Με την ευκαιρία της συναυλίας με έργα μου στην Κωνσταντινούπολη θα ήθελα να υποβάλω τα σέβη μου με τη βαθύτερη εκτίμησή μου και αγάπη μου προς τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Βαρθολομαίο και να του ευχηθώ υγεία και δύναμη στο δύσκολο έργο του.
Θα ήθελα, ακόμα, αφού ευχαριστήσω τους οργανωτές της σημερινής εκδήλωσης, Πόλις 2010 και Λυσιστράτη, να στείλω ένα μήνυμα αγάπης και φιλίας στους φίλους μας Τούρκους, και ιδιαίτερα σ’εκείνους που πιστεύουν, όπως εγώ, στην ιστορική ανάγκη για την επίτευξη μιάς ισχυρής και μόνιμης φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους δύο λαούς μας. Ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους για το χτίσιμο αυτής της φιλίας είναι ο αμοιβαίος σεβασμός των μεγάλων αξιών του κάθε λαού, όπως είναι η πίστη στις εθνικές, ιστορικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές του αξίες.
Για εμάς, τους Έλληνες, η Ορθοδοξία αποτελεί μιά κορυφαία μορφή και λειτουργία της εθνικής μας συνείδησης, τόσο πολύτιμης και ισχυρής, όσο η ίδια μας η Πατρίδα. Και γι’ αυτό ας μου επιτραπεί να απευθύνω έκκληση ιδιαίτερα προς την Τουρκική Κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπ’όψη της αυτό το γεγονός, εάν πράγματι θέλει να προχωρήσουμε σοβαρά και οριστικά στην επίλυση των διαφορών μας, ξεκινώντας από τον έμπρακτο σεβασμό προς το Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που αποτελούν σύμβολα της Ελληνικής Ορθοδοξίας, με την οποία, όπως είπα, είναι τόσο στενά δεμένος ο ελληνικός λαός.
Προχωρώντας άμεσα σ’αυτές τις συμβολικές πράξεις πρέπει να ξέρουν ότι βάζουν τα αληθινά θεμέλια για να προχωρήσουν, επιτέλους, οι χώρες μας στο επίπεδο εκείνο των σχέσεων που θα χαρίσει στους δύο λαούς μας μεγάλα υλικά οφέλη και, προπαντός, την ηθική διάσταση που θα μας κάνει όλους υπερήφανους, γιατί θα έχουμε τη δύναμη να ρίξουμε στα σκουπίδια της ιστορίας όλα τα αρνητικά που μας χωρίζουν και να αναδείξουμε τα θετικά, που θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε προς ένα κοινό φωτεινό μέλλον. Σας ευχαριστώ!