Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Η Εκκλησία του Χριστού είναι χαρά γεμάτη εκπλήξεις!»

Στο κήρυγμά του τόνισε ότι «η ζωή με τον Χριστό και για τον Χριστό είναι ζωή χαράς και εκπλήξεως», παίρνοντας αφορμή από το παράδειγμα του Ζακχαίου της Ευαγγελικής περικοπής, «ενός ανθρώπου δακτυλοδεικτούμενου αρνητικώς».

Η έκπληξη έγκειτο στο τολμηρό εγχείρημα του αρχιτελώνου να ανέβει στο δένδρο, για να δει τον Χριστό, αλλά και στον λόγο του Κυρίου «κατέβα και πάμε να μείνουμε στο σπίτι σου». Εξεπλάγησαν και οι παρόντες, για την επιλογή του Κυρίου να συναναστραφεί έναν τόσο αμαρτωλό. Η χαρά του Ζακχαίου ήταν τόσο μεγάλη, «ώστε να μεταμορφωθεί η ψυχή του, να ομολογήσει δημοσίως την άδικη συμπεριφορά του και να διακηρύξει την απόφασή του να αποκαταστήσει όσους αδίκησε.

Μοιράζει τα πάντα, βγάζοντας από πάνω του το βάρος της αδικίας και κρατώντας την χαρά της συναντήσεώς του με τον Χριστό». Την λύση στην απορία του όχλου και των Φαρισαίων έδωσε ο Κύριος: «ήρθα για να σώσω τον χαμένο και αμαρτωλό άνθρωπο. Αυτή την σωτηρία φέρνω στους ανθρώπους».

Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε όλους να αναρωτηθούμε πού ανήκουμε μέσα σ’ αυτή την Ευαγγελική ιστορία; «Μάλλον, δεν θα ταυτίσουμε τον εαυτό μας με τον Ζακχαίο. Προφανώς, ανήκουμε σ’ εκείνους που ακολουθούν τον Χριστό. Δεχθήκαμε να είμαστε μαθητές Του και προσήλθαμε σήμερα να κοινωνήσουμε. Το ερώτημα, όμως, είναι, μήπως είμαστε, τελικά, Ζακχαίοι; Είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί, απλώς δεν το ξέρουν όλοι. Αν δεν ξεκινήσουμε μ’ αυτήν την παραδοχή, τί νόημα έχει να είμαστε εδώ; Αν νιώθουμε τον εαυτό μας δίκαιο και σεσωσμένο, τί σχέση έχουμε με τον Χριστό;