Όπως αναφέρει η Μητρόπολη:
Κατά το διήμερο 6 και 7 Σεπτεμβρίου πανηγύρισε ο νεόδμητος Iερός Nαός των Aγίων Nεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης επί τη εορτή του Αγίου Αθανασίου του Κουλακιώτου.
Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων το εσπέρας της εορτής μετέφερε τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Πραγματοποιήθηκε υποδοχή κλήρου και λαού και ακολούθησε λιτανευτική πομπή προς τον ναό όπου τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο.
Μετά το πέρας του εσπερινού στο υπό ανέγερση πνευματικό κέντρο του ναού πραγματοποιήθηκε εκδήλωση. Στην αρχή έγινε ομιλία για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό από τον Καθηγητή Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας κ.Μιχαήλ Τρίτο. Εν συνεχεία οι χορωδίες του Ναού και το χορευτικό τμήμα του Δήμου Δέλτα παρουσίασαν διάφορους χορούς και τραγούδια.
Την επομένη ημέρα το πρωί ο σεβασμιώτατος τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
Ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε, ἀδελφοί μου, σήμερα τή μνήμη ἑνός ἀπό τά πιό ἐκλεκτά τέκνα τῆς Χαλάστρας, ἑορτάζουμε τή μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀθανασίου τοῦ Κουλακιώτου, ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό διακόσια πενήντα περίπου χρόνια, μαρτύρησε γιά τήν πίστη του στόν Χριστό καί ἀξιώθηκε νά γίνει πολίτης τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Πῶς τό ἐπέτυχε ὅμως αὐτό, ἀδελφοί μου; Τό ἐπέτυχε μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς του.
Ζοῦσε σέ μία ἐποχή δύσκολη, ὑπόδουλος σέ ἕναν ἀλλόθρησκο δυνάστη, πού ἐπεδίωκε μέ κάθε τρόπο νά ἀναγκάσει τούς χριστιανούς νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί νά πιστεύσουν στόν προφήτη τους.
Αὐτό προσπάθησαν νά ἐπιτύχουν μέ δόλο οἱ Τοῦρκοι τῆς Κουλακιᾶς καί στήν περίπτωση τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Ἰσχυριζόταν ὅτι ὁμολόγησε τή μουσουλμανική θρησκεία καί ἔτσι ἔπρεπε νά ἀρνηθεῖ ὁριστικά τόν χριστιανισμό καί νά τήν ἀκολουθήσει.
Ὅμως ὁ νεαρός Ἀθανάσιος δέν ὑπέκυψε στόν πειρασμό αὐτό, δέν ὑπέκυψε στήν πρόκληση, δέν ὑπέκυψε οὔτε στίς ἀπειλές γιά τή ζωή του. Πιστός στόν Χριστό, πιστός στίς διδαχές πού ἔλαβε στήν Ἀθωνιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή, ὅπου σπούδασε καί στό Ἅγιο Ὄρος ὅπου ἔζησε ὡς μαθητής, προτίμησε τήν ὁμολογία τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης του στόν Χριστό ἀπό τήν ἄρνηση, προτίμησε τό μαρτύριο ἀπό μία πρόσκαιρη ζωή μέ ἐπίγεια ἀγαθά χωρίς ὅμως τόν Χριστό.
Ἦταν νέος, εἶχε ὅλη τή ζωή μπροστά του καί θά μποροῦσε νά τήν χαρεῖ μέ ὅλες τίς ἡδονές καί τίς ἀπολαύσεις της, ὅπως πολλοί συνομίληκοί του. Ὅμως ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος πίστευε ἀκράδαντα μαζί μέ τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο ὅτι ὅλα τά ἀγαθά καί ὅλες οἱ χαρές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι σκύβαλα, εἶναι σκουπίδια, εἶναι ἀνάξια λόγου, σέ σύγκριση μέ ἐκεῖνα πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Χριστός γι᾽αὐτούς πού θά μείνουν πιστοί στήν ἀγάπη του.
