Όταν το άλλο πρόσωπο είναι πολύ προσφιλές, είναι αδύνατον vα ευχαριστηθεί. Αυτή ακριβώς είναι η βάσις του προβλήματος. Αλλά η αγάπη που τρέφουμε σε άλλο πρόσωπο, δεν πρέπει ποτέ να φθάσει σε βαθμό ειδωλολατρίας.
Το πού τελειώνει η αγάπη και πού αρχίζει η ειδωλολατρεία είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν.
Είμαστε ας πούμε γονείς κι έχουμε ένα παιδί. Και τ’ αγαπούμε, τ’ αγαπούμε, τ’ αγαπούμε… Κι ύστερα, αυτό το παιδί παίρνει την θέση του Θεού.
Το έχω δει πολλές φορές.
Γίνεται ένα μικρό είδωλο και ξεχνούμε τον Θεό γι’ αυτό το παιδί.
Κάποιος ήταν έτσι με το παιδί του. Το παιδί, το πήρε ο Θεός.
Ήταν κάτι τρομερό. Αλλά και η αφοσίωσις ήταν τρομακτική…
Θέλει πολλή προσοχή.
