Αμβρόσιος σε Εκκλησία: Γιατί απεκλείσατε την καταφυγήν μας εις την προστασίαν του Σωτήρος Χριστού

Την απάντησιν οφείλουν να μας την δώσουν οι Αρχιερείς μας! Οφεί-λουν, δηλαδή, να μας καλέσουν σε εγρήγορση και προσευχή, σε νηστεία και εξομολόγηση, σε αγρυπνίες και παρακλήσεις, και τέλος στην μετάληψη του Αχράντου Σώματος και του Αίματος του Κυριου μας! Να βιώσουμε δηλ. την πνευματικήν ζωήν και να επιτύχουμε αυτό, που έψαλλαν κατά την ώραν της Βαπτίσεώς μας, δηλ το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε»!

Όταν όμως σιωπούν οι εξ ορισμού τεταγμένοι και αρμόδιοι διά να μας διδάξουν την εν Χριστώ ζωήν, τότε ο Θεός επιστρατεύει απλούς ανθρώ-πους, πιστούς βέβαια, διά να μας διδάξουν το τί πρέπει να πράξουμε! Επαληθεύεται δηλ. ο λόγος του Προφητάνακτος Δαβίδ, ότι «εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον»! (Ψαλμ, η΄, 3). Ας το επιχειρήσουμε, λοιπόν, τώρα.

Α’) Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να ατενίσουμε, να δεχθούμε και να ακούσωμε το παρακάτω μήνυμα, το οποίον εκπέμπει μία απλή ψυχή πιστού όμως ανθρώπου:

«Κάλεσα σε προσευχή για βροχή ώστε να σβύσουν οι πυρκαϊές», γράφει η Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ (φ. της 22ας /09/2021, σελ. 28) και αναφέρεται εις την ομολογίαν του Ηθοποιού κ. Αθανασίου Ευθυμιάδη, ο οποίος μέσα από την ιστοσελίδα Happy Day αναφέρθηκε «και στο δημό-σιο κάλεσμα σε προσευχή…για να σβύσουν οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού». Σας μεταφέρω εδώ τα λόγια του ακριβώς: «Πιστεύω στη δύναμη της προσευχής, όπου κι αν πιστεύει ο καθένας. Πιστεύω στη δύναμη της προσευχής. Είδα την προσευχή μου να υλοποιείται….»!

Β΄) Και η αγία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης μας αποκαλύπτει το πως οι ενάρετοι και πιστοί Χριστιανοί του χθές αντιμετώπιζαν τις επιδημίες, τις πανδημίες και γενικώς τις μεγάλες δοκιμασίες! Κατέφευ-γαν στην προστασία του Σωτήρος Χριστού! Ιδού η σχετική περιγραφή:

« Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Εκείνη ακριβώς την εποχή, 1918-1919, σύμφωνα με διήγηση της Μαρίας Δασκαλάκη στο orthodoxia.gr, ο παππούς της Γερόντισσας Γαλακτίας ήταν ιερέας στην Πόμπια Ηρακλείου και μάλιστα ευλαβέστατος και ακριβής, πνευματικό τέκνο των Οσίων Παρθενίου και Ευμενίου της Ιεράς Μονής Κουδουμά.

Η κυρία Μαρία Δασκαλάκη θυμάται τί της έλεγε σχετικά η Γερόντισσα: (Η διήγησις αναφέρεται στην περίοδο 1918-1919, όπου ο κόσμος εδοκιμάζετο από την Ισπανική Γρίππη).

