Τι μας δίνει θάρρος και δύναμη ν’ αντικρίσουμε τον Θεό;

Η προσευχή είναι τα μάτια και τα φτερά της ψυχής μας και μας δίνει θάρρος και δύναμη ν’ αντικρίσουμε τον Θεό. Όμως κατά την προσευχή πρέπει:

α) Το ήθος μας να είναι ταπεινό, τρεφόμενο μ’ αγνές ελπίδες,

β) Να μεταχειριζόμαστε όσα ταπεινώνουν και ησυχάζουν το σώμα ελευθερώνοντας το νου από κάθε ενόχληση,

δ) Οι τροφές μας να είναι εκείνες που πρέπει και τα πιοτά μας ελαφρά και με μέτρο,

ε) Η ορθοστασία μας και οι γονυκλισίες μας ανάλογες με τις δυνάμεις μας,

στ) Ο ύπνος μας να είναι ολίγος και σε σκληρά στρώματα,

ζ) Να μεταχειριζόμαστε όσα δαμάζουν το σώμα και ξυπνούν το νου φέροντάς μας κοντά στο Θεό. Σ’ αυτό βοηθούν πολύ η ανάγνωση των Θείων Γραφών και των ερμηνειών των Αγίων Πατέρων, τα νηπτικά αποφθέγματα των Οσίων και οι κατανυκτικές ψαλμωδίες, και

η) Να νιώθουμε σ’ όλη τους την έκταση τα θαύματα, που έγιναν και γίνονται σ’ όλον τον κόσμο.

Προσευχήσου, λοιπόν, αδελφέ μου, με το στόμα, ώσπου να σε φωτίσει η Θεία Χάρη να προσεύχεσαι και με την καρδιά σου. Τότε θα συντελεσθεί μέσα σου με θαυματουργικό τρόπο εορτή και πανήγυρη και δεν θα προσεύχεσαι πια με το στόμα αλλά με την καρδιά. Σε κάθε σου εργασία από το πρωί μέχρι το βράδυ, ας προηγείται η προσευχή!

Αυτή ας κυβερνάει όλες σου τις πράξεις! Αυτή γεννάει τη μετάνοια και το δάκρυ! Αυτή προχωρεί ως τα μύχια των λογισμών μας. Αυτή είναι η γεννήτρια της Θείας Αγάπης!

Αυτή καθορίζει το λογιστικό της ψυχής. Αυτή εξαγνίζει τους Αγγέλους και τους Αγίους!… Αυτή φυλάγει καθαρό το επιθυμητικό της ψυχής με το να βρίσκεται μπροστά στο Θεό, να ομιλεί και να προσκολλάται σ’ Αυτόν μ’ όλη της την επιθυμία.

Γιατί καθένας που αγαπάει και φοβάται τον Θεό είναι αδύνατο να μη σκέπτεται ταπεινά, είναι αδύνατο να κυβερνάται από το θυμό. Γι’ αυτό και λέμε πως η οσία ταπείνωση καθαρίζει την ψυχή.

Αγιορείτη Μοναχού

«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε:

31 εντρυφήματα για την προσευχή»