Eορτολόγιο-Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 25 Ιανουαρίου: Ο Άγιος Νεομάρτυρας Αυξέντιος γεννήθηκε το 1690 στην επαρχία Βελλάς από ευσεβείς γονείς. Νεαρός ακόμα, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και δούλευε την τέχνη των γουναράδων στο χάνι, το λεγόμενο Μαχμούτ-Πασά. Αργότερα, όμως, επιθύμησε τέρψεις και ηδονές, εγκατέλειψε την τέχνη του και προσλήφθηκε στα βασιλικά καράβια. Εκεί, ξεφαντώνοντας με τους συντρόφους του τους αλλόφυλους, συκοφαντήθηκε από αυτούς πως αρνήθηκε τον Χριστό και έγινε Μουσουλμάνος.
Eορτολόγιο-Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 25 Ιανουαρίου: Γρηγόρης, Γρηγόριος, Γόλης, Γρηγορία , Μαργαρίτης, Μαργαρίτα
Επειδή φοβήθηκε μήπως το μάθει ο καπετάνιος του πλοίου, έφυγε κρυφά και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αγόρασε ένα καίκι με το οποίο εργαζόταν για να ζει.
Μετάνιωσε ολόψυχα για τα πρότερα σφάλματά του και μάλιστα φλεγόταν κυριολεκτικά η καρδιά του να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Παρακαλούσε δε νύχτα μέρα με δάκρυα τον Θεό να του δείξει κάποιον έμπειρο πνευματικό να εξομολογηθεί τον πόθο του για το μαρτύριο. Ο Θεός άκουσε τις προσευχές του και κάποια μέρα μετέφερε με το καίκι του τον Σύγκελλο του Πατριαρχείου, τον Γρηγόριο Ξηροποταμηνό μοναχό, στον οποίο εξομολογήθηκε τους λογισμούς του.
Ο ευλαβής και έμπειρος πνευματικός αρχικά επήνεσε τον πόθο του, προσπάθησε, όμως, να τον αποτρέψει μήπως δειλιάσει στα βασανιστήρια και γίνει αρνητής. Τον προέτρεψε να γίνει μοναχός και έτσι να σωθεί. Ο Άγιος άκουσε σιωπηλά και με ευλάβεια τον πνευματικό· η καρδιά του, όμως, φλεγόταν από τον πόθο του μαρτυρίου. Συνέχισε να εργάζεται στο καίκι του, όπου απ’ όσα έβγαζε κρατούσε τα απολύτως απαραίτητα για τη συντήρησή του και τα υπόλοιπα τα έδινε ελεημοσύνη. Ζούσε με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Συνήθιζε δε να πηγαίνει στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής, όπου προσευχόταν όλη τη νύχτα στην Παναγία να τον βοηθήσει να τελειώσει τη ζωή του με μαρτύριο.
Έτσι, κάποια μέρα πήγε στο καράβι που υπηρετούσε ναύτης. Οι συνάδελφοί του και άλλοι που τον γνώριζαν όρμησαν πάνω του θυμωμένοι και τον χτυπούσαν. Άλλοι του έλεγαν: «Εσύ που ήσουν στη θρησκεία μας έγινες πάλι χριστιανός;» και τελικά τον οδήγησαν στο κριτήριο.
Διαβάστε επίσης: Συντήρηση Μοναστηριών στην Ήπειρο: 2.800.000 ευρώ για έργα στα κτίρια του Μοναστηρίου Βελλάς
Τα βασανιστήρια
Ο δικαστής τον ρώτησε γιατί αρνήθηκε το Ισλάμ και επέστρεψε στον χριστιανισμό. Ο Άγιος του απάντησε με πολύ θάρρος: «Εγώ, δικαστά, ουδέποτε αρνήθηκα τον Χριστό, αλλά Τον πιστεύω και Τον ομολογώ ως Θεό παντοδύναμο και δημιουργό του σύμπαντος. Είμαι δε έτοιμος να χύσω το αίμα μου για την πίστη μου και όχι να γίνω Τούρκος». Μόλις τ’ άκουσε ο δικαστής διέταξε θυμωμένος να τον ραβδίσουν. Ποτάμι έτρεχε το αίμα του. Εκείνος, όμως, μακάριος ευχαριστούσε τον Θεό και Τον παρακαλούσε να τον ενισχύσει να ολοκληρώσει το μαρτύριό του. Ο δικαστής διέταξε να τον κλείσουν στη φυλακή. Όταν έμαθε ο πνευματικός του ο Γρηγόριος τα γεγονότα, βρήκε τρόπο να μπεί στη φυλακή να τον ανταμώσει. Με τα λόγια του τον ενθάρρυνε στο μαρτύριο, ώστε να υπομείνει, να καταισχύνει τον διάβολο και να λάβει τον στέφανο της αθλήσεως. Ο Άγιος ζήτησε να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων και πράγματι ο πνευματικός του πατέρας έφερε και του μετέδωσε τη Θεία Ευχαριστία.
Μετά από λίγες ημέρες τον οδήγησαν στο δικαστήριο δεμένο με βαριές αλυσίδες σαν κακούργο. Ο Άγιος στεκόταν χαρούμενος. Για μια ακόμα φορά, μπροστά στον βεζίρη τώρα, ομολόγησε τον Χριστό: «Εγώ Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να πεθάνω. Δεν αρνούμαι την πίστη μου ακόμη κι αν μου κάνετε μυριάδες βασανιστήρια, γιατί αυτή είναι καλή και αληθινή». Τότε ο βεζίρης θυμωμένος διέταξε να αποκεφαλιστεί.
Το ουράνιο φως
Τον άρπαξαν αμέσως και τον οδήγησαν στον τόπο της καταδίκης. Εκεί, αφού ο Άγιος προσευχήθηκε για όλους τους ορθόδοξους Χριστιανούς, γονάτισε και ο δήμιος τον αποκεφάλισε την 25η Ιανουαρίου 1720 στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν μόλις τριάντα ετών. Έτσι «Αυξεντίου στέφανος ηυξήθη μέγας εις ουράνια διά του μαρτυρίου». Τη νύχτα ουράνιο φως κατέβαινε στο μαρτυρικό λείψανο, το οποίο έβλεπαν και Τούρκοι και Ρωμιοί. Κάποιος ρωμιός άρχοντας που είχε πρόσβαση στο παλάτι ζήτησε το άγιο λείψανο για ταφή. Αφού το παρέλαβε, το έπλυνε ως άλλος Νικόδημος με διάφορα μύρα και αρώματα και με πολλή ευλάβεια το σήκωσαν οι Χριστιανοί μαζί με τον Πατριάρχη και άλλους Αρχιερείς και το έφεραν και το ενταφίασαν στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής. Μετά από δύο χρόνια ο βασιλικός «ερζίμπασης» (αρχιράπτης) Μιχαήλ ανεκόμισε το ιερό λείψανο και, αφού παρέλαβε την τιμία κάρα στον οίκο του, τη δώρισε έπειτα με την υπόδειξη του Συγκέλλου Γρηγορίου στην Ι. Μ. Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους.
Στην ανακομιδή των λειψάνων του ξεχύθηκε τόση ευωδία που θαύμαζαν όλοι οι παριστάμενοι. Από τότε η Αγία κάρα του μάρτυρος αποδείχθηκε θαυματουργός, γιατί λύτρωσε πολλούς από θανατηφόρο και μεταδοτική λοιμώδη ασθένεια, από την πανώλη και από πολλά άλλα πάθη και νόσους.