Κατά την εορτή των Χριστουγέννων ο Σέβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Ευαγγελιστρίας Καλλιθέας, πλαισιωμένος από τον λόγιο και μουσικό προϊστάμενο Αρχιμ. Τιμόθεο Γεωργίου και τον συνεφημέριό του Πρωτοπρ. Χαράλαμπο Γρηγοριάδη.
Στον οικείον τόπον ανεγνώσθη αντί κηρύγματος η Εγκύκλιος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου.
Προ της Απολύσεως ο Μητροπολίτης Κορωνείας ετέλεσε χειροθεσία Ανγνώστου. Προ του «Δι ´ευχών» απηύθυνε ευχές προς το εκκλησίασμα και υπογράμμισε μερικές σκέψεις επιγραμματικά και κατ ´επιλογήν από το κείμενο, που παρατίθενται κατωτέρω για τους αναγνώστες της ιστοσελίδας.
Σε ένα ύμνο των ημερών αυτών διερωτάται ο Υμνωδός:
– « Πώς εξείπω το μέγα μυστήριον»; Πώς μπορώ να περιγράψω το μεγάλο μυστήριο των Χριστουγέννων ; Της ενανθρωπίσεως του Θεού ;
– « ο άσαρκος σαρκούται». Και στο μυστήριο αυτό της σαρκώσεως του ασάρκου Θεού πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζει η Παναγία,που χαρίζει στον Υιό και Λόγο του Θεού και Θεόν σάρκα. Και όχι μόνο σάρκα ,αλλά και ψυχή.
Ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη. Και αυτή προσλαμβάνεται από τον Θεόν Λόγον και ανακαινίζεται και αγιάζεται. Η ανακαίνιση αυτή η οντολογική,υπαρξιακή και όχι απλώς ηθική μεταδίδεται σε κάθε βαπτισμένο πιστό,που γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού,της Εκκλησίας.
– «ο Λόγος παχύνεται». Ο Υιός και Λόγος του Θεού,το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος,που δεν έχει υλικές διαστάσεις,παίρνει υλικότητα.
– « ο αόρατος οράται». «Θεόν ουδείς εώρακε πόποτε» λέγει ο Ευαγγελιστής. Ο Χριστός όμως διακηρύττει : «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα».
– « ο αναφής ψηλαφάται». Ο Θεός δεν είναι αντικείμενο των αισθήσεών μας και υπερβαίνει και τις νοητικές δυνατότητές μας. Όμως με την ενανθρώπιση γίνεται προσιτός στις αισθήσεις μας.Τον βλέπουμε,Τον ακούμε, τον αγγίζουμε,όταν « αναιμάκτω τομή τέμνομεν σώμα το δεσποτικόν». Ακόμη Τον γευόμεθα με την Θ. Κοινωνία κατά το «γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος».
– « ο άναρχος άρχεται». Ο Θεός είναι άναρχος. Χωρίς αρχή και τέλος. «Αΐδιος». Όμως ο Χριστός ως Θεάνθρωπος έχει αρχήν,καθώς γεννάται εκ της Παρθένου.
– «ο Υιός του Θεού ανθρώπου Υιός γίνεται». Και γιατί όλα αυτά; Την απάντηση την δίνει ο Μ. Αθανάσιος: « ίνα Θεόν τον Αδάμ απηργασηται». Για να μάς κάνει τους απογόνους του Αδάμ θεούς «κατά χάριν».
Έχουμε συνειδητοποιήσει άραγε την τιμή και την ευθύνη ; Αυτό το ερώτημα ας θέσουμε τα φωτεινά Χριστούγεννα στον εαυτό μας!
Προσθήκη σχολίου