Ένα ποίημα για τον μακαριστό Σιατίστης Παύλο

Βυθίστηκες
στὴν ἄδυτη χαρὰ
πέραν τοῦ τάφου.
Τὰ ἴχνη σου ἐδῶ
σταγόνες ἱδρώτα καὶ ρανίδες αἵματος
ἐπάνω μας.
Ἀνεξίτηλα.
Ὑπῆρξες
πληγὴ Χριστοῦ
καὶ πηγὴ δόξας Του.
Σπόγγος τῆς Ἀγάπης Του.
Σ’ εὐγνωμονοῦμε
γιὰ ὅσα ζήσαμε
καὶ γιὰ ὅσο σὲ ζήσαμε.
Ξέρουμε ὅτι τώρα
μέσα στὸ Φῶς ὅπου ὅλα ἀποκαλύπτονται
περισσότερο καὶ εὐκολότερα
δίχως κόπο
μᾶς ἀντιλαμβάνεσαι
καὶ σ’ εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς ἔχεις ἔννοια!
Συχώρα μας, μόνο, ποὺ ἀνθρωπίνως δειλιάσαμε
παγώσαμε, σάμπως ἀμήχανοι
μόλις κοιμήθηκες
γιὰ νὰ ξυπνήσεις Ἐκεῖ!
Ἦταν Κυριακὴ ἀπόγευμα
καὶ ἡ Σιάτιστα σαβανωμένη ἀπὸ τὰ χιόνια τοῦ Γενάρη…
Κάπως μᾶς φάνηκε
νὰ ζοῦμε αὐτὸ ποὺ χρόνια παντοῦ εὐαγγελιζόσουν
κάνοντας τὴ μελέτη θανάτου
ψαύση Ζωῆς!

Ἀρχ. Ἐφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος
Πρωτοσύγκελλος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου καὶ Σιατίστης

Διαβάστε επίσης για το 2ο ετήσιο Μνημόσυνο Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου.