Ζούμε στην εποχή που οι φιλελεύθεροι έχουν σχεδόν ταυτιστεί με την αθεΐα και την αντιθρησκευτικότητα, ή, μάλλον, χειρότερα, με τον αντιχριστιανισμό - διότι το Ισλάμ δεν τους ενοχλεί.
Είναι κρίμα, διότι οι φιλελεύθερες ιδέες δεν ήταν πάντα εκφυλισμένες ανατοποθετήσεις αριστερίστικης καταγωγής. Ο φιλελευθερισμός δεν ήταν πάντα νεομαρξισμός με καπιταλιστικό κάλυμμα.
Λίγες φιλελεύθερες φωνές σήμερα αντιστέκονται στην παραχώρηση κάθε αγάπης για την εθνική παράδοση και την χριστιανική πίστη στους αμιγώς συντηρητικούς.
Μία από τις πιο σημαντικές είναι του Georgios Archontas. Μπείτε στον κόπο να τον διαβάσετε και να μοιραστείτε την ανάρτησή του. Διότι τα λέει ξεκάθαρα και καμία αλλαγή δεν συμβαίνει από μόνη της.
«1. Η αθεϊα, η αντιθρησκευτικότητα και ο αντικληρικαλισμός (διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους) προφανώς δεν είναι προϋποθέσεις του φιλελευθερισμού.
2. Η θρησκευτική πίστη προφανώς δεν είναι τεκμήριο ανορθολογισμού, έφεσης σε θεωρίες συνομωσίας κλπ κλπ.»