Καί ἀκόμη πίστευε ἀκράδαντα ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος στήν ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ ὅτι θά ὁμολογήσει ἐνώπιον τοῦ Πατρός του τοῦ ἐν οὐρανοῖς ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θά τόν ὁμολογήσουν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Καί μπορεῖ νά γνώριζε ὅτι ἡ ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁμολογία ὅτι εἶναι χριστιανός, ἐνώπιον τοῦ Τούρκου δικαστοῦ, θά τόν ὁδηγοῦσε στήν ἀγχόνη καί στόν θάνατο, γνώριζε ὅμως ὅτι ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ γι᾽ αὐτόν στόν οὐρανό ὅτι εἶναι μαθητής του, θά τοῦ ἐξασφάλιζε τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς κοντά στόν Χριστό.
Γι᾽αὐτό καί παρέμεινε σταθερός στήν πίστη του. Γι᾽ αὐτό δέν ὑπέκυψε στίς ἀπειλές καί τούς ἐκβιασμούς τοῦ δικαστοῦ, ἀλλά ὑπέμεινε μέ καρτερία καί γενναιότητα τά βασανιστήρια καί τήν ἀγχόνη, δοξάζοντας τόν Χριστό πού τόν ἀξίωσε νά τόν ὁμολογήσει καί νά θυσιάσει τή ζωή του γιά τήν πίστη του.
Ἔτσι, ἀδελφοί μου, κέρδισε ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί συγκαταριθμήθηκε μεταξύ τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά τιμᾶται καί στή γῆ καί στόν οὐρανό, καί νά τιμᾶ στούς αἰῶνες καί τό ὄνομα τῆς ἐπιγείου πατρίδος του, τῆς Κουλακιᾶς, τῆς Χαλάστρας, καί ὅλους ἐσᾶς τούς συμπολίτες του πού τόν τιμᾶτε καί προστρέχετε μέ εὐλάβεια στή χάρη του.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ τιμή τῶν ἁγίων, ὅπως ὅλοι γνωρίζετε, δέν περιορίζεται μόνο στήν τιμή μέ τά λόγια ἤ ἔστω καί μέ τήν παρουσία μας στόν ναό τους κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τους καί μέ τό ἀνάψουμε ἕνα κερί. Ἡ τιμή τῶν μαρτύρων, ὅπως λέγει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἶναι ἡ μίμησή του.
Αὐτήν περιμένει καί ἀπό μᾶς ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος. Περιμένει νά τόν μιμηθοῦμε, ὄχι βεβαίως στό μαρτύριο τοῦ αἵματος, ἀλλά στήν ὁμολογία τῆς πίστεως. Διότι μπορεῖ νά μήν ζοῦμε σήμερα ὑπό τόν ζυγό ἑνός ἀλλοθρήσκου κατακτητοῦ, ἀλλά ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο πού πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο εἶναι ἀδιάφοροι πρός τή χριστιανική πίστη ἀλλά καί τήν πολεμοῦν καί τήν ἀντιμάχονται καί θέλουν νά τήν ἀποσυνδέσουν ἀπό τή ζωή τοῦ ἔθνους μας, νά τήν θέσουν στό περιθώριο.
Καί τό ἐπιχειροῦν μέ διάφορους τρόπους καί μεθόδους, ἀμφισβητώντας ἀρχές καί ἀξίες, παραχαράσσοντας τήν ἱστορία, συκοφαντώντας πρόσωπα πού ἐκπροσωποῦν τήν Ἐκκλησία, ἀπορρίπτοντας τόν Χριστό, τήν Παναγία καί τούς ἁγίους, ἐκδιώκοντας ἱερά σύμβολα καί εἰκόνες, εἰρωνευόμενοι ὅσους πιστεύουν.
Καί σέ ὅλη αὐτή τήν προσπάθειά τους ἐπιχειροῦν συχνά νά ἐκμεταλλευθοῦν τή δική μας ἀδράνεια καί τή δική μας δειλία νά ὁμολογήσουμε τόν Χριστό.
