‘ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2021” 22η μέρα – Ομιλία και Ενοριακό Αρχονταρίκι με τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού

Ο Πανιερώτατος αναφερόμενος στον ψαλμό 33 στιχ. 1 «Εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ, διὰ παντὸς ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου» είπε τα εξής: “Η προσευχή είναι η ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Οι Άγιοι Πατέρες ευλογούσαν τον Κύριο ἐν παντὶ καιρῷ και διὰ παντὸς ἡ αἴνεσις του Κυρίου, ήταν στο στόμα το δικό τους. Και οι Γέροντες και οι σύγχρονοι Άγιοι και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, ήταν άνθρωποι που ευλογούσαν το όνομα του Κυρίου καθημερινά και αυτό είναι το πρώτιστο. Διότι η προσευχή είναι στη φύση του ανθρώπου. Ο προσευχόμενος άνθρωπος, δεν κάνει κάτι που είναι έξω από τη φύση του, αλλά κάνει αυτό για το οποίο είναι πλασμένος. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να προσεύχεται, δηλαδή, να έχει μέσα στην καρδιά του αδιάλειπτη την αέναη μνήμη του Θεού, όπως ήταν ο Αδάμ στον παράδεισο προς της πτώσεως. Η καρδιά και ο νους του ήταν μέσα σε μία απλότητα, ενωμένος με τον Θεό και αδιαλείπτως στραμμένος στον Κύριο και εντρυφώντας στην αγάπη Του. Επομένως, ο πνευματικός άνθρωπος όταν προσεύχεται «δεν κουράζεται αλλά ξεκουράζεται». Δεν κουράζεται, γιατί κάνει κάτι που είναι φυσικό για αυτόν. Στην αρχή μπορεί να χρειάζεται λίγο κόπωση, λίγο αγώνας, αλλά μέσα σ’ αυτήν βρίσκει το σκοπό της υπάρξεώς του και το νόημα της ζωής του”.
Στη συνέχεια είπε: “Ένα από τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τους Γέροντες αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν αυτή η αδιάλειπτος και η συνεχής προσευχή προς το Θεό. Ήταν το γνώρισμα της ζωής τους. Για αυτό το λόγο οι άνθρωποι αυτοί, τα πάντα τα είχαν ρυθμίσει γύρω από την προσευχή τους. Όλη τους η ζωή ήταν συνυφασμένη με την προσευχή. Η προσευχή ήταν το κέντρο της υπάρξεώς τους. Όλα τα άλλα ήταν συναρμοσμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να τους βοηθούν στην προσευχή. Οι Πατέρες ουδέποτε παρέλειπαν την ιερά εργασία της προσευχής, άλλα καθημερινά είχαν το πρόγραμμά τους το οποίο τηρούσαν με ακρίβεια, γιατί αυτή ήταν η παράδοση που έλαβαν από τους αγίους προκατόχους τους. Η προσευχή δεν είναι μία ανθρώπινη κατάσταση, δεν είναι μια μορφή διαλογισμού, αλλά είναι κάτι που γίνεται μέσα από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος και αυτό γίνεται μέσα από την μυστηριακή ζωή μέσα στου κόλπους της Εκκλησίας”.
Σε άλλο σημείο τόνισε: “«Οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Kανένας δεν μπορεί να επικαλεστεί το όνομα του Kυρίου χωρίς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Το να προσεύχεται κάποιος, είναι αποτέλεσμα της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που είναι μέσα στην καρδιά του και σίγουρα και καρπός της δικής του θελήσεως και προαιρέσεως, αφού χρειάζεται ένας συνεχής αγώνας κατά της ραθυμίας και της αμέλειας, προκειμένου να παραμείνει πιστός στην προσευχή και να κοπιάσει σε αυτήν. Ο ίδιος ο Κύριος δίδαξε πώς να προσευχόμαστε. Ενώ ο ίδιος δεν είχε ανάγκη να προσευχηθεί, εν τούτοις, για να διδάξει εμάς πώς να προσευχόμαστε, προσευχόταν και ο ίδιος και αγρυπνούσε. Παρέμενε πολλές φορές μέσα στην έρημο προσευχόμενος και διανυκτερεύοντας στην προσευχή, χωρίς όμως ο ίδιος να το έχει ανάγκη, αλλά για να δείξει πρακτικά το δρόμο της δικής μας σωτηρίας και πώς είναι μεγάλος αγώνας η παραμονή στην προσευχή μας”.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Πανιερώτατος ευχήθηκε: “Να παραμείνουμε συνειδητά μέλη της Εκκλησίας κάνοντας υπακοή στις ευαγγελικές εντολές, με μυστηριακή ζωή και καθημερινό του εαυτού μας. Τον λόγο να τον κάνουμε πράξη και τον αγώνα μας συνεχή και αδιάλειπτο, μέχρις ότου φθάσουμε στην πνευματική μας ενηλικίωση”.

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε το καθιερωμένο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” όπου ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, απάντησε στα πολλά ερωτήματα που του υπέβαλε το ακροατήριο.

Η 21η μέρα των εορταστικών εκδηλώσεων ολοκληρώθηκε με κατανυκτική αγρυπνία στην οποία ιερούργησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Αλέξιος Παπαδόπουλος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Τουρλιανής Μυκόνου, ο οποίος και κόμισε την ιερά εικόνα της Παναγίας Τουρλιανής Μυκόνου (πιστό αντίγραφο), για τον ασπασμό της από τους πιστούς.
Έψαλε ο χορός ψαλτών “Αντιφωνικόν Μέλος”, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Γεωργίου Καμαριάρη.