Αγία Ματρώνα η εν Θεσσαλονίκη: Η Ματρώνα έζησε τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στη Θεσσαλονίκη και ήταν υπηρέτρια της συζύγου ενός Ιουδαίου αξιωματούχου, που ονομαζόταν Παντίλλα. Χωρίς να το γνωρίζουν οι κύριοί της, η Ματρώνα έγινε χριστιανή και κάθε Κυριακή αφού συνόδευε την εβραία κυρία της μέχρι την είσοδο της συναγωγής, στη συνέχεια μετέβαινε να εκτελέσει τα χριστιανικά της καθήκοντα, στη χριστιανική εκκλησία.
Μάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη της οποίας τιμάται στις 27 Μαρτίου
Οι άλλες υπηρέτριες, οι οποίες τη φθονούσαν, διότι είχε την εύνοια της κυρίας, την κατασκόπευσαν και την πρόδωσαν. Η Παντίλλα κάλεσε τη Ματρώνα για να της πει εάν οι κατηγορίες αληθεύουν. Η Ματρώνα τότε με περισσό θάρρος ομολόγησε την πίστη της.Έξαλλη η Παντίλλα διέταξε να τη δείρουν ανελέητα και να τη ρίξουν στη φυλακή
Η Παντίλλα, αφού την αλυσόδεσε, διέταξε να την φυλακίσουν και να σφραγίσουν την πόρτα του κελιού της. Έπειτα από τρεις ημέρες, νωρίς το πρωί, πήγε η ίδια να δει αν η Ματρώνα ζει. Έκπληκτη διαπίστωσε ότι είχε ελευθερωθεί από τα δεσμά της και στεκόταν φωτεινή ψάλλοντας, χωρίς να έχει το παραμικρό ίχνος τραύματος και βασανισμού. Εξοργισμένη η Παντίλλα διέταξε να δέσουν πάλι την Ματρώνα και να την μαστιγώσουν ανηλεώς. Εκείνη, έκπληκτη για την ιδιαίτερη σκληρότητα της κυρίας της, την ρώτησε γιατί την βασάνιζε, ομολογώντας ωστόσο την πίστη της στον Χριστό. Καταπονημένη από τα βασανιστήρια και μην μπορώντας να σταθεί στα πόδια της, η Ματρώνα κλείσθηκε και πάλι στην φυλακή.
Έπειτα από τρεις ημέρες, όταν η Παντίλλα επισκέφθηκε το κελί της φυλακής της Αγίας, αντίκρισε το ίδιο θέαμα. Την Μάρτυρα απελευθερωμένη από τα δεσμά της, με το ίδιο φωτεινό πρόσωπο, παρά τα βασανιστήρια και την πείνα που υπέστη επί δεκατέσσερις ημέρες. Τότε η κυρία της, γεμάτη οργή, διέταξε να δέσουν την Ματρώνα σε δρύινα ξύλα και να την βασανίσουν. Εξαντλημένη η Αγία από τις μαστιγώσεις και με το σώμα της γεμάτο σημάδια, ψέλλισε με αδύναμη φωνή λίγες λέξεις προσευχής και παρέδωσε το πνεύμα της.
Η Παντίλλα διέταξε τότε κάποιον με το όνομα Στρατόνικος, να τυλίξει το λείψανο της Αγίας σε δέρμα και στην συνέχεια να το ρίξει έξω από τα τείχη της πόλεως. Το ιερό λείψανό της το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν με ευλάβεια κοντά στην Λεωφόρο, δηλαδή την Εγνατία οδό. Μετά το τέλος των διωγμών, ο Επίσκοπος Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος πήρε το σκήνωμα της Μάρτυρος και το μετέφερε μέσα στην πόλη και, αφού έκτισε ναό, το απέθεσε εντός αυτού.
Την εποχή της Φραγκοκρατίας, όμως, το σκήνωμα της Αγίας μεταφέρθηκε στην Βαρκελώνη και εναποτέθηκε σε ναό, που καταστράφηκε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Εκτός των τειχών της Θεσσαλονίκης υπήρχε και μονή αφιερωμένη στην Αγία Ματρώνα.
Προσθήκη σχολίου
2 Σχόλια