Εγκώμια εις τους Αγίους Αναργύρους Κοσμάν και Δαμιανόν και η μήτηρ αυτών Θεοδότη

Ποίημα Αρχιμ. Νικ. Αεράκη

ΣΤΑΣΙΣ Α΄
Ήχος πλ. α΄. Η ζωή εν τάφω. Ακροστιχίς κατ’ αλφάβητον.
Αριστείς Κυρίου, ιατροί θαυμαστοί, ανεδείχθησαν ως τέκνα θεόφρονα, Θεοδότης της αγίας και κλεινής.

Βίου θείου όντως, ερασθέντες Χριστού, οι Ανάργυροι την πίστιν εβίωσαν, Θεοδότης της μητρός ταις συμβουλαίς.

Γεωργοί αγάπης, εν ψυχαίς αδελφών, Βασιλείας Ουρανών σπόρον έσπειρον, και ζωής αιωνιζούσης εν Σιών.

Δεδεγμένοι χάριν, ιαμάτων Χριστού, ως κρουνοί τας θεραπείας παρέχουσιν, οι Ανάργυροι τοις πάσχουσι δεινώς.

Επεζήτουν όντως, αμοιβήν θεϊκήν, τον Χριστόν τους ιωμένους ομολογείν, και κηρύττειν Ιησούν ως ιατρόν.

Ζηλωτάς η μήτηρ, τους υιούς εν Χριστώ, εξεπαίδευσεν ενθέω φρονήματι, οδηγήσασα αυτούς εις ουρανούς.

Η θυσία πάντων, υλικών αγαθών, Αναργύρους τους Αγίους ανέδειξε, πολυρῥύτων τε ιάσεων κρουνούς.

Θείον πόθον έχων, ο Κοσμάς ο κλεινός, τα επίκηρα του κόσμου κατέλιπε, σύν τώ θείω αυταδέλφω εν Χριστώ.

Ισχυρώς διδάσκει, η αγία ζωή, Αναργύρων τους πιστούς το φιλάνθρωπον, και ελπίδα προς Χριστόν τον Λυτρωτήν.

Κραταιώς οι δύο, των δαιμόνων πληθύν, εκδιώκουσιν εν Πνεύματι χάριτος, και δοξάζουσι Τριάδος την αρχήν.

Λαμπρυνθέντες όντως, τώ φωτί του Χριστού, τους πιστούς της Εκκλησίας στηρίζουσιν, οι Ανάργυροι εν θαύμασι πολλοίς.

Μεγαλύνει Λόγον, θαυμαστώς η δυάς, Αναργύρων παραλύτους εγείρουσα, εν ονόματι Χριστού του Λυτρωτού.

Νεκρωθέντες κόσμω, τη δυνάμει Θεού, οι Ανάργυροι Χριστόν ενεδύσαντο, Όν εκήρυττον σημείοις θαυμαστοίς.

Ξενωθέντες βίου, κοσμικού οι σεπτοί, αναργύρως ασθενείς εθεράπευον, οδηγούντες εις Χριστόν τον λυτρωτήν.

Οι αλγούντες νόσοις, τας υμών προς Θεόν, ικεσίαις εξαιτούμενοι Άγιοι, θεραπεύονται Ανάργυροι ευθύς.

Πεποιθότες θείοι, εις Χριστόν τον Θεόν, απηρνήθητε του κόσμου παράκλησιν, εκζητούντες Παραδείσου την τρυφήν.

Ῥώσιν τοις αιτούσιν, Θεοδότης υιοί, μετ’ αγάπης ανιάτοις διδόασι, φανερούντες, της Τριάδος την ισχύν.

Σύ δυάς αγία, Αναργύρων Χριστώ, διηκόνησας εν βίω παρέχουσα, θείω Πνεύματι ιάσεις τοις πιστοίς.

Την ζωήν Αγίων, Αναργύρων δυάς, εμιμήθη υπέρ λόγον εν χάριτι, αναπαύουσα εν θαύμασι πολλοίς.

