Ιερά Σύνοδος: «Σήμερα προβάλλονται οι Ιερατικές Κλήσεις – Οι πιστοί να αναλογισθούν την στάση τους απέναντι στην Ιερωσύνη»

Σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, η Εκκλησία του Θεού ευφραίνεται και αγάλλεται γιατί ως άλλος Παράδεισος προσκυνεί «το ζωηφόρον ξύλον του Σταυρού», ο Οποίος αποτελεί το περιτείχισμα και το εδραίωμά Της.

Υψώνεται ιεροπρεπώς και προτίθεται εις προσκύνησιν ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός του Κυρίου από τις χοικές παλάμες των οικονόμων της Χάριτος, των Ιερέων της Εκκλησίας, αποτελώντας γι’ αυτούς «κράτος και οχύρωμα», «καύχημα και διάσωσμα». Γι’ αυτό και η Εκκλησία της Ελλάδος έχει θεσπίσει την τιμή και την προβολή των Ιερατικών Κλήσεων κατά την σημερινή Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Για να τονίσει με αυτόν τον τρόπο το γεγονός ότι διά της σταυροφόρου Ιερωσύνης και των τελουμένων υπ’ αυτής διά της σημείωσης του τύπου του Τιμίου Σταυρού Μυστηρίων και αγιαστικών πράξεων οι πιστοί αγιάζονται και χαριτώνονται, αλλά και βοηθούνται να σηκώσουν τον δικό τους προσωπικό σταυρό.

Στην δεύτερη ευχή της εις Επίσκοπον χειροτονίας βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα «γιατί χρειάζεται η Ιερωσύνη»: Επειδή δεν δύναται η ανθρώπινη φύση να αντέξει την ουσία της Θεότητος, κατέστησε ο Θεός ομοιοπαθείς διδασκάλους που επέχουν τον θρόνο του Θεού, οι οποίοι έχουν ως σκοπό να αναφέρουν θυσίες και προσφορές στον Θεό υπέρ παντός του λαού και ως οικονόμοι της Χάριτος να καταρτίζουν τις εμπιστευθείσες σε αυτούς ανθρώπινες υπάρξεις.

Ο Ιερεύς χειροτονείται για να υπηρετεί και να λειτουργεί τα σεπτά και άχραντα Μυστήρια του Θεού στο άγιο Αυτού Θυσιαστήριο και να αναπέμπει στον Θεό όλα τα προς σωτηρίαν αιτήματα του λαού, τον οποίο του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Να κηρύσσει το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και να ιερουργεί τον λόγο της αληθείας του Θεού, να Του προσφέρει δώρα και θυσίες πνευματικές και να ανακαινίζει τον λαό Του διά του λουτρού της παλιγγενεσίας.

Την συνείδηση ότι οι κληρικοί χειροτονούνται για να διακονήσουν τον λαό του Θεού, μέσω της διδαχής και της τέλεσης των Μυστηρίων, είχε η Εκκλησία ήδη από τα πρώτα βήματά Της. Στο αρχαίο κείμενο Διδασκαλία των Αποστόλων καλούνται οι πιστοί να τιμούν τον Επίσκοπό τους διότι μέσω αυτού ο Κύριος τους χορηγεί το Άγιο Πνεύμα και σφραγίζονται, διότι εκείνος τους απαλλάσσει από τις αμαρτίες τους, τους αναγεννά διά του ύδατος, τους ανατρέφει με τον λόγο, τους μορφώνει με τα δόγματα και τους νουθετεί, τους κάνει κοινωνούς της Ευχαριστίας του Θεού και κληρονόμους των υποσχέσεών Του.

Προβάλλονται λοιπόν σήμερα από την Εκκλησία μας οι Ιερατικές Κλήσεις, ούτως ώστε οι πιστοί να αναλογισθούν την στάση τους απέναντι στην Ιερωσύνη και τους Ιερείς, οι οποίοι τους Τροφοδοτούν και τους Αιμοδοτούν πνευματικά και ουσιαστικά διά της διδαχής του λόγου του Θεού και της τέλεσης των Μυστηρίων, αλλά και τους βοηθούν στην άρση του προσωπικού σταυρού τους.

Με αφορμή όμως αυτόν τον εορτασμό, καλούνται και οι ίδιοι οι Ιερείς όπως και οι υποψήφιοι Κληρικοί να αναλογισθούν το τι σημαίνει Ιερωσύνη και πόση υπευθυνότητα απαιτεί η ιερατική διακονία. Να αναλογισθούν ότι, όταν ο Θεός ευδοκεί και ενδύονται την της Ιερωσύνης Χάριν, αυτό γίνεται με αποκλειστικό σκοπό όλοι μας να διακονήσουμε ταπεινά τον λαό του Θεού που ο Ίδιος μας εμπιστεύεται, προσφέροντας την Θεία Ευχαριστία «υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων» σταυρώνοντας καθημερινά τα πάθη και τις αδυναμίες μας και αποφεύγοντας τις παγίδες του Πονηρού. Έτσι διαφυλάσσουμε την Παρακαταθήκη που θα λάβουμε την ημέρα της χειροτονίας μας για να την παραδώσουμε, όταν μας ζητηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

ADVERTISING

Η Ιερωσύνη δεν μας ανήκει. Είναι του Χριστού και μας την προσφέρει ως έργον διακονίας «εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού», πάντοτε σε αναφορά προς Εκείνον και τους αδελφούς με τους οποίους συνεργαζόμεθα για την αύξηση του Σώματος Αυτού. Γι’ αυτό οφείλουμε να την δεχόμαστε και να την διακονούμε ταπεινά, όχι με ατομικό, αλλά με εκκλησιαστικό φρόνημα, και όχι με ατομική, αλλά με εκκλησιαστική συνείδηση. Έτσι δεν θα κινδυνεύσουμε να γίνουμε έρμαια της έπαρσης και της αλαζονείας, που οδηγούν δυστυχώς σε φαινόμενα αυτονόμησης από το υπόλοιπο Σώμα, απληστίας, αμετροέπειας και πτώσης σε παντοειδή ανομήματα.

Γνωρίζοντας τους κινδύνους αυτούς, αλλά και τον σφοδρό πόλεμο του διαβόλου εναντίον της Ιερωσύνης, ο Μέγας Βασίλειος φροντίζει αρκετές φορές στην Θεία Λειτουργία που συνέγραψε να εμπνεύσει αυτό το ταπεινό φρόνημα στους Ιερείς, υπενθυμίζοντάς τους ότι ο Θεός είναι Εκείνος που τους δημιούργησε και τους έφερε σε αυτήν την ζωή, Εκείνος που τους επισκέφθηκε «εν ελέει και οικτιρμοίς» και ότι οι ίδιοι είναι άνθρωποι αμαρτωλοί και ανάξιοι, οι οποίοι καταξιώθηκαν να λειτουργούν στο Θυσιαστήριο του Θεού, όχι εξαιτίας των αρετών τους ή γιατί επιδόθηκαν σε κάποιες καλές πράξεις, αλλά «διά τα ελέη και τους οικτιρμούς» Του, αφού Εκείνος, με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, τους τοποθέτησε σε αυτήν την διακονία.

Παιδιά μας ευλογημένα,
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αφού έγινε άνθρωπος για την σωτηρία μας, φανέρωσε την αγία Εκκλησία Του προς τον σκοπό της μεταδόσεως της σωτηρίας στον κάθε έναν από τους πιστούς διά της διδασκαλίας, του αγιασμού και της καθοδηγήσεως αυτών διά του Μυστηρίου της Ιερωσύνης. Γι’ αυτό σας προτρέπουμε και σας παρακαλούμε να προσεύχεσθε καθημερινά στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριό μας να ενισχύει τον ιερό Κλήρο Του και να δίδει στην Εκκλησία Του Ιερείς με επίγνωση της ευθύνης τους, οι οποίοι θα ανεβαίνουν «εν καρδία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως» τις κλίμακες του Ιερού Βήματος και θα προσφέρουν για χάρη όλων «δεήσεις και ικεσίας και θυσίας αναιμάκτους», «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».

Σας ευχόμαστε πατρικά καλό υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής!

† Ο Αθηνών Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ο Ζιχνών και Νευροκοπίου Ιερόθεος
† Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
† Ο Σερβίων και Κοζάνης Παύλος
† Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
† Ο Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας
† Ο Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Μάρκος
† Ο Σταγών και Μετεώρων Θεόκλητος
† Ο Μάνης Χρυσόστομος
† Ο Φθιώτιδος Συμεών
† Ο Λαρίσης και Τυρνάβου Ιερώνυμος
† Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Ιερώνυμος
† Ο Περιστερίου Γρηγόριος

Ο Αρχιγραμματεύς
† Ο Ωρεών Φιλόθεος