Όσιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου: Ο Όσιος Παρθένιος έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον 4ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Μελιτόπολη της Μικράς Ασίας και ήταν γιος του Διακόνου ιερέα Χριστοφόρου.
Όσιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου: Τι γιορτάζει η εκκλησία μας σήμερα 7 Φεβρουαρίου
Γράμματα πολλά δεν έμαθε, ήταν, όμως, ευλαβέστατος και ενάρετος άνθρωπος, που υπήρξε πνευματικός θησαυρός παραμένων εις τους αιώνες.
Από τον πατέρα του διδάχθηκε την αγάπη προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους, και γι’ αυτό υπήρξε φιλόθεος, φιλάνθρωπος και ελεήμων. Μάλιστα, ήταν σπουδαίος ψαράς και τα ψάρια του κατέληγαν με δύο τρόπους: Είτε τα μοίραζε στους φτωχούς ή αλλιώς τα πουλούσε και τους έδινε τα χρήματα.
Επίσης, επισκεπτόταν τους θλιμμένους και τους αρρώστους και τους παρηγορούσε με τον εμπνευσμένο λόγο του και με τα έργα της φιλανθρωπίας του.
Την διακονία του αυτή και τον όλο τρόπο της ζωής του εξετίμησε ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος, ο οποίος τον χειροτόνησε Ιερέα. Αργότερα ο Μητροπολίτης Κυζίκου Αχίλλειος τον χειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου.
Η ιστορία με τον φιλάργυρο Μητροπολίτη
Κάποτε ο Παρθένιος, ενώ βρισκότανε στην Ηράκλεια της Θράκης, του συνέβηκε το παρακάτω περιστατικό.
Ο Μητροπολίτης της πόλης ήταν βαριά άρρωστος και παρακάλεσε τον Όσιο να τον επισκεφθεί.
Μόλις εκείνος αντίκρυσε τον άρρωστο, αντιλήφθηκε πώς η αρρώστια του προερχόταν απ’ τη φιλαργυρία του, πού τον έκαμνε να αδικεί τους φτωχούς.
Ο Παρθένιος τότε του τόνισε ότι η αρρώστια του ήταν ψυχική, γιατί αδίκησε τους φτωχούς.
Ο μόνος τρόπος για να θεραπευθεί η ψυχή του ήτο να πληρώσει όσα όφειλε στους φτωχούς, όποτε και το σώμα του θα θεραπευόταν.
Ο Μητροπολίτης τότε αναγκάστηκε να ομολογήσει το αμάρτημα πού διέπραξε και αφού κάλεσε τον οικονόμο και επίτροπο του, τον πρόσταξε να δώσει το χρυσάφι και αργύριό του στον Όσιο. Ο Παρθένιος δεν δέχθηκε όμως το ποσό αυτό. Συμβούλευσε τον Μητροπολίτη να το διαθέσει ο ίδιος, μοιράζοντάς το στους φτωχούς.
Έτσι με την ενέργειά του αυτή, ο Μητροπολίτης θεραπεύθηκε ολότελα, τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα του.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Tῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμὴν Λαμψάκου ὀφθείς, τὴν θείαν ἐνέργειαν παρὰ Θεοῦ δαψιλῶς θαυμάτων ἐπλούτησας, δαίμονας ἀπελαύνειν, ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν καὶ πληρῶν τὰς αἰτήσεις, Παρθένιε ἱεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.
Προσθήκη σχολίου