Ο Αυγουστίνος Καντιώτης (20 Απριλίου 1907 - 28 Αυγούστου 2010) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος επίσκοπος που διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως και το 2000.
Γεννήθηκε στις Λεύκες Πάρου στις 20 Απριλίου του 1907. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών το 1929. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήλθε σε επαφή μέσω του πατέρα του με την εκκλησιαστική οργάνωση «Ζωή», στο οικοτροφείο της οποίας έμεινε για τέσσερα χρόνια.[2]
Χειροτονήθηκε διάκονος παίρνοντας το όνομα Αυγουστίνος το 1935[3] και πρεσβύτερος το 1942.
Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλίας, ως στρατιωτικός ιερέας και ως Ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Εξέδωσε δεκάδα περιοδικών, ίδρυσε οικοτροφεία φοιτητών και μαθητών, ηγήθηκε της Ιεραποστολικής αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σταυρός», εκφώνησε κηρύγματα και συνέγραψε πολλά βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ως συγγραφέας έγραψε άνω των 80 βιβλίων. Το 1943 -κατά τη διάρκεια της Κατοχής- διοργάνωσε συσσίτια στην Κοζάνη, που εξυπηρετούσαν καθημερινά περίπου 8000 άτομα, ενώ μετέπειτα ίδρυσε πληθώρα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.[4][5]
Από το 1942 ως το 1947 έδρασε στη Μακεδονία ως απεσταλμένος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, για να ανασχέσει την επιρροή των αριστερών δυνάμεων στην περιοχή και -σύμφωνα με τους Κοζανίτες (στην Κοζάνη διέμεινε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της Κατοχής) και το βιβλίο τού Κοζανίτη Γ.Μύρου, “Η αντίσταση της αγάπης”- η παρουσία του ανύψωνε το φρόνημα του λαού, παρηγορούσε με τα κηρύγματά του και -παρά το γεγονός ότι πολλές φορές τον κατεδίωξαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί- χωρίς φόβο ύψωνε λόγο πατριωτικό, ελεγκτικό και αντιστασιακό.
Χαρακτηριστικό είναι ένα παράδειγμα, που αναφέρεται στο βιβλίο σχετικά με τις πολιτικές του πεποιθήσεις: Γράφει, πως διωκόταν από τους κομμουνιστές ως φασίστας και από τους φασίστες/ναζί ως κομμουνιστής, γιατί μοίραζε φαγητό και στους μεν και στους δε. Όταν κάποια στιγμή συνελήφθη, η απολογία του ήταν η εξής: “εγώ είμαι βρύση, έρχεται πίνει και το πρόβατο, έρχεται πίνει και ο λύκος”.[εκκρεμεί παραπομπή]
Κατά τον Εμφύλιο έδρασε ως στρατιωτικός ιερέας και ιεροκήρυκας στις εμπόλεμες περιοχές.
Τη δεκαετία του 1950 χρημάτισε ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ίδρυσε τον «Σταυρό», που οργάνωνε διαμαρτυρίες εναντίον καλλιτεχνών, αλλά και εκκλησιαστικών αξιωματούχων. [6], που θεωρούσε ότι έθιγαν την Εκκλησία ή την πατρίδα. Επίσης, ο Καντιώτης ανέπτυξε δράση για να απαγορευτεί το καρναβάλι, τα καλλιστεία, οι γυμναστικές επιδείξεις και η ψήφος των γυναικών.[3] Ως αποτέλεσμα της κινητοποίησής του και των οπαδών του παραιτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1962 ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος, που είχε εκλεγεί 12 μέρες νωρίτερα.