«Στήν ἀνομβρία ἤ στις ἐπιδημίες εἴχαμε τίς λιτανεῖες. Ἔδινε ἐντολή γιά αὐστηρή νηστεία μίας ἑβδομάδας, συμφιλιώνονταν ὅσοι εἶχαν ἔχθρα καί ἐξομολογοῦνταν ὅλο τό χωριό. Ἔπειτα γινόταν ἀγρυπνία. Τό πρωί παίρνανε τά ἑξαπτέρυγα καί τίς εἰκόνες. «Πήρατε καί ὀμπρέλες;» ρώταγε ὁ παππούς μου. «Ἄν δεν πάρετε ὀμπρέλες δέν ξεκινᾶμε. Ποῦ εἶναι ἡ πίστη σας;»
Θυμᾶμαι μικρό παιδί κάποτε, που γονάτισαν όλοι γιά πρώτη φορά στην πρώτη μικρή πλατεία, ἐκεῖ όπου εἶναι τά καφενεῖα. Ὁ παππούς μου διάβαζε τις εὐχές. Τά δάκρυά του ἔτρεχαν ποταμός. Στήν πλατεία τοῦ Σταυροῦ όλοι οι πιστοί ξαναγονάτισαν. Μετά τίς εὐχές, συναπαρμένος ο παππούς μου ἀπό ἱερό ζῆλο, ὕψωσε τά χέρια του καί φώναξε: «Σέ ἱκετεύω Κύριε μέ τοῦτα τά χέρια, πού πενήντα χρόνια δεν μαγάρισαν ἀπό τίς ἡδονές τῆς γῆς!» Ἦταν σε χηρεία ἀπό 30 χρονῶν. Ἀμέσως, ἀπό τό πουθενά ξεπετάχτηκαν σύννεφα. Μαύρισε ὁ οὐρανός. Ὅταν φθάσαμε στήν Ἁγία Παρασκευή στό πανωχώρι, ἄρχισε κατακλυσμιαία βροχή! Ἡ φωνή τοῦ παπποῦ μου ἐπιτακτική: «μήν κινηθεῖ κανείς! Θά ὁλοκληρώσουμε τήν λιτανεία! Θά ἐπιστρέψουμε στήν Ἐκκλησία νά χτυπήσουμε χαρμόσυνα τίς καμπάνες καί νά δοξολογήσουμε τόν Θεόν! Σᾶς ἐγγυοῦμαι ὅτι δέν θά κρυώσει κανείς! Μέ τόν ἴδιο τρόπο ἔδιωξαν καί τό 1919 τήν φονική γρίπη ἀπό τό χωριό»! (Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, 05/10/2021, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ, σελ. 2 – Η θαυματουργή λιτανεία της Κρήτης).
Είναι άξια ιδιαιτέρας προσοχής τα λόγια με τα οποία η Γερόντισσα Γαλακτία περιγράφει τον τρόπο με τον οποίον εσκέπτοντο οι άνθρωποι των παλαιοτέρων εποχών! Τότε η Κοινωνία διεκρίνετο για την ευσέβεια πρός τον Θεόν! Η Εκκλησία ήταν η Κιβωτός της σωτηρίας των ανθρώπων! Σήμερα, αντιθέτως, σφραγίζουμε ή και απολυμαίνουμε τους ιερούς Ναούς και αφήνουμε τους πιστούς, δηλ. τα παιδιά του Θεού, είτε έξω από τον Ναόν, είτε εις την κατοικίαν των! Δηλαδή τους αποκόπτουμε από την αγκαλιά του Θεού και τους παραδίδουμε εις τα χέρια της Κυβερνήσεως και εις την προστασίαν του ….εμβολίου!
Ας παρακολουθήσουμε, λοιπόν, την διήγησιν της Γεροντίσσης:

«Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης, έχει αναφερθεί στην φονική πανδημία της λεγόμενης «Ισπανικής Γρίπης», η οποία είχε όμως ξεκινήσει πιθανότατα από τις ΗΠΑ και τραυμάτισε ιδιαίτερα την Ινδία.
Η Πανδημία Γρίπης 1918-1919 κράτησε 18 μήνες και εξαφανίστηκε, ενώ οι επιπτώσεις της στη χώρα μας ήταν πολύ μικρές, επειδή, πλην των κλασσικών υγειονομικών μέτρων και του προληπτικού κλεισίματος σχολείων, Πανεπιστημίων και των καφενείων της Ομόνοιας, χρησιμοποιήθηκε η πατροπαράδοτη συνταγή των πάνδημων λιτανειών με ιερές εικόνες και λείψανα Αγίων, με τις οποίες ζητείται η παρέμβαση του Θεού σε ένα φυσικό φαινόμενο ή επιδημία, «θανατικό» όπως λεγόταν τότε.
Αυτό είχε γίνει νωρίτερα και στην Κέρκυρα με την πολύ πιο φρικτή πανώλη του 1630 και 1673. Αυτό είχε γίνει και στις 5 Νοεμβρίου του 1918 σε ολόκληρη ταυτόχρονα την Αθήνα, με αποτέλεσμα η επιδημία να σβήσει και να χαθεί στην Πρωτεύουσα ως τα Χριστούγεννα του 1918!

Την ώρα που ξένες μεγαλουπόλεις, όπως το Παρίσι, είχαν πάνω από 200 θύματα την ημέρα, στην Αθήνα καταγράφηκαν μόλις 704 ολόκληρο τον Οκτώβριο και μόλις 771 ολόκληρο τον Νοέμβριο!
Αντιστοίχως στη Βαρκελώνη είχε πάνω από 5.100 θύματα μέσα σε ένα μήνα, ενώ η φρεσκοαπελευθερωμένη και κατακαμμένη από το 1917 Θεσ-σαλονίκη είχε 5.284 συνολικά καθ’ όλη την Πανδημία! Στην δε Αθήνα συνολικά μόλις 1.668 θύματα, τρεις φορές λιγότερα της Θεσσαλονίκης!».

Απευθυνόμενος, λοιπόν, τόσον εις τους Εκκλησιαστικούς Ταγούς, όσον και εις τους Πολιτικούς Παράγοντες, θα ήθελα να τους απευθύνω την ερώ-τησιν: Αγαπητοί μου, διατί καταργήσατε τις παραδόσεις της Ελληνοχριστιανικής μας παραδόσεως; Διατί απεκλείσατε την καταφυ-γήν μας εις την προστασίαν του Σωτήρος Χριστού, της Παναγίας μας και των Αγίων μας, δηλ. την ικεσίαν, την προσευχήν, τις λιτανείες, τις αγρυπνίες κλπ. από τους τρόπους προστασίας μας από τον Κορωνοϊό;
Απευθυνόμενος τώρα όλως ιδιαιτέρως προς τους αγαπητούς μοι εν Χριστώ Αδελφούς Αρχιερείς, θα τους ερωτήσω:
Άγιοι Αρχιερείς, διατί κατά την πρόσφατον Σύνοδόν Σας, την Σύνοδον της Ιεραρχίας (4 έως 8.10.2021), δεν ακούσθηκε ούτε μία λέξις-παραίνεσις και προτροπή- προς Μετάνοιαν των Ελλήνων, οι οποίοι – δυστυχώς- σήμερα μετατρέπουν την άλλοτε Ελλάδα των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών σε Σόδομα και Γόμορρα; Διατί δεν μας προσκαλέσατε να προσεγγίσουμε τον Σωτήρα Χριστόν, τον Ιατρόν και Θεραπευτήν των ψυχών και των σωμάτων ημών; Δεν έπρεπε να μας υπενθυμίσετε τα λόγια, τα οποία ψάλλονται κατά την ώραν της βαπτίσεώς μας, δηλ το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε»; Με ζωηρόν ενδιαφέρον αναμέναμε να μας παρακι-νήσετε πατρικά διά την επιστροφήν μας εις την αγκάλην του Θεού, του Επουρανίου Πατρός, προκειμένου να λυτρωθούμε από τα δεινά, που μας ταλαιπωρούν κατά το τελευταίον αυτό διάστημα! Δεν ακούετε τίποτε διά τις παράδοξες και όλως ανεξήγητες καταστροφικές πλημμύρες των ημερών μας, τόσον εις την Ελλάδα, όσον και εις το Εξωτερικόν; Δεν επληροφορή-θητε τίποτε διά τις μεγάλες πυρκαγιές εδώ και εκεί εις την δύστυχη Ελλάδα μας; Δεν βλέπετε τους καταστρεπτικούς σεισμούς, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται;

Εις την Κρήτην κατέρρευσαν δύο Ναοί: ο πρώτος είχε μετατραπή σε Εμβολιαστικό Κέντρο και ο δεύτερος ήταν ο Ναός, στον οποίον.! Δεν έφθασαν άραγε εις τα ώτα Σας οι εμφανίσεις της Αγίας Παρασκευής, της Οποίας τον Ναόν απετόλμησαν να επιχωματώσουν, διά να κατασκευάσουν το αεροδρόμιον του Καστελλίου;
Σας προσκαλώ, λοιπόν, να μελετήσετε στοχαστικά μίαν συγκινητικήν διήγησιν περί των προσφάτως γενομένων εμφανίσεων της Αγίας Παρα-σκευής.

Η Κυρία Χριστίνα Σιγανού, αφηγείται τα εξής καταπληκτικά:
«Χθες έμαθα από τον ηγούμενο της Παναγίας Κρουσταλένιας για τους σεισμούς στο Αρκαλοχώρι πως δεν είναι τυχαίοι. Από τότε που ξεκίνησαν έργα για το αεροδρόμιο βρέθηκε εμπόδιο μια εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, που κατ’ αυτους έπρεπε να σκεπαστεί με μπάζα για να προχωρήσει το έργο. Μια μέρα πριν ένας εργάτης, που δούλευε στον εργολάβο του έργου, βλέπει στον ύπνο του την Αγία Παρασκευή, που του λέει: μην με σκεπάσετε, γιατί θα σας βρει μεγάλο κακό. Πάει την άλλη μέρα και του λέει (ενν. του εργολάβου) το όνειρο, πλήν όμως ο υπεύθυνος τον ειρωνεύτηκε, λέγοντας: είμαστε γριούλες να πιστεύουμε σε αυτά; Ο εργάτης παραιτήθηκε, λέγοντάς του, πως επειδή εγώ πιστεύω κι έχω οικογένεια δεν μπορώ να κάνω τέτοιο πράγμα. Ξανά τον ειρωνεύτηκε και του λέει: Έλα μωρέ, χαζομάρες! Εγώ θα την σκεπάσω! Αυτός, λοιπόν, ο εργολάβος έπειτα από λίγο ξαφνικά χάθηκε! Τον έψαχναν για λίγες μέρες, ώσπου βρήκαν ένα μπουφάν πεταμένο στα μπάζα και το πτώμα του επίσης λυωμένο από το μηχάνημα! Ήταν η …αμοιβή του! Παρουσιάζεται και πάλι η Αγία σε άλλον και του λέει τα ίδια. Πάει ο άνθρωπος στον επόμενο εργολάβο, που είχε αναλάβει το έργο, αλλά και αυτός αγρόν αγόρασε, ειρωνευόμενος κι αυτός το όνειρο! Και συνέχισαν τις εργασίες με τους σεισμούς όμως τώρα να έχουν αρχίσει σε μικρή ένταση. Τρίτη φορά βλέπει την Αγία μια γυναίκα, που της λέει αυστηρά: απαιτώ να με ξεσκεπάσετε γιατί θα σας βρει το μεγάλο κακό. Πάει η γυναίκα στη Μητρόπολη αυτή τη φορά και λέει το όνειρο. Απάντηση: Έλα βρε παιδί μου τόσο κακιά είναι η Αγία, που να θέλει να καταστραφούν τα παιδιά Της; Οπότε τα έργα συνεχίζονταν μέχρι χθες, που έγινε ο σεισμός των 6 Ρίχτερ! Και συνεχίζει να κουνιέται η γη! Ως πότε, κανείς δεν ξέρει».
Απορώ δεν ακούτε, δεν διαβάζετε, σεν βλέπετε και δεν συγκινείσθε από τα μηνύματα του Ουρανού; Μόνον οι εντολές του Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη Σας ενδιαφέρουν; Εντολές, οι οποίες μάλιστα δίδονται πρός Υμάς, όχι με επίσημη υπηρεσιακή αλληλογραφία, όπως θα έπρεπε, αλλά διά μέσου του twitter, δηλ. του Διαδικτύου;
Αναστέλλονται οι λειτουργίες σε όλους τους χώρους θρησκευτικής λατρείας, ανακοίνωσε πριν από λίγο ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτά-κης μέσω Twitter, στο πλαίσιο των μέτρων ανάσχεσης του κορωνοϊού.

