Ο Άγιος Βαλεντίνος, όπως είναι φυσικό , δεν μνημονεύεται πουθενά στο Ορθόδοξο Εορτολόγιο. Αλλά και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης, στις 14 Φεβρουαρίου.
Άγιος Υάκινθος: Η ορθόδοξη απάντηση στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου
Ο Άγιος Βαλεντίνος στη χώρα μας άρχισε να «τιμάται» από τους ερωτευμένους προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70, με πρωτοβουλία των ανθοπωλών.
Η περίπτωση του Αγίου Υακίνθου
Όσα ακολούθησαν την «Ημέρα των ερωτευμένων» (λουλούδια, δώρα, εκδηλώσεις κ.λπ.) ανάγκασαν πολλούς να αναζητήσουν αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι με τη ζωή τους ανέδειξαν τις σχέσεις άνδρα-γυναίκας, με σεβασμό στην ανθρώπινη φύση.
Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί η 3η Ιουλίου ως ημέρα των ερωτευμένων, οπότε τιμάται η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, ο οποίος έχει προβληθεί ως Άγιος της αγάπης, των ερωτευμένων ζευγαριών και της νεότητας. Ο Άγιος Υάκινθος υπήρξε, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό. Εκείνος αρνήθηκε και φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα.
Ο Άγιος αρνήθηκε το φαγητό επί σαράντα ημέρες και τελικά πέθανε από ασιτία το 98 μ.Χ., σε ηλικία 20 ετών. Οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους, που κρατούσαν λαμπάδες, να τον στεφανώνουν. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, κατά την Ελληνορθόδοξη Παράδοση, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό στον οποίο είχε ξαναδώσει το φως του.
Παράλληλα, το όνομα «Υάκινθος» είναι συνυφασμένο με τα πανάρχαια ήθη. Προς τιμήν του γίνονταν κάθε χρόνο γιορτές στην Τύλισσο, τη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Γιόρταζαν τον θάνατο και την ανάσταση του Αγίου, καθώς θεωρούνταν ένας προελληνικός θεός της βλάστησης και της γονιμότητας. Η σύγχρονη λατρεία του ξεκίνησε στα Ανώγεια της Κρήτης, με τα Υακίνθεια, και εξαπλώθηκε σιγά-σιγά σε όλη την Ελλάδα. Θεωρείται ο Άγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης. Ειδικότερα, όσοι προτιμούν να γιορτάζουν τον, κατά την κρητική παράδοση, Έλληνα Άγιο της αγάπης επισκέπτονται τον λιτό, κυκλικό, πέτρινο ναό του, που είναι χτισμένος σε υψόμετρο 1.200 μ., στον Ψηλορείτη.
Ανεξάρτητα από την τιμή που πρέπει να αποδίδουμε στους Αγίους προστάτες του έρωτα, είναι γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μια καταναλωτική έκρηξη, στην οποία έχουν επενδύσει έμποροι, βιοτέχνες, εστιατόρια και, κυρίως, τα ανθοπωλεία και η οποία είναι αντίθετη στις αρχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
