Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν λατρεύουμε την Κυρία Θεοτόκο, πλήν όμως της αποδίδουμε τη μεγαλύτερη τιμή μετά τον Θεό, καθώς «ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος» και «αυτής της Θεομήτορος υπερφυώς χορηγούσης το πλασθήναι τω πλάστη και το ανθρωπισθήναι τω Θεώ και ποιητή του παντός θεούντι το πρόσλημμα, σωζούσης της ενώσεως τα ενωθέντα τοιαύτα, οία και ήνωνται» (1).
Η Ορθόδοξη Εκκλησία αντικρούοντας τις ακρότητες της Μαριολατρείας των Δυτικών και του Αντιδικομαριανισμού (2), προτάσσει και δογματικά αποδέχεται τόσο την φυσική γέννηση της Θεοτόκου, απορρίπτοντας όσα σχετικά περί της αναμαρτησίας της και καταλήγει στον φυσικό σωματικό θάνατο και την ιερή μετάστασή της. «Ούτω Θεού μητέρα την Παρθένον ταύτην γινώσκοντες, την ταύτης πανηγυρίζομεν κοίμησιν, ου Θεόν ταύτην φημίζοντες· άπαγε της ελληνιυής τεθρείας τα τοιαύτα μυθεύματα» (3).
Παραπομπές:
Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, (μτφρ. Ν. Ματσούκας), εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 2009, σελ. 256.
Ζήση Θ., Πρωτοπρέσβ., Η Αγιότητα και η Αναμαρτησία της Θεοτόκου, περιοδ. «Θεοδρομία’’ τεύχ. 1, 1999, σελ. 8-19.
Αγ. Ιω. Δαμασκηνού, Λόγος είς την Κοίμησιν 2, 15, PG. 96, 7444, Πρβλ., του Ιδίου, Προς τους διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας, 3, 41, PG, 94, 1357: «Προσκυνήσωμεν και λατρεύσωμεν μόνω τώ κτίστη και Δημιουργώ ως φύσει προσκυνητώ τώ Θεώ. Προσκυνήσωμεν και τη αγία Θεοτόκω, ούχ ως Θεώ, αλλά ως μητρί Θεού κατά σάρκα».
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου