ΔΙΣ: Καταδικάζουμε την βίαιη εισβολή στην Ουκρανία – Προτροπή για εγκάρδια Προσευχή

Η Δι­αρ­κής Ι­ερά Σύ­νο­δος τής Εκ­κλη­σίας τής Ελ­λά­δος μέ αί­σθημα ευ­θύ­νης ε­νώ­πιον τού Θεού καί τής εκ­κλη­σι­α­στι­κής κοι­νό­τη­τος, κατά τήν συ­νε­δρί­αση Αυ­τής τής 14ης Μαρ­τίου 2022, α­σχο­λή­θηκε ε­πι­στα­μέ­νως καί μέ τό ζή­τημα τών τρα­γι­κών γε­γο­νό­των τού πο­λέ­μου στήν Ου­κρα­νία.

Η Ι­ερά Σύ­νο­δος, α­φού ε­νη­με­ρώ­θηκε από τόν Μα­κα­ρι­ώ­τατο Αρ­χι­ε­πί­σκοπο Α­θη­νών καί πά­σης Ελ­λά­δος κ. Ι­ε­ρώ­νυμο τόσο γιά τίς ε­πι­στο­λές, τίς ο­ποίες α­πέ­στειλε πρός τόν Μα­κα­ρι­ώ­τατο Μη­τρο­πο­λίτη Κι­έ­βου καί πά­σης Ου­κρα­νίας κ. Ε­πι­φά­νιο καί τόν Μα­κα­ρι­ώ­τατο Πα­τρι­άρχη Μό­σχας καί πά­σης Ρω­σίας κ. Κύ­ριλλο, όσο καί γιά τήν δι­α­βού­λευση πού είχε μέ τό αρ­μό­διο Υ­πουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής, ως πρός τήν πα­ροχή βο­η­θείας πρός τούς εκ τού πο­λέ­μου πρό­σφυ­γες, α­πο­φά­σισε νά α­πευ­θυν­θεί καί πάλι πρός τόν Ι­ερό Κλήρο καί τόν ευ­σεβή Ορ­θό­δοξο Λαό, εκ­φρά­ζον­τας τήν θλίψη καί τήν α­γω­νία Της γιά τόν κα­τα­στρε­πτικό πό­λεμο πού δι­ε­ξά­γε­ται εναντίον τής Ου­κρα­νίας.

Η Ι­ερά Σύ­νο­δος αι­σθά­νε­ται έν­τονο τό χρέος νά κα­τα­δι­κά­σει τήν βί­αιη ει­σβολή τών ρωσικών στρατευμάτων καί τόν πό­λεμο στήν Ου­κρα­νία καί νά υ­ψώ­σει φωνή δι­α­μαρ­τυ­ρίας γιά όλα τά, ως μή ώ­φειλε, θύ­ματα τού πο­λέ­μου καί ό­λους τούς δι­ω­κο­μέ­νους. Θρη­νεί γιά ό­σους θα­να­τώ­θη­σαν, αλλά καί γιά ό­σους α­κόμη δο­κι­μά­ζον­ται καί δι­ώ­κον­ται.

Ο πό­λε­μος δέν εί­ναι κάτι και­νούρ­γιο στήν αν­θρώ­πινη ιστο­ρία, ό­μως τούτο δέν τόν κα­θι­στά, ως γε­γο­νός, λι­γό­τερο απο­τρό­παιο. Ο Κύ­ριός μας Ι­η­σούς Χρι­στός αρ­νεί­ται καί κα­τα­δι­κά­ζει τήν βία σέ ό­λες τίς μορ­φές της. Μά­λι­στα, ποτέ δέν χρη­σι­μο­ποί­ησε βία ε­ναν­τίον τών αν­θρω­πί­νων προ­σώ­πων, α­κόμη κι ό­ταν ο Ί­διος τήν υ­πέ­στη παν­τοι­ο­τρό­πως.

Εξ ε­πό­ψεως Ορ­θο­δό­ξου, κα­νένα γε­γο­νός, κα­μία πρό­κληση, κα­μία ε­πι­δί­ωξη καί κα­μία πρό­φαση δέν δύ­να­ται νά δι­και­ο­λο­γή­σει τήν θη­ρι­ω­δία τού πο­λέ­μου, η φύση τού ο­ποίου προ­ϋ­πο­θέ­τει τήν ε­πι­βολή τής βου­λή­σεως τού ι­σχυ­ρού στόν α­νί­σχυρο. Τοι­ου­το­τρό­πως, πα­ρά­γε­ται τό λε­γό­μενο «δί­καιο» τού ισχυ­ρού, τό ο­ποίο, βε­βαίως, δέν έ­χει κα­μία σχέση μέ τήν έν­νοια τής δι­και­ο­σύ­νης, τής α­γά­πης καί τής ε­λευ­θε­ρίας, πού ευ­αγ­γε­λί­ζε­ται ο Χρι­στός.

Ο πό­λε­μος όχι μόνο δέν λύ­νει τά προ­βλή­ματα, αλλά ενερ­γεί πολ­λα­πλα­σι­α­στι­κώς, α­να­πα­ρά­γον­τας καί α­να­τρο­φο­δο­τών­τας τόν κύ­κλο τής βίας, τού μί­σους, τού πό­νου, τού ξε­ρι­ζω­μού, τής προ­σφυ­γιάς, τής πεί­νας καί τής α­πώ­λειας τής ί­διας τής αν­θρώ­πι­νης ζωής, πού ως Χρι­στι­α­νοί ο­φεί­λουμε νά σε­βό­μα­στε, νά προ­στα­τεύ­ουμε καί νά τι­μούμε.

Τίς η­μέ­ρες αυ­τές, η Ου­κρα­νία βι­ώ­νει τόν πα­ρα­λο­γι­σμό καί τήν σκλη­ρό­τητα τού πο­λέ­μου. Ά­μα­χοι βομ­βαρ­δί­ζον­ται, μέ θύ­ματα α­κόμη καί παι­διά, κα­τα­στρέ­φον­ται Ι­ε­ροί Ναοί καί Ι­ε­ρές Μο­νές, ζω­τι­κές υ­πο­δο­μές καί μνη­μεία μα­κραί­ω­νης πο­λι­τι­σμι­κής ση­μα­σίας, στρα­τιές προ­σφύ­γων α­να­ζη­τούν α­πελ­πι­σμένα δι­ό­δους δι­α­φυ­γής. Ε­πι­πλέον, ελ­λο­χεύει ο κίν­δυ­νος μιάς πυ­ρη­νι­κής κα­τα­στρο­φής, ενώ τί­ποτε δέν α­πο­κλείει ο πό­λε­μος νά λά­βει παγ­κό­σμιες δι­α­στά­σεις.

Η ευ­θύνη πάν­των η­μών τών Ορ­θο­δό­ξων Χρι­στι­α­νών έναντι αυ­τών τών ο­λε­θρίων κα­τα­στά­σεων συ­νε­πά­γε­ται έμ­πονη προ­σευχή καί έν­τονη δράση δι­ότι καί ο Ι­δρυ­τής τής Εκ­κλη­σίας μας, προ­σευ­χό­με­νος γιά τήν σω­τη­ρία μας, α­νέ­λαβε, εν­τός τής ι­στο­ρίας, ρόλο ε­νεργό, ο ο­ποίος Τόν ο­δή­γησε μέ­χρι τόν Σταυρό καί τόν θά­νατο, μέ σκοπό νά ευ­αγ­γε­λι­σθεί τήν ει­ρήνη καί νά ε­νώ­σει τά πρίν δι­ε­στώτα, δη­λαδή τόν άν­θρωπο μέ τόν Πλα­στουργό καί Θεό του.

Ο­φεί­λουμε, λοι­πόν, πρός δό­ξαν Θεού νά πλη­ρο­φο­ρή­σουμε τήν δι­α­κο­νία μας. Η Εκ­κλη­σία τής Ελ­λά­δος, σχε­τικά μέ τήν πα­ροχή αν­θρω­πι­στι­κής βο­η­θείας πρός τούς πρό­σφυ­γες, έχει ήδη θέ­σει στήν δι­ά­θεση τής Πο­λι­τείας, σέ α­γα­στή συ­νερ­γα­σία μέ τό αρ­μό­διο Υ­πουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής, δο­μές τής Ι­ε­ράς Αρ­χι­ε­πι­σκο­πής Α­θη­νών καί Ι­ε­ρών Μη­τρο­πό­λεων, κα­θώς καί ξε­νώ­νες τής Α­στι­κής Μή Κερ­δο­σκο­πι­κής Εται­ρείας «Συ­νύ­παρ­ξις» καί τού Φι­λαν­θρω­πι­κού Ορ­γα­νι­σμού «Α­ΠΟ­ΣΤΟΛΗ», γιά τήν φι­λο­ξε­νία Ου­κρα­νών προ­σφύ­γων, ιδίως παι­διών καί α­συ­νό­δευ­των α­νη­λί­κων. Ε­πι­προ­σθέ­τως, πολ­λές Ι­ε­ρές Μη­τρο­πό­λεις, σέ συ­νερ­γα­σία μέ φι­λαν­θρω­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις καί φο­ρείς, προ­βαί­νουν σέ συγ­κέν­τρωση αν­θρω­πι­στι­κού υ­λι­κού, τό ο­ποίο μέ φρον­τίδα τών προ­α­να­φερ­θέν­των φο­ρέων θά προ­ω­θη­θεί πρός τούς πλη­γέν­τες εκ τού πο­λέ­μου.

Ταυ­το­χρό­νως, η Εκ­κλη­σία μας α­νέ­λαβε τήν πρω­το­βου­λία καί σέ εκ­κλη­σι­α­στικό ε­πί­πεδο νά α­πευ­θύ­νει έκ­κληση πρός τούς αρ­μο­δί­ους εκ­κλη­σι­α­στι­κούς η­γέ­τες μέ σκοπό τήν ου­σι­α­στική πα­ρέμ­βασή τους πρός τούς κο­σμι­κούς άρ­χον­τες τής δι­και­ο­δο­σίας τους γιά τόν τερ­μα­τι­σμό τού πο­λέ­μου.

Τέ­κνα εν Κυ­ρίω α­γα­πητά,

Η Εκ­κλη­σία τής Ελ­λά­δος, ό­πως έ­πραξε καί στό πα­ρελ­θόν κατά τόν πό­λεμο καί τήν βί­αιη ει­σβολή στήν Σερ­βία, τό Κοσ­συ­φο­πέ­διο καί τήν χει­μα­ζο­μένη καί αι­μάσ­σουσα επί πε­ντη­κον­τα­ε­τία όλη Κύ­προ μας, το­νί­ζει εκ νέου ότι καί στήν πε­ρί­πτωση τής ει­σβο­λής στήν Ου­κρα­νία ο πό­λε­μος δέν ε­πι­λύει οποι­εσ­δή­ποτε αν­θρώ­πι­νες δι­α­φο­ρές, όσο ση­μαν­τι­κές κι άν εί­ναι, σέ κοι­νω­νικό, ε­θνικό ή παγ­κό­σμιο ε­πί­πεδο.

Δυ­στυ­χώς, μέσα από αυ­τές τίς τρα­γι­κές κα­τα­στά­σεις φα­νε­ρώ­νε­ται καί η α­πο­τυ­χία μας ως αν­θρώ­πων καί ει­δι­κό­τερα ως Χρι­στι­α­νών, α­κόμη καί ως εκ­κλη­σι­α­στι­κών η­γε­τών, νά ζούμε μέσα στήν ει­ρήνη πού μάς κλη­ρο­δό­τησε ο Χρι­στός: «Ει­ρή­νην αφί­ημι υ­μίν, ει­ρή­νην τήν ε­μήν δί­δωμι υ­μίν» (Ιω. 14,27).

Γι αυτό καί προ­τρέ­πουμε πα­τρι­κώς τό ευ­σε­βές πλή­ρωμα τής Εκ­κλη­σίας, τόσο τούς εκ τού ι­ε­ρού Κα­τα­λό­γου, όσο καί τούς ευ­λα­βείς πι­στούς, σέ εγ­κάρ­δια προ­σευχή πρός τόν Άρ­χοντα τής Ει­ρή­νης, τόν Κύ­ριο Ι­η­σού Χρι­στό, μέ σκοπό νά φω­τί­σει τίς δι­ά­νοιες τών ε­χόν­των τήν κο­σμική ε­ξου­σία καί λαμ­βα­νόν­των α­πο­φά­σεις, γιά τήν κατάπαυση κάθε πε­ραι­τέρω πο­λε­μι­κής ε­πι­βου­λής, τήν δι­ά­σωση τών αν­θρώ­πων καί τήν ε­πι­κρά­τηση παγ­κό­σμιας ει­ρή­νης.

Άς μάς κα­θο­δη­γή­σει ό­λους η α­γάπη τού Θεού, ι­δι­αι­τέ­ρως ό­σους ευ­ρί­σκον­ται στήν δεινή δο­κι­μα­σία τού πο­λέ­μου, ώ­στε νά δι­έλ­θουμε τό υ­πό­λοιπο στά­διο τής Α­γίας καί Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στής εν ει­ρήνη, με­τα­νοία καί φι­λαλ­λη­λία καί νά α­ξι­ω­θούμε τής με­το­χής στό σω­τή­ριο γε­γο­νός τής Α­να­στά­σεως τού Χρι­στού μας α­κέ­ραιοι καί ει­ρη­νι­κοί.

Μετά πατρικών ευχών καί αγάπης,

Ο Α­θη­νών Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρό­ε­δρος

Ο Σά­μου καί Ι­κα­ρίας Ευ­σέ­βιος

Ο Φλω­ρί­νης, Πρε­σπών καί Ε­ορ­δαίας Θε­ό­κλη­τος

Ο Κασ­σαν­δρείας Νι­κό­δη­μος

Ο Σερ­ρών καί Νι­γρί­της Θε­ο­λό­γος

Ο Σι­δη­ρο­κά­στρου Μα­κά­ριος

Ο Ε­δέσ­σης, Πέλ­λης καί Αλ­μω­πίας Ι­ωήλ

Ο Αρ­γο­λί­δος Νε­κτά­ριος

Ο Θεσ­σα­λι­ώ­τι­δος καί Φα­να­ρι­ο­φερ­σά­λων Τι­μό­θεος

Ο Με­γά­ρων καί Σα­λα­μί­νος Κων­σταν­τί­νος

Ο Κε­φαλ­λη­νίας Δη­μή­τριος

Ο Τρίκ­κης, Γαρ­δι­κίου καί Πύ­λης Χρυ­σό­στο­μος

Ο Καρ­πε­νη­σίου Γε­ώρ­γιος

Ο Αρ­χι­γραμ­μα­τεύς

Ο Ω­ρεών Φι­λό­θεος