Την τελευταία ημέρα της επιγείου του ζωής ήταν ιδιαιτέρως χαρούμενος.
Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου , εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου , έψαλλε, όπως πάντα, με την καρδιά του στο ομώνυμο παρεκκλήσι της Μονής.
Κατά τις τέσσερις το απόγευμα στη διάρκεια εξομολογήσεως και ενώ περίμενε να γυρίσει στο Μοναστήρι αδελφός της Μονής, που εκείνη την ημέρα χειροτονήθηκε Ιεροδιάκονος, με το πετραχηλάκι του στο λαιμό- το πετραχήλι αυτό που μας δρόσισε τόσες φορές, μας γλύκανε, μας ανακούφισε από τόσα βάρη – πέταξε σαν αγνό περιστέρι συνοδευόμενος από τους Αγίους της καρδιάς του, τον Άγιο Δαυίδ, τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, τον Άγιο Χαραλάμπη και ο Κύριος ξέρει πόσους ακόμη ομοτρόπους του ασκητάς και οσίους…””
(Απόσπ.από το βιβλίο της ΜονήςΟσίου Δαυίδ με τίτλο ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Π.ΙΑΚΩΒΟΣ.)
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΙΜΑΤΑΙ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΟΣΙΕ ΙΑΚΩΒΕ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΗΜΩΝ!
