Εύχομαι ο π.Βασίλειος να βρει τη θέση που του αξίζει κοντά στον Κύριο.
Ήταν μεγάλη ευλογία για εμένα να εξομολογηθώ για πρώτη φορά στη ζωή μου το 1989 σ΄ αυτό τον αυθεντικό Αγιορείτη πατέρα στην Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας. Εκείνη την εποχή υπηρετούσα ως Σύμβουλος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη Γερμανία και είχα πάλι την ευλογία να λάβω επιστολή του που κοσμεί το αρχείο μου. Μου περιέγραφε τα της κλοπής που είχε τότε συμβεί.
Σε πολλές επισκέψεις μου στο Άγιο Όρος δεν παρέλειπα να λάβω την ευχή του.
Εάν μπορώ να σκιαγραφήσω την προσωπικότητά του, θα έλεγα ότι, στον αντίποδα της δικής μου ακαδημαϊκής πολυπραγμοσύνης, έβλεπα πάντα την απλότητα και λιτότητα, ένα σαρκωμένο μεγαλείο της Αγιορείτικης παράδοσης. Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται για Αγιορειτισμό, όπως ο μεγάλος ποιητής Ελύτης έχει πει και κατά κόρον επαναλαμβάνεται. Μάλιστα και ο Πατριάρχης μας αναφέρθηκε σ΄αυτόν κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Άγιο Όρος. Κάθε -ισμός είναι επιφορτισμένος με επώδυνο περιεχόμενο. Καλύτερα να μιλάμε για Αγιορείτικη παράδοση, ευλογημένη με ό,τι πιο εξαίσιο διαθέτει η Ορθοδοξία., την Κυρία Θεοτόκο. Το μεγαλείο αυτής της Παράδοσης εκπροσωπούσε πανάξια ο π.Βασίλειος.
Αιωνία η μνήμη του
Ι.Ε.Θεοδωρόπουλος
