Λαέ του Θεού ευλογημένε με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και την πρεσβεία του Αγίου μας, του Πολιούχου της πόλεως των Θεσσαλονικέων, του Αγίου ΜεγαλομάρτυροςΜυροβλήτου και Χριστομιμήτου Δημητρίου.
Με ιερή συγκίνηση προς τον Άγιο Δημήτριο και με υιική ευγνωμοσύνη προς τον Παναγιώτατο Άγιο Θεσσαλονίκης, βρίσκομαι σήμερα, αυτή τη λαμπροφόρο ημέρα για τη συμπρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, την συμβασιλεύουσα του Βυζαντίνου και, για όλο τον Ορθόδοξο Χριστιανικό κόσμοχοροστατών και ομιλών στον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής του Αγίου Πολιούχου μας Δημητρίου.
Ως Θεσσαλονικεύς, ως ιερόπαις του Ιερού Περικαλλούς τούτου Ναού από τριακονταπενταετίας, και ως κλητός του Επαναπατρισμού μου εις τηνΑγιοτόκο και Ηρωική γη της Ελληνικής Μακεδονίας μας, ως Ποιμενάρχης και Μητροπολίτης της γειτονικής Ιεράς Μητροπόλεως Πολυανής και Κιλκισίου, με τον ευλαβή, προσφυγικό και ευγενή λαό, επιτρέψτε μου παρακαλώ, πριν καταθέσω τους ταπεινούς λόγους μου, που αναβλύζουν από την κατάνυξη της ψυχής μου, να αναφωνήσω μαζί με τον Άγιο Νέστορα προς τον Άγιό μας: «ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι»
Ο μεγάλος ευεργέτης της τοπικής και της καθόλου Εκκλησίας, ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος, που γεννήθηκε, έζησε, μαρτύρησε και Αγίασε σ’ αυτά εδώ τα χώματα, σήμερα και αύριο, τιμάτε λαμπρά και με πολύ χαρά και αγαλλίαση, υμνολογούμετου Αγίου ονόματός του, τη σταθερή και αταλάντευτη πίστη του προς τον Θεό και την απόλυτη αφοσίωσή του στην Αγία Εκκλησία.
«Τω Αθλοφόρω του Χριστού τα νικητήρια, ως τροπαιούχω σοι πιστοί συμφώνως μέλπομεν, αγαλλόμενοι Δημήτριε μυροβλήτα…» ψάλλουν οι χοροί των ιεροψαλτών και αναδεικνύουν ευχαριστιακά και δοξολογικά μία σχέση ενότητας όλων μας με τον Προστάτη και Πολιούχο μας, Άγιο Δημήτριο.
Ο Άγιός μας, από τα σημεία της λαμπρής ζωής Του, προσέλαβε δύο επίθετα: Μυροβλύτης και Χριστομίμητος.