Υπακούσατέ μου, δεομένου πιστώς, παμμακάριστοι Ανάργυροι σπεύδοντες, ικετεύσαι νύν τον Λόγον δι’ εμέ.

Φως Χριστού εκπέμπει, Αναργύρων δυάς, καταυγάζουσα πιστών την διάνοιαν, και στηρίζουσα εν πίστει ακλινεί.

Χάριν έχεις μήτερ, Θεοδότη κλεινή, οδηγήσασα σά τέκνα προς Κύριον, Ός ανέδειξεν αυτούς θαυματουργούς.

Δόξα. Τριαδικόν.
Ψαλμικώς Τριάδα, ανυμνούμεν πιστώς, τον Πατέρα σύν Υιώ και τώ Πνεύματι, την Μονάδα κατ’ ουσίαν και αρχήν.

Και νύν. Θεοτοκίον.
Ώ Θεοκυήτορ, τους πιστούς υμνητάς, του Υιού Σου τη Σή σκέπη διάσωσον, Αναργύρων ικεσίαις και λιταίς.

Και πάλιν το πρώτον Τροπάριον.
Αριστείς Κυρίου, ιατροί θαυμαστοί, ανεδείχθησαν ως τέκνα θεόφρονα, Θεοδότης της Αγίας και κλεινής.

ΣΤΑΣΙΣ Β΄
Ήχος πλ. α΄. Άξιόν εστι. Ακροστιχίς κατ’ αλφάβητον.
Άξιόν εστι, μακαρίζειν θείους Αναργύρους, τέκνα Θεοδότης έμπλεα χάριτος, και κρουνούς των ιαμάτων θαυμαστούς.

Βίον αρετής, Αναργύροις έδειξεν η μήτηρ, όν μετ’ ευλαβείας υπερηγάπησαν, και εβίωσαν ως τέκνα ευπειθή.

Γνώμην αγαθήν, και καρδίαν καθαράν εν πίστει, έχοντες οι θείοι όντως Ανάργυροι, διηκόνησαν Χριστώ ως ιατροί.

Δόξαν του Θεού, οι Ανάργυροι επιποθούντες, πάντα τα τερπνά του κόσμου κατέλιπον, ιατρεύοντες εν ζήλω ασθενείς.

Έχοντες Χριστόν, οι Ανάργυροι εν τη καρδία, αρετάς Αγίων πάντων εκτήσαντι, γεγονότες αφομοίωμα αυτών.

Ζήλω θεϊκώ, οι Ανάργυροι τας του Κυρίου, ῥήσεις φιλανθρώπους πάσας εδέχθησαν, θεραπεύοντες νοσούντας δωρεάν.

Ήλιον Χριστόν, καταυγάζοντα τους Αναργύρους, μετά παρῥησίας πάσιν εκήρυξαν, διά βίου και αγάπης αληθούς.

Θεία αληθώς, ανεδείχθησαν εν ταπεινώσει, τέκνα Θεοδότης ζήλω του Κτίσαντος, εν χαρά διακονούντες αδελφοίς.

Ίσχυσε δυάς, τον σατάν διά Χριστού νικήσαι, και πειραζομένους σώσαι εν χάριτι, και δωρήσασθαι την λύσιν των δεινών.

Κύριον Χριστόν, οι Ανάργυροι πάσιν ανθρώποις, μόνον Βασιλέα πάσης της κτίσεως, και Θεόν κηρύττουσιν αληθινόν.

Λύουσι δεσμοίς, οι Ανάργυροι των ασθενούντων, δύναμιν Κυρίου επικαλούμενοι, και το όνομα Κυρίου Ιησού.

Μέγα αληθώς, επεδόθη όνομα τοις θείοις, των θαυματουργών δυνάμει του Πνεύματος, Αναργύροις ιατροίς τοις θαυμαστοίς.

Νέων ιατρών, ως υπόδειγμα των Αναργύρων, η διακονία πάσι τοις πάσχουσιν, επιδείκνυται προς μίμησιν και νύν.

