοντά σε σένα ειν ´ η σκλαβιά» !(Γ. Βερίτης)
Τους περιμένει συνήθως η υποδούλωση στα πάθη τα αδιέξοδα και το σκοτάδι.
Και αναφωνεί ο Υμνωδός «δεινόν η ραθυμία», η πνευματική αφασία και απονάρκωση.«Μεγάλη η μετάνοια» ! Που συγκλονίζει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στην αναγέννηση και ανακαίνιση.
Αυτήν ας βιώσουμε αυτήν την Μ. Εβδομάδα, κατέληξε ο Μητροπολίτης Κορωνείας, ώστε «κεκαρθαμέναις διανοίας» να λουστούμε στο Φως της Αναστάσεως.
