Το μόνο που κινδυνεύεις να χάσεις με την ταπείνωση είναι ο εγωισμός σου, και είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να χάσεις.

Ο ταπεινός, δεν είναι ανόητος.

Ανόητος μπορεί να φαίνεται στα κοσμικά βλέμματα και μπροστά στους δαίμονες, αλλά στην ουσία είναι πλούσιος χάριτος και λογικής.

Ο ταπεινός είναι σαν τον ήλιο.

Δεν χρειάζεται να αποδείξει κάτι.

Όπως ο ήλιος λάμπει χωρίς κραυγές, έτσι και ο ταπεινός λάμπει δια της χαριτωμένης παρουσίας του.

Μέσα από την ταπείνωση λάμπει ο Κύριος, ως ήλιος της δικαιοσύνης και οι ακτίνες Του φεγγοβολούν και θερμαίνουν όλη τη δημιουργία.

Με την ταπείνωση φτερουγίζεις μέσα σε μία ουράνια αρετή.

Με την ταπείνωση γίνεται η ύπαρξή σου κομμάτι του Παραδείσου.

Ταπείνωση είναι όχι ο αγώνας για να αποκτήσεις αγάπη, αλλά για να γίνεις αγάπη. Συντονισμός στη μελωδία της Βασιλείας των Ουρανών.

Η Αγιότητα του ταπεινού λάμπει μέσα απο δάκρυα, τραύματα και σιωπές.

Η ταπεινότητα μοιάζει με μια μικρή φλόγα από ένα καντηλάκι, μικρή μεν, αλλά ικανή να διαλύσει το σκοτάδι.

Η ταπείνωση έχει λεβεντιά και στην ουσία είναι μια ερωτική υπαρξιακή στάση ζωής.

Η πορεία του μετανοημένου ανθρώπου θα είναι πάντα μοναχική αλλά αρχοντική και ευλογημένη κι αυτό διότι ξέρει Ποιος τον περιμένει στο τέλος της διαδρομής . . .

Δεν σου αρκεί αυτό;…

π. Σπυρίδων Σκουτής

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.