Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε το 1846 στην Σηλυβρία της Θράκης και το λαϊκό του όνομα ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς. Υιός πολυμελούς και φτωχιάς οικογένειας, αναγκάστηκε από πολύ νωρίς να δουλέψει για να βγάλει τα προς το ζην, γνωρίζοντας παράλληλα ως παιδί τη σκληρότητα της ζωής. Λέγεται ότι επτά ετών αγόρασε χαρτί και έραβε τα φύλλα μεταξύ τους.
Άγιος Νεκτάριος: Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 9 Νοεμβρίου
Όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, απάντησε:
“Θα τα κάνω βιβλίο, για να γράφω τα λόγια του Θεού”.
Η Πίστη του τον οδηγούσε στην ανάγκη να σπουδάσει θεολογία.
Όμως η οικογένεια του δεν είχε τα μέσα να τον βοηθήσει. Για αυτό και σε ηλικία 14 ετών αποφάσισε, με την ευχή της μάνας του, να φύγει για Κωνσταντινούπολη.
Από εκείνα κιόλας, τα ευαίσθητα παιδικά χρόνια, γνωρίζει τον εμπαιγμό και την συκοφαντία, την απόλυτη φτώχεια, αλλά και την βοήθεια του Θεού που μοιάζει να τον συντροφεύει σε όλα του τα βήματα. Εκάρει Μοναχός στη Νέα Μονή Χίου και το 1877 χειροτονήθηκε διάκονος στον ναό του Αγίου Μηνά στην Χίο από τον Μητροπολίτη Χίου ο οποίος τον ονόμασε Νεκτάριο. Ένας πλούσιος Χιώτης, ο Ιωάννης Χωρέμης αναγνωρίζοντας την ευσέβεια και την ευφυΐα του Αγίου Νεκταρίου τον βοηθά ώστε να πάει στην Αθήνα και να τελειώσει το γυμνάσιο και στη συνέχεια τον στέλνει στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας.
Ο πατριάρχης αναγνωρίζοντας τις αρετές του Αγίου Νεκταρίου, τον έστειλε και πάλι στην Αθήνα ώστε να σπουδάσει θεολογία (το πτυχίο κρέμεται στον τοίχο του δωματίου του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα). Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως και η δράση σε όλα τα επίπεδα τον κάνουν πολύ αγαπητό.
Δυστυχώς κακόβουλοι των κατηγορούν ότι μηχανεύεται να πάρει τον θρόνο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Εκείνη την περίοδο αρχίζει ένας άδικος διωγμός και ο Άγιος Νεκτάριος κατατρέχεται και συκοφαντείται. Φτάνει στο σημείο να μην έχει ούτε τα προς τον ζην, αλλά υπομένει τα πάντα με βαθιά Πίστη στο Θεό.
Μάλιστα, όταν απελπισμένος έφτασε στο Υπουργείο Παιδείας και ζήτησε να τον διορίσουν Ιεροκήρυκα ο υπουργός για να υπεκφύγει του είπε ότι δεν μπορεί να το διορίσει γιατί δεν είχε την ελληνική υπηκοότητα! Τότε ο Άγιος Νεκτάριος δάκρυσε και στην έξοδο του υπουργείου, κάποιος ονόματι Μελάς αφού είδε την λύπη του Αγίου Νεκταρίου έπεισε τον υπουργό να τον διορίσει ιεροκήρυκα.
Είναι δε η πρώτη φορά στα χρονικά της εκκλησίας που ένας Μητροπολίτης διορίστηκε απλώς Ιεροκήρυκας. Ιεράτευσε στη Χαλκίδα και στη Φθιώτιδα και με το ποιμενικό του έργο οι συκοφαντίες που τον συνόδευαν κατ έπεσαν.
Το 1894 το υπουργείο διορίζει τον Άγιο Νεκτάριο διευθυντή της Ριζαρείου Σχολής.
Η Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας
Διακαής πόθος του Αγίου Νεκταρίου, ήταν να αποσυρθεί και να μονάσει. Για το σκοπό αυτό επέλεξε ένα μικρό, παλιό μοναστήρι, την Ζωοδόχο , που βρισκόταν στο χωριό Κοντός, πάνω σε ένα λόφο με το όνομα Ξάντος. Σε αυτό το μικρό μοναστήρι, ασκήτεψε κατά τους βυζαντινούς χρόνους η Οσία Αθανασία. Σταδιακά και με δικά του χρήματα ανακαίνισε το ερειπωμένο μοναστήρι και στη θέση του δημιουργήθηκε αυτό της Αγίας Τριάδος. Εργάτες από την Αίγινα, αλλά και ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος εργάστηκε χειρωνακτικά στο χρήσιμο του.
Ο μικρός σε μέγεθος ναός είναι Βυζαντινού ρυθμού και δίπλα σε αυτόν υπάρχει μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νεκτάριο. Εκεί υπάρχουν οι θήκες με την Αγία Κάρα και τα λείψανα του αγίου. Δεξιότερα ο προσκυνητής θα δει έναν μεγάλο πεύκο. Αυτόν τον έχει φυτέψει ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος και στη σκιά του υπάρχει εκκλησάκι μέσα στο οποίο προστατεύεται ο τάφος του Αγίου.
Ο Άγιος “κοιμήθηκε” στις 9 Νοεμβρίου του 1920.Το σώμα του Αγίου έμεινε ακέραιο για 21 χρόνια. Οι μοναχές άλλαζαν ράσα και με αυτά έφτιαχναν φυλακτά. Η ανακομιδή των λειψάνων έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1963.
Ιερά Λείψανα:
Η Κάρα και τα περισσότερα Λείψανα του Αγίου φυλάσσονται στη Μονή Αγίας Τριάδος Αιγίνης.
Ένας αστράγαλος του Αγίου βρίσκεται στο ομώνυμο Προσκύνημα Καμάριζας Λαυρίου.
Ένας σπόνδυλος του Αγίου βρίσκεται στο ομώνυμο Προσκύνημα Χανίων Κρήτης.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.