Γ΄) Ας έλθουμε τώρα και σε ένα ακόμη αξιοθαύμαστο γεγονός, το οποίον φανερώνει την βαθειά πίστη των χριστιανών αδελφών μας έως πρό τινος χρόνου. Πρόκειται διά την θαυμαστήν αφήγησιν του κ. Ηλία Καδδά εις την Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, (05.10.2021, σελ. 26) με τον τίτλο «Ένα κειμήλιο με μεγάλη ιστορία», δηλ. διά την εικόνα της Αγίας Άννης με την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Περιγράφει, λοιπόν, ότι καθώς οι Τούρκοι είχαν πυρπολήσει και κατέκαιαν την πόλιν της Σμύρνης εις την Μικράν Ασίαν, μία ευσεβής γυναίκα, την ώρα που κατατρομαγμένη έφευγε, διά να σωθή, και ήταν από τους τελευταίους Έλληνες της μαρτυρικής εκείνης πόλεως έπραξε μίαν άκρω συγκινητικλην ένέργειαν, διά της οποίας έσωσε την εικόνα της Αγίας Αννης! Θαυμάσατε την διήγησιν:
«Ήταν από τους τελευταίους Έλληνες της μαρτυρικής πόλης. Στο δρόμο της λοιπόν, και ενώ όλοι κοιτάζαν πώς να σωθούν από την κόλαση της ήδη φλεγόμενης πόλης, βλέπει έξω από την Αγία Φωτεινή να καίνε τις εικόνες. Είχε μαζί της κι έναν υπάλληλο Τούρκο, τον Αλί. Τότε βγάζει από τη τσέπη του φουστανιού της ό,τι χρήματα είχε πάνω της και του λέει: «Βρε Αλί, πάρε αυτά, δώσ’ τα στον στρατιώτη να σε αφήσει να περάσεις και πήγαινε να πάρεις μια εικόνα. Θα μας κάψει ο Θεός να βλέπουμε να καίγεται η κληρονομιά μας». Πήγε ο Αλί, άρπαξε μια εικόνα και όταν την έφερε, είδε η Γιασεμή ότι ήταν η εικόνα, που είχε κάνει δώρο η μητέρα της στην Αγία Φωτεινή, από ευγνωμοσύνη στην Αγία Άννα, γιατί της χάρισε το πρώτο παιδί. Αυτή η εικόνα κοσμούσε τον Μητροπολιτικό ναό της Σμύρνης και θαυματουργούσε».