Εἶναι ὅμως ἀνάγκη, ἀδελφοί μου, νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεώς μας εἶναι ἀπαραίτητη, διότι δέν ἀρκεῖ νά εἴμαστε χριστιανοί ἀλλά χρειάζεται καί νά τό δείχνουμε μέ τίς πράξεις μας καί μέ τήν ὁμολογία μας. Πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά ὑπερασπισθοῦμε τήν πίστη μας, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, γιατί ἡ νωθρότητα καί ἡ ἀδιαφορία δέν δικαιολογεῖται. Ὁ Χριστός εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός: «ὁ μή ὤν μετ᾽ ἐμοῦ κατ᾽ἐμοῦ ἔστι». Αὐτός πού δέν εἶναι μαζί μου, εἶναι ἐναντίον μου, λέγει.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς ἀναλογισθοῦμε τήν εὐθύνη μας. Ἄς ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας στόν Χριστό, ὥστε νά μήν βρεθοῦμε ἀναπολόγητοι ἐνώπιόν του καί ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τό «οὐκ οἶδα ὑμᾶς», δέν σᾶς γνωρίζω, ἀλλά γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τῆς αἰωνίου ζωῆς, τήν ὁποία καί ἐκεῖνος ἀπολαμβάνει, μιμούμενοι στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας τήν ὁμολογία του.
Σήμερα εἴχαμε τήν εὐλογία νά ἔχουμε καί νά συμπανηγυρίζουμε μαζί μέ τόν ἅγιο Ἀθανάσιο καί τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, νά ἔχουμε ἕνα τμῆμα τοῦ χαριτοβρύτου λειψάνου του πού εὐωδιάζει στό κέντρο τοῦ ναοῦ, μέ ἕνα μικρό τμῆμα τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου.
Καί οἱ δύο ἅγιοι ἀγωνίσθηκαν γι᾽ αὐτή τήν ὁμολογία, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πού καί οἱ δύο ἔζησαν στό Ἅγιο Ὄρος, σπούδασαν στήν Ἀθωνιάδα, στήν ὁποία εἶχα τήν τιμή καί τήν εὐλογία κι ἐγώ νά σπουδάσω, καί ἐξῆλθαν στόν κόσμο καί, ἰδίως ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, περιῆλθε ὅλη τήν Ἑλλάδα γιά νά τονίσει στούς Ἕλληνες τρία πράγματα. Νά κρατήσουν τήν πίστη τους, νά κρατήσουν τήν οἰκογένειά τους, καί νά κρατήσουν τήν πατρίδα τους, νά ἀγωνισθοῦν γιά νά τήν κάνουν ἐλεύθερη. Κι ἐμεῖς δυστυχῶς σήμερα ἀκοῦμε ἀπό ἐπίσημα στόματα ὅτι δέν εἶναι ἡ Ἑλλάδα ὀρθόδοξο κράτος. Καί τί εἶναι; Ποῦ πῆγαν τά αἵματα ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνδρείων ἁγίων, πού ἀγωνίσθηκαν γι᾽ αὐτόν τόν τόπο νά εἶναι ἐλεύθερος, γιά νά κρατήσουμε τήν πίστη μας, γιά νά κρατήσουμε τίς οἰκογένειές μας ἑνωμένες.
Καί καλούμεθα ἐμεῖς οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι νά τούς ἀπαντήσουμε, ὅπως τούς ἀπαντᾶτε ὅλοι ἐσεῖς πού ἤρθατε ἐδῶ. Γιατί ἤρθατε; Γιά νά τιμήσετε αὐτούς πού ἀγωνίσθηκαν γιά νά κρατήσουν τήν πατρίδα, τήν πίστη καί τήν οἰκογένεια.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, νά εἴμαστε ὑπερήφανοι, γιατί πρό ἡμῶν κάποιοι ἀγωνίσθηκαν γι᾽ αὐτά τά ἰδανικά, γι᾽ αὐτή τήν πίστη, γι᾽ αὐτή τήν πατρίδα. Ἄς εἶναι ὅλα αὐτά εἰς ὦτα μή ἀκουόντων. Μή τά δίνετε σημασία. Ἴσως ἔρθουν καί ἄλλα κακά. Ἐμεῖς πρέπει νά εἴμεθα ἕτοιμοι, νά εἴμεθα ὁμολογητές καί γιά τήν πίστη μας καί γιά τήν πατρίδα, καί νά εἴμεθα ξύπνιοι γιά νά τούς ἀπαντήσουμε ὅταν πρέπει καί ὅπως πρέπει.
Προσθήκη σχολίου