Μητροπολίτης Κορωνείας: «Ευγένεια και υγεία ψυχική»

1. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιωτατος παίρνοντας αφορμή από την ευαγγελική περικοπή της ημέρας (των δέκα λεπρών), μίλησε για μια λησμονημένη, όπως είπε, αρετή, την ευγνωμοσύνη.

Γιατί λησμονημένη; Διότι εύκολα λέμε «ευχαριστώ» για μικρά πράγματα, αλλά δύσκολα εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για μεγαλύτερες ευεργεσίες.

2. Σήμερα η οργάνωση της ζωής είναι τέτοια, ώστε συνήθως, δεν υπάρχει χώρος ούτε για προσφορά – δόσιμο αυθόρμητο, ούτε για ευχαριστία – ευγνωμοσύνη πηγαία. Ας σκεφθούμε την ανταλλαγή δώρων στις γιορτές.

Γίνεται, πολλές φορές, σαν υποχρεωτική υποταγή σε ένα κανόνα. Χωρίς την ανάλογη διάθεση ούτε εκείνου, που προσφέρει, ούτε εκείνου, που δέχεται το δώρο.

Υπάρχει μόνο η σκέψη ότι οι υποχρεώσεις – οι κοινωνικές και τόσο συμβατικές – τακτοποιήθηκαν.

2. Βέβαια η ευγνωμοσύνη, είπε ο Μητροπολίτης Κορωνείας, έχει κάποιες προϋποθέσεις.

α. Έχει θέση μόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ανάμεσα σε ένα «εγω» και σε ένα «συ». Η ευγνωμοσύνη δηλ. έχει θέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που στέκονται πρόσωπο προς πρόσωπο.

Ο ένας έχει μια ανάγκη και ο άλλος την ικανοποιεί.

β. Η ευγνωμοσύνη είναι δυνατή στο χώρο της ελευθερίας. Για κάτι ,που γίνεται αναγκαστικά, δεν αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη.

Δεν ευγνωμονούμε π.χ. μια άψυχη μηχανή,επειδή λειτουργεί σωστά και μας εξυπηρετεί.

Η όταν ασκούμε ή ικανοποιούμε ένα δικαίωμά μας, επειδή το επιβάλλει κάποιος νόμος ή συμφωνία ή συμβόλαιο.

γ. Για να είναι δυνατή η ευγνωμοσύνη αυτός που προσφέρει πρέπει να σέβεται την αξιοπρέπεια του ευεργετουμένου και να μη τον ταπεινώνει.

Όταν προσφέρουμε με αλαζονεία, πεθαίνει η ευγνωμοσύνη. Στη θέση της γεννιέται αντιπάθεια και μίσος ακόμη.

3. Εν κατακλείδι πρέπει να πούμε,τόνισε ο Μητροπολίτης Κορωνείας, ότι η ευεργεσία και η ευγνωμοσύνη είναι δείγμα ψυχικής ευγένειας και ψυχικής υγείας.

Ο άνθρωπος,που δεν έχει ευγένεια ψυχής δεν μπορεί να ευεργετεί διακριτικά και αν δεν είναι υγιής ψυχικά και αισθάνεται καταπιεσμένος από συμπλέγματα κατωτερότητας, δεν μπορεί να είναι ευγνώμων.

Γι’ αυτό μόνο εάν επανασυνδεθούμε με τον Θεό «εν Χριστώ» επαναβεβαιώνουμε την ευγένειά μας και ξαναβρίσκουμε την υγεία μας την ψυχική.

Μέσα στην οικογένεια του Θεου ως «οικείοι του Θεού» (Εφεσίους β, 19) και αδελφοί του Ι. Χριστού, που είναι «πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς» (Ρωμ. η 29), ο πρώτος και μέγας ευεργέτης όλων μας.