Ως επιμύθιο, θα λέγαμε πως αυτοί οι άνθρωποι, παρά τους διωγμούς και την ταλαιπωρία, δεν το έβαλαν κάτω. Μόλις στάθηκαν στα πόδια τους και αψηφώντας τον ρατσισμό των ντόπιων εκείνης της εποχής και με την καρδιακή πίστη προς τον Θεό, κατάφεραν το ακατόρθωτο. Αυτές και οι επόμενες γενιές βοήθησαν σημαντικά σε όλους τους τομείς, ακόμα, στην παράδοση και τον πολιτισμό όπως οι Φ. Κόντογλου, Η. Βενέζης, η Διδώ Σωτηρίου και η Φιλιώ Χαϊδεμένου και ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης. Επιπλέον πολλές είναι εκκλησιαστικές προσωπικότητες αλλά και απλοί ιερείς όπως ο Άγγελος Νησιώτης και μοναχοί όπως ο Αγ. Ιάκωβος Τσαλίκης. Τελικά συμπεραίνουμε ότι αυτός ο λαός δεν διαλύθηκε, αλλά αναγεννήθηκε απ’ τις στάχτες του και οι απόγονοί του σήμερα προσπαθούν να μελετήσουν τις ρίζες των προγόνων τους και να εμβαθύνουν περισσότερο στην ιστορία και στα χνάρια της Ρωμηοσύνης», σημειώνει ο κ. Ηλίας Ιω. Καδδάς.
Αυτοί, λοιπόν, ήσαν οι Έλληνες έως χθές! Σήμερα, δυστυχώς, πειθαρχούντες στις διαταγές της Κυβερνήσεως του κ. Κούλη Μητσοτάκη, δηλ. των Μασσώνων, των Αθέων και των Μάγων της εποχής μας, κλειδαμπαρώνουμε τους Ναούς κατά την διάρκειαν της Μεγάλης Εβδομάδος και αφήνουμε τους πιστούς έξω από τον Οίκον του Κυρίου, ώστε είτε ως εξόριστοι, είτε ως Κατηχούμενοι, να παρακολουθούν από εκεί τις κατανυκτικές ιερές ακολουθίες και να……. προσεύχωνται!
Δ’) Ιδού μία εισέτι μαρτυρία! Μας φανερώνει τον τρόπον με τον οποίον ασκούσαν την ιεράν διακονίαν των οι Αρχιερείς του χθές. Πρόκειται περί του τότε Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, ο Οποίος μετά ταύτα ανακηρύχθηκε άγιος:
«Ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, λοιπόν, ο τελευταίος επίσκοπος της πόλης, οδηγούσε σε αυτήν την εικόνα τα άτεκνα ζευγάρια. Τους έβαζε να νηστεύουν σαράντα ημέρες με προσευχή και παράκληση στην Αγία, κι έπειτα να πηγαίνουν και να κοινωνούν. Και ήταν πολλά τα ζευγάρια που αποκτούσαν παιδί. Η εικόνα ήταν γεμάτη από τάματα αφού τελούσε πολλά θαύματα, ακόμη και σε μουσουλμάνους. Ένα από αυτά, είναι αυτό που έγινε στην γυναίκα του αγά δηλαδή την διάσωση του γιου τους που οι γιατροί δεν του έδιναν περιθώρια ζωής. Η γυναίκα αυτή προσευχόταν συνέχεια για την σωτηρία του παιδιού της. Έτσι, είδε την Αγία στον ύπνο της και της είπε: «Έλα στην Αγία Φωτεινή, να σου πει ο παπάς και θα σε βοηθήσω». Πράγματι αφού προσκύνησε την εικόνα και ο ιερέας έδωσε τον αγιασμό, μέχρι να γυρίσει στο σπίτι της το παιδί έγινε καλά. Μετά απ’ αυτό όλη η οικογένεια του αγά και ο γιατρός του έγιναν Χριστιανοί». (πηγή imanalipseos.weebly.com-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, 5 Οκτωβρίου 2021, σελ. 26).
Ας τελειώνουμε, λοιπόν, αυτήν μακροσκελέστατη και τόσο θλιβερή αναφορά μας στην επικαιρότητα των ημερών μας. Θα παρατηρήσατε ασφαλώς δύο σημεία:
Πρώτον, ότι εχρησιμοποίησα πολύ πρόσφατα δημοσιεύματα και όχι παρελθόντων ετών, διότι επιθυμία μας ήτο να διεγείρουμε όχι μόνον την προσο-χήν σας, αλλά και την συνείδησίν σας! Αναγκάζομαι να το πράξω, διότι Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ!

