Την Παρασκευή 9 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
H Ακολουθία τελέστηκε τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενώ μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».
Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας κ. Νικόλαος Χανουμίδης και ο Λαμπαδάριος του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού του Αγίου Αντωνίου Βεροίας κ. Βασίλειος Γουδώνης.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε κλῖμαξ γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι». Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, προβάλλοντας ἡ Ἐκκλησία μας εἰς προσκύνηση τόν τίμιο καί ζωοποιό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τήν ὑψοποιό δύναμή του, χάρη στήν ὁποία ὁ πεπτωκώς ἄνθρωπος ἀπέκτησε τή δυνατότητα νά ἀνέλθει καί πάλι στόν Θεό, κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου μας: «ἐάν ὑψωθῶ, πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν».
Καί ἄν ὁ Σταυρός ἀποτελεῖ τήν πρώτη καί κύρια κλίμακα, τήν ὁποία ὁ Χριστός δώρισε στόν ἄνθρωπο γιά νά τόν ἀνεβάσει μέχρι τόν οὐρανό καί μέχρι τόν Θεό, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει μεθαύριο, στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, στόν ὁποῖο ἔχει ἀφιερώσει τήν Δ´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, μία ἄλλη οὐρανοδρόμο κλίμακα, τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, τήν ὁποία καλεῖται ὁ κάθε πιστός νά ἀνέλθει μέ τόν πνευματικό του ἀγώνα, ὥστε νά ἀξιοποιήσει τή δυνατότητα πού τοῦ προσφέρει ὁ Σταυρός.
Μεταξύ ὅμως τῶν δύο αὐτῶν κλιμάκων, τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας καί τῆς οὐρανοδρόμου κλίμακος τῶν ἀρετῶν, ὑπάρχει καί μία ἀκόμη κλίμακα, τήν ὁποία προβάλλει σήμερα ἀλλά καί κάθε Παρασκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κάθε Παρασκευή τῶν Χαιρετισμῶν, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Καί αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πρός τήν ὁποία ψάλαμε ἀπόψε κατανυκτικά καί μέ συγκίνηση τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου «Χαῖρε κλῖμαξ γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι».
Κλῖμαξ, λοιπόν, ἡ Παναγία Παρθένος, καί σκάλα οὐράνιος, πού μᾶς ἀνύψωσε ὅλους μέ τή χάρη της καί μᾶς σήκωσε ἀπό τή γῆ, στήν ὁποία μᾶς κρατοῦσε καθηλωμένους ἡ ἁμαρτία.
Κλῖμαξ θεία ἡ ἀνύμφευτη Νύμφη πού μέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς της ἀξιώθηκε νά ἀναδειχθεῖ ἡ «κεχαριτωμένη», ἐπί τήν ὁποία ἐπέβλεψε ὁ Θεός καί τήν ἐπέλεξε γιά νά γίνει αὐτή τό ὄχημα διά τοῦ ὁποίου θά ἐρχόταν στή γῆ καί θά ἐνδυόταν τήν ἀνθρώπινη σάρκα ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Κλῖμαξ οὐράνια ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ, πού μέ τήν ὑπακοή της δάνεισε τό πάναγνο σῶμα της στόν καθαρώτατο Θεό γιά νά γίνει ἄνθρωπος καί νά θεώσει τόν ἄνθρωπο.
Δέν περιορίσθηκε ὅμως σέ αὐτή τήν εὐεργετική λειτουργία της ὡς κλῖμαξ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Δέν ἀρκέσθηκε μόνο νά προσφέρει στόν ἄνθρωπο τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή του, φέρνοντας στή γῆ τόν οὐρανό. Θέλησε νά βοηθήσει καί ἐμᾶς τούς χοϊκούς νά φθάσουμε τόν οὐρανό καί νά προσεγγίσουμε τόν Θεό πού ἡ ἴδια ἔφερε μέσα στά σπλάγχνα της ὡς Μητέρα του ἀλλά καί μέσα σέ ὅλη τήν ὕπαρξή της ὡς «ἁγία ἁγίων μείζων».
