Το εσπέρας του Σαββάτου, 16ης Σεπτεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό στις κατασκηνώσεις της ΓΕΧΑ στο Κουστοχώρι.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πίστις ἡ πανεύφημος καί ἡ Ἀγάπη ἡ ἔνδοξος καί Ἐλπίς ἡ θεόσοφος, ἀρετῶν ἐπώνυμοι … τοῦ Παραδείσου τήν οἴκησιν, θεωθεῖσαι ἀπέλαβον».
Τρεῖς νεαρές μάρτυρες, τήν Πίστη, τήν Ἐλπίδα καί τήν Ἀγάπη καί τήν ἁγία μητέρα τους, τήν ἁγία Σοφία, ἑορτάζει καί πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Καί ἐμεῖς ἤρθαμε ἀπόψε στόν ἱερό ναό τους, γιά νά τίς πανηγυρίσουμε, ὅπως κάθε χρόνο, καί νά ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τή ζωή τους, ἀπό τήν ὁμολογία τους, ἀπό τό μαρτύριό τους, ἀπό τόν οὐράνιο στέφανο τόν ὁποῖο ἔλαβαν γιά τή θυσία τους.
Τρεῖς νεαρές μάρτυρες, ἐπώνυμες τῶν τριῶν μεγάλων ἀρετῶν, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης, καί ἡ μητέρα τους, ἐπώνυμη τῆς ἄνωθεν σοφίας, τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ, κατόρθωσαν νά ἀποδείξουν στήν πράξη ὅτι δέν ἔφεραν τυχαῖα τά ὀνόματά τους, ἀλλά κατεῖχαν αὐτές τίς ἀρετές καί χάρη σέ αὐτές ἀξιώθηκαν «τοῦ Παραδείσου τήν οἴκησιν».
Διότι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἦταν αὐτή πού ὁδήγησε τή μητέρα τους, τήν ἁγία Σοφία, νά μεταδώσει στίς τρεῖς θυγατέρες της τήν πίστη στόν Χριστό, νά μεταδώσει τό θάρρος καί τή γενναιότητα τῆς ψυχῆς πού δέν ὑπολογίζει τά τοῦ κόσμου τερπνά, τίς ἀνθρώπινες χαρές καί τίς ἐγκόσμιες ἀπολαύσεις, ἀλλά τά θεωρεῖ ὅλα αὐτά σκύβαλα, καί εἶναι ἕτοιμη νά τά θυσιάσει γιά νά μείνει ἑνωμένη μέ τόν Χριστό, ἀκόμη καί ἄν πρόκειται νά ὑπομείνει τό μαρτύριο.
Ἔτσι μαζί μέ τά ὀνόματα δίδαξε ἡ ἁγία Σοφία στίς θυγατέρες καί τό περιεχόμενο τῶν ἐπωνύμων τους ἀρετῶν τίς ὁποῖες ἔπρεπε νά κατακτήσουν.
Τήν πίστη γιά νά μποροῦν ἐπάνω στήν πέτρα της νά θεμελιώσουν καί τή ζωή καί τήν ὁμολογία τους ἐνώπιον τοῦ εἰδωλολάτρου δικαστοῦ.
Τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό, ὥστε νά μή μπορεῖ καμία ἀπειλή, κανένα βασανιστήριο, κανένα μαρτύριο νά τίς χωρίσει ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά νά σπεύδουν μέ χαρά νά προσφέρουν τή ζωή τους γιά τήν ἀγάπη του.
Καί ἀκόμη, τήν ἐλπίδα στόν Θεό καί στήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία ὑπόσχεται ὁ Χριστός ὅτι θά χαρίσει σέ ὅσους τόν πιστεύουν καί τόν ὁμολογοῦν, σέ ὅσους θυσιάζουν τόν ἑαυτό τους γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους.
Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη τά ὀνόματα τῶν τριῶν μαρτύρων πού προβάλλει σήμερα σέ ὅλους μας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, ἡ τριάδα τῶν ἀρετῶν, πού μᾶς καλεῖ νά βάλουμε στή ζωή μας, μιμούμενοι τίς ἁγίες μάρτυρες καί τή σοφία τῆς μητέρας τους.
Καί ἄν κατά τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο «μείζων τούτων ἡ ἀγάπη», ἐμεῖς ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τήν πίστη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ βάση καί τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης. Ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τήν πίστη, τήν ὁποία ἐπανειλημμένα ἐπαινεῖ ὁ Χριστός καί συστήνει στούς μαθητές του, διότι χωρίς αὐτήν δέν μποροῦμε νά θεωρούμεθα μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί μέλη τῆς Ἐκκλησίας του.
Ὅλοι, βεβαίως, λέμε ὅτι πιστεύουμε στόν Χριστό, πιστεύουμε στή θεότητά του, στή διδασκαλία του, στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔχουμε ὅμως πίστη; Διότι ἡ πίστη δέν κρίνεται μόνο ἀπό τά λόγια μας, κρίνεται καί ἀπό τά ἔργα μας, κρίνεται καί ἀπό τή ζωή μας.
Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος διδάσκει ἀπερίφραστα ὅτι «ἡ πίστις χωρίς ἔργων νεκρά ἐστίν». Ποιά εἶναι ὅμως τά ἔργα πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ πίστη μας δέν εἶναι νεκρή, ἀλλά ζῶσα;
Μᾶς τό διδάσκουν οἱ ἑορταζόμενες καί τιμώμενες ἁγίες. Εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως καί ἐμμονή σέ αὐτήν μέχρι τό μαρτύριο. Αὐτή εἶναι ἡ μείζων ἀπόδειξη τῆς πίστεως, τήν ὁποία ὁ Θεός δέν ζητᾶ ἀπό ὅλους μας, γιατί γνωρίζει τήν ἀδυναμία μας καί τήν ὀλιγοπιστία μας.
Μᾶς τό διδάσκουν καί τά ὀνόματα τῶν ἄλλων δύο ἁγίων μαρτύρων. Ἔργο πίστεως εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, πρός τόν πλησίον μας, πού ἔχει ἀνάγκη τή βοήθειά μας, ἰδιαιτέρως καί σ᾽ αὐτές τίς δύσκολες ἡμέρες πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας καί χιλιάδες ἀδελφοί μας λόγω τῆς μεγάλης καταστροφῆς.
Ἔργο πίστεως εἶναι καί ἡ ἐλπίδα, γιατί ἐπάνω σέ αὐτήν στηρίζεται, καί χωρίς τήν ἐλπίδα κανείς δέν μπορεῖ νά προχωρήσει στή ζωή του, νά οἰκοδομήσει τό μέλλον του. Ἡ ἐλπίδα μας ὅμως στόν Θεό εἶναι αὐτή πού μᾶς βοηθᾶ νά ἀντιμετωπίσουμε μέ ὑπομονή καί καρτερία καί ὅλα τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες πού συναντοῦμε, μέχρι νά τά ὑπερβοῦμε μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ.
Ἄς ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμα τῶν τεσσάρων ἁγίων πού τιμοῦμε καί ἄς φροντίσουμε νά καλλιεργήσουμε στήν ψυχή μας τίς ἀρετές πού δηλώνουν τά ὀνόματά τους, γιά νά ἀξιωθοῦμε διά τῶν πρεσβειῶν τους νά ἀποκτήσουμε «οἴκησιν τοῦ παραδείσου», ὅπως καί ἐκεῖνες, ἡ ἁγία μάρτυς Σοφία καί οἱ τρεῖς θυγατέρες της, ἡ ἁγία Πίστη, ἡ ἁγία Ἐλπίδα καί ἡ ἁγία Ἀγάπη.