Ξένον αληθώς, και πανθαύμαστον των Αναργύρων, έργον πάσι τοις αιτούσιν θείαν αντίληψιν, και την χάριν της ιάσεως αυτών.

Όντως των φθαρτών, οι Ανάργυροι καταφρονούσι, και ποθούσι ζήλω θεία και άφθαρτα, καταπλήττοντες Αγγέλους και βροτούς.

Παύσατε παθών, τα σκιρτήματα των προσελθόντων, την σεπτήν υμών τιμήσαι πανήγυριν, ώ Ανάργυροι πρεσβεύοντες Χριστώ.

Ῥέει ως κρουνός, εξ Αγίων Αναργύρων χάρις, τας ιάσεις πάσιν παρέχουσα, τοις προστρέχουσιν εν πίστει αληθεί.

Στήριξον ημάς, ώ δυάς Αγίων Αναργύρων, του υμνείν εν πίστει Λόγον Θεάνθρωπον, αγαπάν τε αληθώς τους αδελφούς.

Τήρησον δυάς, ανυμνούντας την σήν μνήμην πόθω, ασφαλείς εν βίω θείω της χάριτος, και εν πίστει Ορθοδόξω ακραιφνείς.

Ύμνους ταπεινούς, υμίν ψάλλομεν τοις Αναργύροις, τοις υπέρ Χριστού ζωήν αναλώσασι, και νικήσασιν αρχαίον πτερνιστήν.

Φύλαξον δυάς, εκ παγίδων του αντικειμένου, πάντας τους τιμώντας μνήμην σου ένθεον, μετ’ ωδών και εγκωμίων ψαλμικών.

Χαίρετε σεπτοί, εστεμμένοι εκ Τριάδος όντως, ότι εν χαρά συμψάλλετε άπασι, τοις Αγίοις Αναργύροις τον Χριστόν.

Δόξα. Τριαδικόν.
Ψάλλομεν πιστοί, τη Τριάδι Μονοκρατορία, ύμνους σύν Αγγέλοις πάσι και Μάρτυσι, και Αγίοις Αναργύροις σύν μητρί.

Και νύν. Θεοτοκίον.
Ώφθης αληθώς, εν αγκάλαίς φέρουσα τον Κτίστην, Όν αγεωργήτως Πνεύματι έτεκες, τον δωρήσαντα την λύτρωσιν βροτοίς.

Και πάλιν το πρώτον Τροπάριον.
Άξιόν εστι, μακαρίζειν θείους Αναργύρους, τέκνα Θεοδότης έμπλεα χάριτος, και κρουνούς των ιαμάτων θαυμαστούς.

ΣΤΑΣΙΣ Γ΄
Ήχος γ΄. Αι γενεαί πάσαι. Ακροστιχίς κατ’ αλφάβητον.
Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, δυάς των Αναργύρων.

Βήματι Κύριου, υπέρ των ασθενούντων, δυάς καθικετεύει.

Γένει τώ βροτείω, παρέχει τας ιάσεις, δυάς των Αναργύρων.

Δύναμις Κυρίου, Αγίους Αναργύρους, ενίσχυεν εν βίω.

Έχει Εκκλησία, κόσμον Αναργύρους, και οι πιστοί προστάτας.

Ζήλον Αναργύρων, Κύριε παράσχου, τοις πίστει Σε υμνούσιν.

Ηράσθησαν Κυρίου, Ανάργυροι οι θείοι, ποθούντες σωτηρίαν.

Θεία συνεργία, ετέλουν τας ιάσεις, Ανάργυροι οι θείοι.

Ιάται πάσαν νόσον, δυάς των Αναργύρων, πάντων των προσιόντων.

Κηρύττομεν Αγίων, τα πλήθη των θαυμάτων, εν ύμνοις θεοδέκτοις.

Λαόν της Εκκλησίας, στηρίζει εν τη πίστει, δυάς των Αναργύρων.

Μήτερ Θεοδότη, σύν τέκνοις θεοφρόνοις, πρεσβεύσατε Κυρίω.

Νίκας δώρησαί μοι, δυάς κατά δαιμόνων, λιταίς σου προς τον Κτίστην.

