Ι.Μ. Νέας Σμύρνης
Μέ ἐπιτυχία πραγματοποιήθηκε τή Δευτέρα 20 Μαρτίου ἡ καθιερωμένη ἐαρινή Σύναξη τῶν Κατηχητῶν καί Κατηχητριῶν τῶν Ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεώς μας στόν Ἱερό Ναό ἁγίας Βαρβάρας Ἀργυρουπόλεως.
Ἡ Σύναξη ξεκίνησε στίς 6.00 μ.μ. μέ τήν κατανυκτική Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών παρουσίασε τόν εἰσηγητή, Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀπόστολο Τσολάκη, Ἱεροκήρυκα τῆς Ἀδελφότητας Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα «Κατηχητής πρός παιδιά: Χριστός ἐπαναλαμβανόμενος».
* * *
Ἀρχικά ὁ εἰσηγητής ἀνέφερε ὅτι ὁ κατηχητής συνιστᾶ γιά τά παιδιά ἕναν δεύτερο Χριστό, καθώς εἶναι μιμητής Χριστοῦ καί βαδίζει στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Εἰ γάρ ὅρος Χριστιανισμοῦ μίμησις Χριστοῦ ἐν τῷ μετρῶ τῆς ἐνανθρωπήσεως, κατά τό ἐπιβάλλον τῇ ἑκάστου κλήσει, οἱ τήν ὁδηγίαν τῶν πολλῶν πεπιστευμένοι τούς ἔτι ἀσθενεστέρους διά τῆς ἑαυτῶν μεσιτείας προβιβάζειν ὀφείλουσι τῇ τοῦ Χριστοῦ ἐξομοιώσει, κατά τόν μακάριον Παῦλον λέγοντα· Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ» (Ὅροι κατά πλάτος, μγ’). Ἑπομένως, ὀφείλουμε νά ἀκολουθοῦμε τά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ μέ ταπείνωση, μέ αὐταπάρνηση καί νά γινόμαστε ἅγιοι. Τέσσερα σημεῖα ὑπογράμμισε ὁ εἰσηγητής, πού καλούμαστε νά ἐπαναλαμβάνουμε στή σχέση μας μέ τά παιδιά:
Πρῶτον: «Ὁ ποιμήν τῶν προβάτων… τά ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ’ ὄνομα καί ἐξάγει αὐτά. Καί ὅταν τά ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται» (Ἰωάν. 10,3-4). Ὁ Χριστός καλεῖ κατ’ ὄνομα τούς ἀνθρώπους, διότι τό ὄνομα ταυτοποιεῖ τήν κάθε ὕπαρξη. Τό ὄνομα κάνει τόν ἄνθρωπο πρόσωπο, ὄχι νούμερο. Ὅπως στήν κιβωτό ὁ Νῶε, στήν Παλαιά Διαθήκη, ἔδινε ὀνόματα στά ζῶα· ἐκεῖ δείχνει τήν οὐσία τοῦ ὀνόματος, δηλαδή ὅτι γνωρίζει τά πάντα γιά τό καθένα.
«Τά πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τήν φωνήν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσιν, ἀλλά φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν» (Ἰωάν. 10,4-5). Τό ὄνομα συνοδεύεται καί ἀπό τή φωνή. Ἄς θυμηθοῦμε τή φωνή τοῦ Κυρίου πρός τή Μαρία Μαγδαληνή: «Μαρία εἱστήκει πρός τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω… καί θεωρεῖ τόν Ἰησοῦν ἑστῶτα, καί οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦς ἐστι. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; Ἐκείνη δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστι, λέγει αὐτῷ· Κύριε, εἰ σύ ἐβάστασας αὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγώ αὐτόν ἀρῶ. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. Στραφεῖσα ἐκείνη λέγει αὐτῷ· Ῥαββουνί, ὅ λέγεται, διδάσκαλε» (Ἰωάν. 20,11.14-16). Μαρία! Ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ πρός τή Μαρία ἐκφράζει μιά ἐσωτερική σχέση, ὥστε ἐκείνη ἀμέσως τόν καταλαβαίνει. Μέ ἕναν ἰδιαίτερο καί ξεχωριστό τρόπο καί παράλληλα προσωπικό. Ἡ φωνή τοῦ ἀνθρώπου ἐκφράζει τόν ἐσώτατο ἑαυτό.
Δεύτερον: Πάλι ἀπό τήν Π.Δ. διαβάζουμε ὅτι οἱ δύο ἄγγελοι στά Σόδομα ἅπλωσαν τό χέρι τους καί τράβηξαν τόν Λώτ μέσα στό σπίτι καί τόν προστάτεψαν· «ἐκτείναντες οἱ ἄνδρες τάς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τόν Λώτ πρός ἑαυτούς εἰς τόν οἶκον, καί τήν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν» (Γεν. 19,10).
Καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός κατά τό θαῦμα τῆς ἀνάστασης τῆς κόρης τοῦ Ἰάειρου, ἔπιασε ἀπό τό χέρι τό κορίτσι κι ἐκεῖνο σηκώθηκε· «ὅτε δέ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος, εἰσελθών ἐκράτησε τῆς χειρός αὐτῆς, καί ἠγέρθη τό κοράσιον» (Ματθ. 9,25). Τό «ἐκράτησε τῆς χειρός» δείχνει τή σημασία πού ἔχει τό χέρι! Φανερώνει τή στοργή, τή φροντίδα καί τή βοήθεια.
Τρίτον: Στήν Καινή Διαθήκη βλέπουμε τόν Χριστό, κατά τή θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Βηθσαϊδᾶ, ἔπιασε τόν ἄρρωστο καί ἔβαλε τά χέρια του στά μάτια τοῦ τυφλοῦ καί τόν ἔκανε νά βλέπει καθαρά, τόν θεράπευσε· Ὁ Ἰησοῦς «ἐπέθηκε τάς χεῖρας ἐπί τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ καί ἐποίησεν αὐτόν ἀναβλέψαι, καί ἀποκατεστάθη, καί ἀνέβλεψε τηλαυγῶς ἅπαντας»· «ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτόν καί ἀπέλυσε» (Λουκ. 14,4). Δέν εἶναι τυχαῖο αὐτό πού συνέβη· ὁ Χριστός ἦταν Θεός καί εἶχε τή θεραπεία στό χέρι του. Ἐπρόκειτο νά τόν κάνει καλά. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ ἑρμηνευτές, «ἐπικαμπτόμενος ὁ πανοικτίρμων» στέναξε· ἔσκυψε μέ συγκατάβαση στά πάθη τοῦ ἀνθρώπου. Καί γιά μᾶς ὁ κοινός βίος εἶναι τά δάκρυα καί ὁ στεναγμός, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. Στέναξε ὁ Ἰησοῦς ὄχι θεατρινίστικα. Ἔδειξε «σπλάγχνα οἰκτιρμῶν»· φανέρωσε τή θεϊκή σπλαχνικότητα. Πρόκειται γιά τό «συμπάσχειν», καί γιά τούς κατηχητές τό «συμπάσχειν ψυχικῶς» μέ τά παιδιά. Ἐπιπλέον, αὐτό ἔγινε «κατ’ ἰδίαν», δηλαδή ὄχι μέσα στό πλῆθος.
Τέταρτον: Ὁ Χριστός πάλι λέει ὅτι «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τις τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. 15,13). Τονίζει ὁ Κύριος ὅτι κανείς δέν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη, ἀπό ἐκεῖνον πού θυσιάζει τή ζωή του γιά χάρη τῶν φίλων του. Ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα τό «τίθησι». Ἔτσι σώθηκε ὁ κόσμος. Μέ τή θυσία, μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι πλέον θά λειτουργοῦν καί οἱ πνευματικοί νόμοι: «Ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τήν ἀγάπην ὅτι ἐκεῖνος ὑπέρ ἡμῶν τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔθηκε· καί ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν τάς ψυχάς τιθέναι» (Α΄ Ἰωάν. 3,16). Νά πῶς μάθαμε τί εἶναι ἀγάπη: Ἐκεῖνος πρόσφερε τή ζωή του γιά χάρη μας· ἔτσι ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νά προσφέρουμε τή ζωή μας γιά χάρη τῶν ἀδερφῶν μας, τῶν παιδιῶν πού κατηχοῦμε.
Ὁ εἰσηγητής π. Ἀπόστολος ὁλοκλήρωσε τήν ὁμιλία του δίνοντας ἔμφαση ὅτι στό ἔργο τους οἱ κατηχητές ὀφείλουν νά ἔχουν (α) μιά προσωπική σχέση μέ τά παιδιά· (β) μεγάλη ζεστασιά καί φροντίδα γιά αὐτά· (γ) τό «συμπάσχειν»μαζί τους· καί τέλος (δ) πνεῦμα θυσίας.
* * *
Μετά τήν παρουσίαση ὑπῆρξε ἡ δυνατότητα γιά γόνιμο καί ἐποικοδομητικό διάλογο μέ τούς Κατηχητές καί τίς Κατηχήτριες. Ἀκολούθησε μικρή δεξίωση στή μεγάλη αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου κάτωθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου ἀναχωρώντας οἱ Κληρικοί καί οἱ Κατηχητές ἔλαβαν ὡς προσφορά τό βιβλίο τοῦ Πανοσιολογιώτατου Ἀρχιμανδρίτη π. Μάξιμου Παναγιώτου, μέ τίτλο: «Νεανικές ἀναζητήσεις: Θέματα πνευματικῆς ζωῆς» (δεύτερος τόμος), ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Παραμυθίας (Ρόδος, 2022), ἕνα ἔργο γιά ἐφήβους πού προβληματίζονται ὄχι μόνο γιά θέματα τῆς πίστεως, ἀλλά καί γιά θέματα τῆς ζωῆς.
