ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, είναι μια εορτή με βαθύτατο πνευματικό νόημα, είναι συνέχεια της Αναστάσεως του Χριστού. Ο Χριστός έλαβε το σώμα Του από την Παναγία, το ανέστησε με την θεότητά Του, οπότε και το σώμα της Παναγίας έπρεπε να λάβει δόξα, τιμή και ευπρέπεια.
Άλλωστε, όλα τα χαρίσματα που έχει η Παναγία έχουν σχέση με το ότι είναι η Μητέρα του Χριστού. Έτσι, στις 15 Αυγούστου εορτάζουμε την ένδοξη Κοίμηση της Θεοτόκου και την μετάστασή της στους ουρανούς. Η Παναγία έζησε αυτό που θα ζήσουν όλοι οι άγιοι κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και στην ζωή που θα επακολουθήσει.
Το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου παραπέμπει την σκέψη μας στα βασικά θέματα της ζωής μας πού σχετίζονται με τον θάνατο, την κοίμηση, τον ουρανό, τον Θεό. Εμείς ασχολούμαστε συνήθως με την καθημερινότητα, με το φαγητό, το ποτό, την εργασία, την διασκέδαση, τις εκδρομές και πολλές άλλες πράξεις, αλλά αγνοούμε ή παρακάμπτουμε τα προβλήματα πού αναφέρονται στα υπαρξιακά ερωτήματα, όπως για το τί είναι η ζωή, τί είναι ο θάνατος, γιατί να υπάρχει θάνατος, πού πάει ο άνθρωπος μετά τον θάνατο, πού βρίσκονται τα αγαπητά μας πρόσωπα πού έφυγαν από τον κόσμο αυτόν, πώς θα ζήσουμε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας χωρίς αυτά, και τόσα άλλα ερωτήματα πού μάς βασανίζουν ποικιλοτρόπως.
Πολλοί έχουν εντοπίσει το γεγονός ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα πού ταλαιπωρεί τον άνθρωπο στην ζωή του δεν είναι το οικονομικό, αλλά ο θάνατος. Ένα παράδειγμα πού επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός είναι ο θάνατος ενός αγαπητού μας προσώπου.
Σε μια τέτοια περίπτωση δεν μάς ευχαριστεί τίποτε, δεν μάς ικανοποιεί το πλούσιο εορταστικό τραπέζι, δεν μάς ευφραίνει η ομορφιά της φύσης, δεν μάς χαροποιεί τίποτε στην ζωή.
Μερικές φορές όταν περνάμε αυτές τις καταστάσεις πένθους είμαστε ιδιότροποι, συμπεριφερόμαστε ιδιόρρυθμα, ίσως και επιθετικά, πράγμα πού ενοχλεί και παραξενεύει τούς ανθρώπους πού είναι κοντά μας. Έτσι, ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα
Όμως, η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μάς δείχνει ότι και αυτός ο θάνατος μέσα στην Εκκλησία, με την Χάρη τού Χριστού, λαμβάνει ένα νόημα πού φυγαδεύει κάθε λύπη, αφού ο θάνατος δεν οδηγεί τον άνθρωπο στην απώλεια, το μηδέν, αλλά σε μια σχέση και συνάντηση με άλλα πρόσωπα, πού έχουν φύγει πριν από μάς.
Πράγματι, ο θάνατος είναι ένα πέρασμα, μια διάβαση από την γη της εξορίας στην αληθινή πατρίδα, όπως οι Ισραηλίτες πέρασαν από την Αίγυπτο προς την Γή της Επαγγελίας, διά της Ερυθράς Θαλάσσης.
Ένα τέτοιο πέρασμα είναι ο θάνατος, είναι μία συνάντηση με τον Χριστό, την Παναγία, τούς αγίους, τούς αγγέλους, είναι μία είσοδος στην ουράνια Εκκλησία. Έτσι, ο θάνατος δεν είναι μία διάλυση, μία ρήξη, μία διάσπαση, αλλά είσοδος στην ουράνια Εκκλησία, όταν, βέβαια, ζούμε με την νοσταλγία της και σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού.
Τι εορτάζεται στις 15 Αυγούστου
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μάς δείχνει ότι η Παναγία είναι η αυγή της μυστικής ημέρας και ο θάνατός Της είναι ένδοξη Κοίμηση, είναι συνάντηση με τον Υιό Της, καθώς επίσης ότι είναι η Μητέρα της Ζωής, πορεύθηκε προς την ζωή, αφού δεν την κράτησε ο τάφος και η νέκρωση. Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι και για μάς «αυγή μυστικής ημέρας», είναι ελπίδα ζωής, εκδίωξη των δακρύων και τού πένθους.
Αυτό μάς υπενθυμίζει τον λόγο τού Προφητάνακτος Δαβίδ: «εάν γάρ πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι σύ μετ’ εμού εί» (Ψαλμ. κβ’, 4). Όταν κανείς αγαπά τον Χριστό και ζει μαζί Του, δεν φοβάται τίποτε, γιατί Αυτός είναι ο νικητής τού θανάτου και ο χορηγός της ζωής.
Με αυτήν την προοπτική η θεομητορική αυτή εορτή είναι υπόθεση χαράς και ευφροσύνης, όχι απλώς γιατί βρισκόμαστε σε διακοπές, ζούμε στην φύση και
χαιρόμαστε το ωραίο φυσικό περιβάλλον.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου δίνει νόημα στην ζωή μας, ή μάλλον μάς υποδεικνύει αυτήν την ίδια την Ζωή, τον Χριστό. Με αυτήν την πίστη υπερνικούμε όλα τα εμπόδια, διώχνουμε όλες τις θλίψεις, γαληνεύουμε την καρδιά μας
