Κιλκισίου: ”Διά του Σταυρού ο άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό και ενώνεται μαζί Του!”

Σήμερα, Γ’ Κυριακή των Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, 19 Μαρτίου 2023, τελέσθηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον περικαλλή Ιερό Ναό Αγίων Βασιλείου και Παντελεήμονος Ν. Αγιονερίου Κιλκίς, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίου, τον οποίο πλαισίωσαν ο Παν. Αρχιμ. Ιωακείμ Παπαδόπουλος, ο Πρωτ. π. Ανδρέας Τζελέπης, Εφημέριος του Ναού και οι Ιεροδιάκονοι π. Φιλόθεος Τσαμπαζάκης και π. Σάββας Αμοιρίδης.

Στο μέσον της Μ. Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας προβάλλει τον ζωοποιό Σταυρό του Χριστού εις προσκύνηση, για να αντλήσουμε κουράγιο και δύναμη, ώστε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι τέλους και να φανούμε άξιοι συμμέτοχοι στα σεπτά Πάθη, με κορύφωση τη συμμετοχή μας στη λαμπροφόρο του Χριστού Ανάσταση το βράδυ του Πάσχα.

Πολλοί ήταν οι πιστοί που προσήλθαν για να προσκυνήσουν τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του.

Στο κήρυγμά του ο σεπτός Ποιμενάρχης του Κιλκίς κ. Βαρθολομαίος ανέλυσε την ακουσθείσα Ευαγγελική Περικοπή, στην οποία ο Κύριος απευθύνει μια παγκόσμια πρόσκληση προς όλους μας «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτὸν και αράτω τον σταυρὸν αυτού, και ακολουθείτω μοι».

“Όποιος θέλει λοιπόν, ελεύθερα, δεν βιάζει κανέναν. Δύο είδη σταυρών προβάλλουν σήμερα ενώπιον μας. Ο ένας είναι ο Σταυρός του Χριστού που προσκυνούμε και ο άλλος ο σταυρός που θα σηκώσει ο καθένας από μας, αν θέλει να ακολουθήσει τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο. Όπως ο Κύριος έφερε το δικό Του Σταυρό στο Γολγοθά, φορτωμένος τις αμαρτίες του κόσμου, έτσι και ο πιστός Του, πρέπει να σηκώσει τον προσωπικό του σταυρό, στον αγώνα για σωτηρία και τελείωση. Ο δρόμος όμως για τη σωτηρία είναι πραγματικός Γολγοθάς και απαιτεί αυταπάρνηση, για να νεκρώσει τον παλαιό άνθρωπο και να τον ανακαινίσει μέσα στο φως της Αναστάσεως” και συνέχισε: “Τι σημαίνει όμως το «απαρνησάσθω εαυτόν»; Σημαίνει να απαλείψουμε τις κακές μας επιθυμίες και καθετί το εφάμαρτο και να τα αντικαταστήσουμε με τον Χριστό. Σημαίνει να απαρνηθούμε το αυτοείδωλό μας και διασπάζοντας την εγωκεντρικότητά μας να οδηγηθούμε σε μια πνευματική ωριμότητα και ελευθερία”.

Υπογράμμισε ότι η εποχή μας, δυστυχώς διέπεται από το κοσμικό φρόνημα, που είτε δεν κατανοεί είτε απορρίπτει τα λόγια του Ευαγγελίου. Προτιμούμε, είπε, την άνεση και την ικανοποίηση των κάθε είδους απαιτήσεων και επιθυμιών, που εξυπηρετούν τον προσωπικό μας εγωισμό. Αντί της αγάπης προβάλλεται ο εγωκεντρισμός, αντί των αιωνίων προβάλλονται τα πρόσκαιρα. Η Εκκλησία αντιθέτως προβάλλει σήμερα, τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, το πανανθρώπινο Σύμβολο της σωτηρίας, το εχέγγυο της Αναστάσεως, το όπλο κάθε χριστιανού κατά του διαβόλου, την ελπίδα του κάθε πιστού, την δόξα της την ίδια, που είναι ταυτόχρονα και δόξα των Αγγέλων, αλλά και δαιμόνων τραύμα.

“Διά του Σταυρού ο άνθρωπος αδελφοί μου, επιστρέφει στον Θεό και ενώνεται μαζί Του. Ενδύεται το φως και αποκτά τη ζωή. Αποβάλλει το ένδυμα της φθοράς και ενδύεται το ένδυμα της αφθαρσίας. Διά του Σταυρού οι άνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους. Αυτό το βλέπουμε να πραγματώνεται μέσα στην Εκκλησία, όπου οι άνθρωποι, οποιασδήποτε εθνικότητας, φυλής και γλώσσας, γίνονται αδελφοί μεταξύ τους και μέλη του Σώματος του Χριστού. Διά του Σταυρού όμως ο άνθρωπος ενώνεται και εσωτερικά, καθότι οι τρεις δυνάμεις της ψυχής του (νους, επιθυμία και θυμός), που διασπάστηκαν πριν, τώρα βάζοντας πάλι κέντρο τους τον Θεό, ενώνονται. Ο άνθρωπος γίνεται πάλι βασιλεύς και η κτίση τον υπηρετεί. Τέλος, διά του Σταυρού επιστρέφει όλη η κτίση στον Θεό, αφού ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί την ενότητα όλων των κόσμων της δημιουργίας και δι’ αυτού κατατροπώνεται το μόνο διασπαστικό στοιχείο της, που είναι η αμαρτία. «Ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω».

Ο Σταυρός είναι το κλειδί, με το οποίο ο Χριστός άνοιξε τον κεκλεισμένο Παράδεισο. Το ξύλο του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού μας έβγαλε από τον Παράδεισο, μετά την παρακοή και ένα άλλο ξύλο τώρα, το ξύλο του Σταυρού, μας τον ανοίγει πάλι και μας αξιώνει να γίνουμε πολίτες του”.

Περαίνοντας τον λόγο του, ο Σεβασμιώτατος τόνισε: “Η Εκκλησία μας, ως σταυροαναστάσιμη, κηρύττει τη χαρμολύπη του Σταυρού. Η χαρμολύπη σηματοδοτεί την λύπη για το πάθος και το μαρτύριο του φρικτού Γολγοθά και την χαρά για τον θρίαμβο και την δόξα της Αναστάσεως. Δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς τον Γολγοθά, όπως όμως δεν υπάρχει και Γολγοθάς χωρίς την Ανάσταση. Αυτή η αλήθεια πρέπει πάντα να εδρεύει και να φυλάγεται στις καρδιές μας, για να μας ενδυναμώνει και να μας στηρίζει τις δύσκολες ώρες των πειρασμών και των θλίψεων, ώστε να ψάλλουμε με πίστη και θάρρος «Τον Σταυρό σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την Αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν», γιατί ο Σταυρός είναι το παράθυρο, μέσα από το οποίο καταυγάζεται το φως της Αναστάσεως!”.