Μεγάλη σαρακοστή: Από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Άγιο Πάσχα η Ορθόδοξη Εκκλησία ζητά από το ποίμνιό της να τηρήσει τη θρησκευτική παράδοση και να νηστέψει. Γιατί είναι τόσο σημαντική η περίοδος αυτή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής;
Λέγεται Τεσσαρακοστή γιατί διακρίνεται από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Με 40 μέρες, ξεκινά από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή του Λαζάρου.
Την Παρασκευή του Λαζάρου συμπληρώνεται η Τεσσαρακοστή, παρεμβάλλεται το διήμερο της Ανάστασης του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων και ύστερα ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα.
Είναι μια περίοδος εντατικής προσευχής, νηστείας και προσπάθεια κατάκτησης της αρετής, για να μπορέσουμε επάξια να προσκυνήσουμε το Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού.
Το νόημα της νηστείας των σαράντα ημερών
Το νόημα της νηστείας των σαράντα ημερών, αρχικά ήταν ταυτισμένο με την προετοιμασία των Κατηχουμένων και “των προς το άγιον φώτισμα ευτρεπιζομένων”, για το βάπτισμά τους, κατά τη νύκτα του Μ. Σαββάτου, στην παννυχίδα – αγρυπνία του Πάσχα. Στη “Λειτουργία της Μ. Τεσσαρακοστής”, των Προηγιασμένων Δώρων ή Προηγιασμένη, οι σχετικές “δεήσεις”, που μέχρι σήμερα έχουν διατηρηθεί ανέπαφες, μαρτυρούν αυτό το αρχικό νόημα. Το αυτό μαρτυρεί και η καθημερινή ‘Ανάγνωση, στις ‘Ακολουθίες αυτής της περιόδου, των Βιβλίων, που χρησιμοποιούσε η ‘Αρχαία ‘Εκκλησία για Κατήχηση, ήτοι της Γενέσεως, του ‘Ησαΐα και των Παροιμιών.
Το Πάσχα παρέχει τη μεγάλη ιερότητα που έχει το Μυστήριο του ‘Αγίου Βαπτίσματος, ως συμμετοχή (συνταφή και συνανάσταση) στον εκούσιο Θάνατο και την ‘Ανάσταση του Κυρίου, κατά την θεμελιώδη ερμηνεία του θείου Παύλου: “συνετάφημεν αυτώ διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν” (Ρωμ. ς΄ 4). ‘Η Λειτουργία της Παννυχίδας του Πάσχα ήταν μια καθαρά “βαπτισματική” Λειτουργία, στοιχεία της οποίας, έχουν μέχρι σήμερα διατηρηθεί στην αντίστοιχή της εσπερινή Λειτουργία του Μ. Σαββάτου (‘Εσπερινός ‘Αναστάσεως με τη Λειτουργία του Μ. Βασιλείου). Αυτά είναι:
α) τα 15 Παλαιοδιαθηκικά ‘Αναγνώσματα του ‘Εσπερινού (σήμερα αναγινώσκονται τρία) για την κάλυψη του χρόνου Βαπτίσεως των Κατηχουμένων στο Βαπτιστήριο και σε αναμονή των πιστών για την υποδοχή τους στο Ναό, που γινόταν με την ψαλμωδία του εισοδικού ύμνου “῞Οσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…”, για την τέλεση της Λειτουργίας,
β) τα Καινοδιαθηκικά ‘Αναγνώσματα (‘Απόστολος και Ευαγγέλιο), που είναι του ‘Αγίου Βαπτίσματος και
γ) η ψαλμωδία του βαπτισματικού ύμνου “῞Οσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…”, σε αντικατάσταση του Τρισαγίου ύμνου.
Προσθήκη σχολίου