Την Κυριακή ΙΑ Λουκά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας, πλαισιωμένος από τον εκλεκτό και δραστήριο προϊστάμενο του Ναού Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο και τον συνεφημέριό του Πρωτοπρ. Αθανάσιο Ηλιόπουλο.
Από το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας πήρε αφορμή για το κήρυγμά του.
1. Σε μιά εποχή,που οι άνθρωποι,είπε ο Σεβασμιώτατος,ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως για την εξωτερική εμφάνιση και το ένδυμα,που θα φορέσουν,ο Απ. Παύλος μας δίνει μιά συμβουλή.
Βέβαια δεν πρόκειται για το αν τα ρούχα μας θα είναι κομψά και μιας αναγνωρισμένης φίρμας.
Η συμβουλή του Αποστόλου είναι πολύ ουσιαστικώτερη,γιατί αναφέρεται στο ένδυμα της ψυχής μας. Μας ομιλεί για μιά «απέκδυση» και μία «ένδυση».
«Απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον …και ενδυσάμενοι τον νέον» μάς λέγει (Κόλασσαείς γ, 9-10 ).
Μας παρουσιάζει τον «παλαιό» εαυτό μας «συν ταις πράξεσιν αυτού», σαν ένα όχι απλώς άκομψο,αλλά και ακάθαρτο ένδυμα,που πρέπει να πετάξουμε από πάνω μας. Να το «απεκδυθούμε».
2. Βέβαια αυτό δεν είναι ούτε απλό,ούτε εύκολο. Γιατί αν ένα παλαιό ρούχο,που όπως λέμε το «βολευτήκαμε», δύσκολα το αποχωριζόμαστε, πολύ δυσκολώτερο είναι να πετάξουμε από πάνω μας τον παλαιό εαυτό μας.
Τον εαυτό μας,που δεν είναι κάτι ξένο,αλλά είναι ταυτισμένος με την ύπαρξή μας.
Ή μάλλον είναι αυτή αύτη η ύπαρξή μας. Θα λέγαμε, λοιπόν, μάς ζητείται να γυμνωθούμε υπαρξιακά από ό,τι ρυπαρό και μειωτικό της αξίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου έχουμε αφήσει να ζυμωθεί με το εγώ μας, την ύπαρξή μας.
3. Ομως δεν φθάνει αυτό. Δεν αρκεί η απέκδυση του «παλαιού ανθρώπου συν ταις πράξεσιν αυτού» (Κολ. β, 9).
Δεν φθάνει το ξεγύμνωμα. Απαιτείται και η επένδυση. Δεν αρκεί η αποβολή του ρυπαρού ενδύματος,αλλά και επανάκτηση της «στολής της πρώτης».
Ώστε να παρουσιαστούμε «ιματισμένοι και σωφρονούντες» (Λουκ. η, 35).
Και ποιό είναι το νέο ένδυμα; Είναι αυτό,που έχασαν οι πρωτόπλαστοι, όταν μετά την παρακοή συνειδητοποίησαν την γυμνότητά τους.
Είναι η «θεοΰφαντος στολή της Χάριτος»,που τους περιέβαλλε, όπως επισημαίνουν οι Πατέρες.
Όμως αυτή η λαμπρή στολή της ψυχής δεν χάθηκε οριστικά. Μας την ξαναχαρίζει ο Χριστός.
Μάς ενδύει με τον «καινόν άνθρωπον,τον κατά Θεόν κτισθέντα» (Εφεσίους δ,24), αφού «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. γ, 27), μας βεβαιώνει ο Απ. Παύλος.
4. Και συμπληρώνει ο Ιερός Φώτιος «τον Χριστόν ουχ ως ιμάτιον περιβαλλόμεθα,αλλ´ ως την καρδίαν πληρούμενοί τε φωτός και το πρόσωπον Χάριτος» (Τον Χριστό δεν τον φοράμε σάν ένα συνηθισμένο ρούχο, αλλά μάς γεμίζει την καρδιά με φως και το πρόσωπο με Χάρη – του Αγ. Πνεύματος εννοείται).
Και το έλεος του Θεού μάς δίνει την δυνατότητα με το επαναλαμβανόμενο Βάπτισμα της Μετανοίας να ανανεώνουμε την «στολήν της ψυχής» και το αίμα του Χριστού να καθαρίζει «την συνείδησιν ημών από νεκρών έργων» (Εβρ. Θ, 14).
Έτσι μας δίνεται κάθε φορά η δυνατότητα να «ενδυώμεθα» τον «νέον» εαυτόν μας και να επιστρέφουμε στο «αρχαίον κάλλος»το προ της πτώσεως.
Πόσο μεγαλειώδες το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία μας! Πόσο ανεκτίμητη η προσφορά Του! Πόσο θαυμαστά μεγάλη η δυνατότητα,που ανοίγεται μπροστά μας!
Προ της Απολύσεως ο Μητροπολίτης Κορωνείας ετέλεσε Ι. Μνημόσυνο του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κυρού Χρυσοστόμου επί τη συμπληρώσει κατ’ αυτάς σαράντα ημερών από της εκδημίας του.
Σημειωτέον ότι ο Σεβασμιώτατος συνεδέετο με τον αείμνηστον Πρωθιεράρχη από τεσσαρακονταετίας.
Τέλος ευχήθηκε σε όλους καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