Ἔτσι ἔγινε ἡ Παναγία μας «κλῖμαξ γῆθεν πάντας ἀνυψώσασα». Ἔγινε αὐτή πού ὡς πνευματική κλίμακα μεταξύ τῆς σωτηρίου κλίμακος πού μᾶς χάρισε ὁ Υἱός της μέ τόν Σταυρό του καί τῆς κλίμακος τῶν ἀρετῶν, τήν ὁποία ὁ καθένας μας ὀφείλει νά ἀνέλθει μέ τόν προσωπικό του ἀγώνα, μᾶς ἀνυψώνει ἀπό τή γῆ καί μᾶς ἀνεβάζει τελικά στόν οὐρανό.
Καί πῶς τό ἐπιτυγχάνει αὐτό ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος;
Τό ἐπιτυγχάνει μέ δύο τρόπους.
Ὁ πρῶτος εἶναι μέ τό παράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς της. Ὅποιος τήν μελετᾶ, ὅποιος παρακολουθεῖ τά βήματά της ἀπό τά Ἅγια τῶν Ἁγίων μέχρι τή Ναζαρέτ καί ἀπό τή Βηθλεέμ μέχρι τόν Γολγοθᾶ καί τή Γεθσημανῆ, ὅποιος διακρίνει στήν ἐπίγεια αὐτή πορεία της καί τήν ἀναστροφή της μεταξύ τῶν ἀνθρώπων τίς ἀρετές πού τήν κοσμοῦσαν, ὅποιος διακρίνει τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή της στόν Θεό, αὐτός ἐμπνέεται ἀπό τήν ἱερή μορφή της, ἐνθαρρύνεται στόν ἀγώνα του, καθοδηγεῖται στήν προσπάθειά του, καθαίρεται ἀπό τήν καθαρότητά της, ἁγιάζεται ἀπό τήν ἐντρύφηση στή ζωή της.
Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι ἡ χάρη καί ἡ βοήθειά της. Γιά τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας ὅσοι πιστεύουν στόν Υἱό της δέν εἶναι ξένοι, εἶναι τέκνα της. Ὅσοι ἀγωνίζονται νά ἀνεβοῦν τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν βρίσκονται ὑπό τήν προστασία της. Ὅσοι ποθοῦν νά ἀποτινάξουν τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, τήν ἔχουν συμπαραστάτρια καί βοηθό. Ὅσοι προσπαθοῦν νά τηροῦν τόν ἑαυτό τους «ἁγνόν ἀπό τοῦ κόσμου», τήν ἔχουν ἀλείπτρια τῆς ἀρετῆς καί καθοδηγήτρια στά πνευματικά τους παλαίσματα. Ὅσοι τήν εὐλαβοῦνται καί τήν τιμοῦν, τήν ἔχουν πρέσβειρα καί μεσίτρια στόν Υἱό της γιά τή σωτηρία τους, καί ὅσοι ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά της γιά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, μποροῦν νά εἶναι βέβαιοι γιά τήν εὔγλωττη συνηγορία της.
Νά, λοιπόν, γιατί μέ τόση βεβαιότητα ὁ ἱερός ὑμνογράφος τήν ὑμνεῖ λέγοντας: «Χαῖρε κλῖμαξ γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι». Νά, γιατί καί ἐμεῖς μαζί του τῆς ψάλαμε καί αὐτό τό «χαῖρε» μαζί μέ τά τόσα «χαῖρε» τῆς τετάρτης στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν της.
Ἄς μήν μείνουμε ὅμως μόνο σέ αὐτό, ἀλλά ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν εὐκαιρία καί τή δυνατότητα πού μᾶς προσφέρει γιά νά ἀνέλθουμε δι᾽ αὐτῆς πρός τόν Υἱό της, γιά νά γίνει καί γιά μᾶς ὁδηγός στήν ἀνοδική μας πορεία, γιά νά γίνει ὄντως «κλῖμαξ γῆθεν ἀνυψώσασα», ὥστε νά ὑμνοῦμε καί νά δοξάζουμε τή χάρη της.