Δεύτερον, ότι, αναφερόμενος τόσο σε Εκκλησιαστικά όσο και σε Πολιτικά Πρόσωπα, εχρησιμοποίησα μία πολύ σκληρή γλώσσα! Αναγκάσθηκα να το πράξω, σκεπτόμενος, ότι σε μερικές περιπτώσεις η σιωπή σημαίνει συμφωνίαν και αποδοχήν των συντελουμένων και συνεπώς ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ!
Απολογούμενος, θα επικαλεσθώ δύο σημαντικά παραδείγματα από την ζωήν και την συμπεριφοράν των αγωνιστών Αγίων Αθανασίου του Μεγάλου και Αμβροσίου, Επισκόπου Μεδιολάνων, των Οποίων τα ονόματα, όλως αναξίως δε, φέρω! «Αθανάσιος» είναι το βαπτιστικόν μου όνομα και «Αμβρό-σιος» το Μοναχικόν μου!
α) Ως γνωστόν ο Μέγας Αθανάσιος παρίστατο ως Διάκονος εις την Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον.
«Στη Σύνοδο ανεδείχθη, θριάμβευσε ο τότε διάκονος Αθανάσιος. Αυτός με τις σκέψεις του, με τα δυνατά του λόγια, με τα ακαταμάχητα επιχειρήματα του κατετρόπωσε τον Άρειο και τους οπαδούς του. Έκανε τους ορθόδοξους να κατανοήσουν καλύτερα και πιο ξεκάθαρα τις αλήθειες τής πίστεως μας και να αποφανθούν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήταν όχι μονάχα άνθρωπος, αλλά και Θεός μαζί. Θεάνθρωπος». (https://neotita.gr/μέγας-αθανασιος-ο-ηρωϊκώτερος-των-αγίων).

β) Ο άγιος Αμβρόσιος απέπεμψε δημοσίως τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιον τον Μέγα από τον ιερόν Ναόν και του επέβαλε το επιτίμιον της επί οκτάμηνον συγκαταριθμήσεως εις την κατηγορίαν των Κατηχουμένων, συνεπώς δε και της αποχής από την θείαν Κοινωνίαν!
«Ὑπῆρξε δραματικὴ ἡ σκηνή· αὐτοκράτωρ πανίσχυρος ἠλέγχετο δημοσία παρὰ τοῦ ἐπισκόπου ἐπὶ μιαιφονίᾳ, τῷ ἀπεκλείετο ἡ εἰς τὸν ναὸν εἴσοδος καὶ τῷ ἐπεβάλλετο νὰ συγκαταριθμηθῇ εἰς τὴν τάξιν τῶν μετανοούντων, ἵνα τύχη συγγνώμης. Θεοδόσιος ὁ Μέγας ἐδείχθη τῷ ὄντι μέγας κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην· δὲν ὠργίσθη κατὰ τοῦ τολμηροῦ ἐπισκόπου· ἐν συντριβῇ καρδίας ὑπέμνησεν ἁπλῶς, ὅτι καὶ ὁ Δαυῒδ ἥμαρτε ποτὲ διπλοῦν ἁμάρτημα. Ὁ Ἀμβρόσιος ἐπωφελήθη ἀπὸ τοὺς λόγους τούτους καὶ τῷ εἶπε· «Καθὼς λοιπὸν ἐμιμήθης τὸν Δαυῒδ εἰς τὴν ἁμαρτίαν, οὕτω πρέπει νὰ τὸν μιμηθῇς καὶ εἰς τὴν μετάνοιαν». Καὶ ὁ αὐτοκράτωρ τὸν ἐμιμήθη· ὑπετάγη εἰς τὸ παράγγελμα τοῦ ἐπισκόπου· ἀνεχώρησε· καὶ μετὰ ὀκτὼ μῆνας μετανοίας καὶ δακρύων ἐγένετο δεκτὸς εἰς τὴν θείαν κοινωνίαν κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων, ἀφ᾿ οὗ ἐξωμολογήθη δημοσίᾳ ἐν τῷ ναῷ τὸ ἁμάρτημά του καὶ ἐζήτησε πρηνὴς συγγνώμην παρὰ τοῦ ἐπισκόπου».