Ξήρανον το ῥεύμα, παθών των της ψυχής μου, δυάς των Αναργύρων.

Όμβρησον την χάριν, ιάσεων νοσούσιν, δυάς των Αναργύρων.

Ποίμνην και ποιμένας, της Εκκλησίας φρούρει, Κοσμά σύν αυταδέλφω.

Ῥύσαι εκ κινδύνων, ημάς τους σε τιμώντας, Δαμιανέ τρισμάκαρ.

Σύ τοις ασθενούσιν, την χάριν σου παρέχεις, ώ μήτερ Θεοδότη.

Τάχυνον του σώσαι, δυάς των Αναργύρων, τους σε λαμπρώς τιμώντας.

Ύμνοις θεοδέκτοις, τιμώμέν σου την μνήμην, δυάς των Αναργύρων.

Φώτισον καρδίας, των σε επευφημούντων, θεόφρον Θεοδότη.

Χριστόν και Εκκλησίαν, προβάλλεις εν τώ κόσμω, δυάς των Αναργύρων.

Δόξα. Τριαδικόν.
Ψάλλομεν Τριάδος, το όνομα το θείον, εν πίστει και αγάπη.

Και νύν. Θεοτοκίον.
Ώ Παρθενομήτορ, Αγίων Αναργύρων, προσδέχου τας πρεσβείας.

Και πάλιν το πρώτον Τροπάριον.
Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, δυάς των Αναργύρων.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Ήχος πλ. α΄. Ευλογητός εί Κύριε.
Ευλογητός εί Κύριε, δίδαξόν με, τιμήσαι Αναργύρους.
Τών Αγγέλων αι τάξεις, κατεπλάγησαν πάσαι, ορώσαι Αναργύρων, τον αγώνα εν Θεώ, και θαυμάτων την πληθύν, χαίροντες λαμπρώς, και ενθέως λέγοντες• Αναργύρων χάριν πιστοί προσδέξασθε.

Ευλογητός εί Κύριε, δίδαξόν με, τιμήσαι Αναργύρους.
Μύρα θεία τους ύμνους, νύν προσφέρωμεν πάντες, τοις σεπτοίς Αναργύροις, κατιδόντες εν χαρά, των θαυμάτων την χάριν, και την προς Χριστόν, αληθή προσήλωσιν, και τοις ασθενούσιν, αγάπην ένθεον.

Ευλογητός εί Κύριε, δίδαξόν με, τιμήσαι Αναργύρους.
Λέγεις μήτερ τοις τέκνοις, τον Χριστόν ως Σωτήρα, αγαπήσατε πόθω, και τα πλήθη ασθενών, ως λαόν του Κυρίου, και υπέρ Χριστού, δωρεάν την ίασιν, ως Χριστός διδάσκει, τοις πάσι δίδοσθε.

Ευλογητός εί Κύριε, δίδαξόν με, τιμήσαι Αναργύρους.
Μυροφόροις προσήλθον, των πιστών αι χορείαι, του τιμήσαι εν ύμνοις, Αναργύρων την ζωήν, και την μνήμην την θείαν, και την τελευτήν, και την προς Βασίλεια, της αγίας δόξης, αυτών την είσοδον.

Δόξα. Τριαδικόν.
Προσκυνούμεν Τριάδος, την τρισήλιον δόξαν, και σεπτήν μοναρχίαν, ευφημούμεν δε ταύτην, σύν Αγίοις Αγγέλοις, κράζοντες σεπτώς, ύμνον τον τρισάγιον• Άγιος, Άγιος, Άγιος εί Κύριε.

Και νύν. Θεοτοκίον.
Θεόν Λόγον τεκούσα, των ανθρώπων το γένος, ελυτρώσω Παρθένε, Όν ικέτευε Μήτερ, υπέρ γένους βροτείου, όπως εν χαρά, ως Θεώ λατρεύομεν, και εν έργοις τιμώμεν και άσμασιν.
Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα Σοι ο Θεός. (γ΄)