Άγιος Παρθένιος Ραδοβυσδίου: Μετά από 35 περίπου χρόνια από την κοίμηση του έγινε η εκταφή του λειψάνου του Αγίου, για να ενταφιάσουν έναν από τους διαδόχους του, τον επίσκοπο Καλλίνικο. Έτσι την 21η Ιουλίου του έτους 1810, μια μέρα καλοκαιρινή και πολύ καυστική, άνοιξαν τον τάφο του.

Άγιος Παρθένιος Ραδοβυσδίου: Η ανακομιδή των λειψάνων του

Άρρητη ευωδία πλημμύρισε όλο το χωριό και τη γύρω περιοχή, και από τον καταγάλανο ουρανό άρχισε να πέφτει λεπτή βροχή.

Οι κάτοικοι θεώρησαν το γεγονός αυτό «σημείο» παρά του Θεού και απόδειξη αγιότητας του Αγίου Παρθενίου.

Με ευλάβεια περισυνέλεξαν τα άγια λείψανα και τα τοποθέτησαν στην αγία Τράπεζα του ναού των Αγίων Αναργύρων.

Οι οικείοι του Αγίου, όταν έμαθαν τα συμβάντα, ζήτησαν να παραλάβουν τα άγια λείψανά του.

Οι κάτοικοι του Βελεντζικού αρνήθηκαν να παραδώσουν τον ανεκτίμητο θησαυρό τους, τα λείψανα του αγίου επισκόπου τους, και κατέφυγαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για να διευθετήσει τη διαφορά.

Το Πατριαρχείο έκρινε να παραμείνει η αγία Κάρα στο Βελεντζικό – έδρα της επισκοπής – και τα άλλα λείψανα να δοθούν στους οικείους του, όπως και έγινε.

Στον ιστορικό κώδικα της μονής Δουσίκου αναφέρεται ότι τα λείψανα μοιράστηκαν σε πολλά μέρη. Δυο‐τρία μέρη έφερε στη μονή ο ηγούμενος Κυπριανός, όπως διαβάζουμε σε ιδιόχειρο σημείωμα του σκευοφύλακα της μονής Χατζή‐ Γεράσιμου, που βρέθηκε τυλιγμένο μαζί με άγια λείψανα:

«Ἐδῶ ἔχω τυλιγμένα δίου λίψανα τοῦ ἁγίου Παρθενίου Ραδοβεσδίου 1858 ἔτους. ὁ τοῦ Δουσίκου σκευοφύλαξ Χατζη‐γεράσιμος ἐπιβαιῶ.

Τὰ ὕφερεν ὁ κς Κυπριανός ἀπό Βελεντζικό ὁ νῦν ἡγουμενεύοντος ὁς τὶς ἰδίαις χείλεσιν μὲ ὁμολόγησεν».

Η σιαγόνα του Αγίου δόθηκε στη μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους από τον Επίσκοπο πρώην Σταγών Αμβρόσιο.

Στη λειψανοθήκη επίσης (έτους 1848) του ναού του Αγίου Γεωργίου Κωστακιών (παλιότερα μονή του Αγίου Γεωργίου) έχουμε τη μία κλείδα του Αγίου.

Η τιμή του Αγίου

Η Κάρα όμως του Αγίου Παρθενίου αποτελεί το κέντρο ευλάβειας και λατρείας των πιστών προς τον Άγιο, που από την ημέρα της ανακομιδής του λειψάνου του γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Ιουλίου με λαμπρή πανήγυρη.

Η παλαιά ακολουθία προς τιμήν του Αγίου, (και κάποια ίσως εικόνα του), που έγιναν την εποχή εκείνη, χάθηκαν στο χαλασμό και τον αφανισμό του χωριού από τους Τούρκους, μετά την ατυχή επανάσταση των Ραδοβισδίων το 1854. Σώθηκε μόνο η αγία του Κάρα, την οποία ο ιερέας του χωριού με κίνδυνο της ζωής του μετέφερε στα χωριά του Βάλτου, όπου και κατέφυγε.

Το 1939 με φροντίδα του ηγουμένου της μονής του Δουσίκου –όπου τιμάται επίσης ο Άγιος– π. Συμεών Τσαγόπουλου και του διδασκάλου του Βελεντζικού Γεωργίου Βάκκα, συντέθηκε νέα ακολουθία προς τιμήν του Αγίου από τον αείμνηστο υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας π. Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, και εκδόθηκε μαζί με το συναξάρι του το 1971 από τον αείμνηστο Μητροπολίτη μας κυρό Ιγνάτιο τον Γ΄ .

Νέα έκδοση του βίου του και της ακολουθίας του έγινε το 1991 στα Τρίκαλα από τον διδάσκαλο Γεώργιο Μηλίτση, ο οποίος συνέθεσε και περιλάμβανε στην έκδοσή του παρακλητικό προς τιμή του Αγίου Κανόνα.

Τιμάται επίσης ο Άγιος και στη γενέτειρά του, το χωριό Βατσουνιά της Καρδίτσας.

Πολλά και ποικίλα είναι τα θαύματα, που αναφέρονται στον Άγιο, από την επίγεια ζωή του μέχρι και σήμερα, και πολλοί είναι οι κάτοικοι όλης της περιοχής μέχρι τα χωριά του Βάλτου, οι οποίοι ομολογούν και διακηρύσσουν τις θαυματουργίες που επιτελεί η άγια του Κάρα και ο αγιασμός του Αγίου.

Όλοι όσοι προστρέχουν με ευλάβεια προς τον Άγιο λαμβάνουν τη χάρη και τη δωρεά του, που πλουσιοπάροχα πάντοτε έδινε και δίνει στα πνευματικά του παιδιά και τα «ευλογημένα» ζώα.
Ταῖς τοῦ Ἁγίου Παρθενίου πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.