Συνεπώς και ο ταλαίπωρος εγώ, έχων ως παραδείγματα προς μίμησιν τους αγωνιστές Αγίους, των οποίων αναξίως το όνομα φέρω, με την Χάριν του Θεού καθ’όλην την διάρκειαν της ταπεινής ποιμαντικής μου διακονίας υπήρξα κι’εγώ ένας ασυμβίβαστος ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ της Ορθοδοξίας μας! Έχω συμπληρώσει 60 χρόνια εις την ιερωσύνην, καθώς την 31ην Μαΐου 1961, με το έλεος και την φιλανθρωπίαν του Κυρίου μας, χειροτονήθηκα Διάκονος, Εις την Αρχιερωσύ-νην έχω συμπληρώσει 45 έτη μιάς ταπεινής αρχιερατικής διακονίας, καθώς την 17ην Αυγούστου 1976 χειροτονήθηκα Αρχιερεύς του Θεού του Υψίστου! Αυτήν την ώραν της ταπεινότητός μου προηγούνται εις την Αρχιερωσύνην τρείς (3) μόλις Αρχιερείς, ήτοι οι Σεβασμιώτατοι Καρυστίας κ. Σεραφείμ, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος και Παραμυθίας κ. Τίτος. Συνεπώς τα πρεσβεία της χειροτονίας μού παρέχουν όχι μόνον το δικαίωμα, αλλά και το προνόμιον, του ελέγχου των νεωτέρων Αδελφών Αρχιερέων! Ας μη λησμονούμε το γεγονός, ότι κατά την ώραν της εις Αρχιερέα χειροτονίας μας, παραλαμβάνοντες την αρχιερατικήν ράβδον, ελάβομεν και την εντολήν να την χρησιμοποιούμε: «τοις μεν ευπειθέ-σιν, έστω ….. βακτηρία και υποστηριγμός, τοις δε απειθέσιν και ευτραπέ-λοις, χρω αυτή ράβδω επιστυπτική, ράβδω παιδεύσεως»! Η ράβδος παιδεύ-σεως βεβαίως δεν χρησιμοποιείται προς τούς Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, οι οποίοι ευρίσκονται «εις τύπον και τόπον Χριστού» και διά τον λόγον αυτόν λογοδοτούν ενώπιον του Αρχιποίμενος Χριστού. Πλήν όμως τα λόγια ενίοτε είναι πολύ πιο σκληρά από μίαν ράβδον! Η ταπεινότης μου χρησιμοποιεί εν προκειμένω τά λόγια και ουχί την αρχιερατικήν ράβδον! Επί πλέον κατά την ώραν της χειροτονίας ο χειροτονήσας ημάς αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Σεραφείμ, προσευχόμενος, είπε προς με και τα εξής λόγια: «Συ, Χριστέ, ποίησον γενέσθαι μιμητήν Σού του αληθινού Ποιμένος, …οδηγόν είναι τυφλών, φως των εν σκότει, παιδευτήν αφρόνων, ….φωστήρα εν κόσμω».
‘Επειτα από τα εκκλησιαστικά αυτά λόγια, διά να δικαιολογήσουμε περαιτέρω την χρήσιν της σκληρής γλώσσης, επικαλούμεθα και τις οδηγίες των προγόνων μας, ήτοι των αρχαίων σοφών, οι οποίοι διεκήρυξαν: «Qui tacet consentire videtur», δηλ. «Ὁ σιωπῶν, δοκεῖ συναινεῖν». Και διά να θυμηθούμε και τον Αριστοτέλην: «οἱ μη ὀργιζόμενοι ἐφ’ οἷς δεῖ, ἠλίθιοι δοκοῦσιν εἶναι». (Βλ. άρθρον του κ. Νεκτ. Δαπέργολα, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 03.10.202, σελ. 08β/2).