Έλεγε ο πατήρ Παΐσιος: «ο θυμός χρειάζεται όταν πρόκειται να υπερασπιστούμε την πίστη μας και όχι τον εαυτό μας. Πρέπει να θυμώνουμε όταν βλέπουμε ότι πολεμείται η πίστη μας. Αν κατηγορήσουν εμένα έχω υποχρέωση να το δεχτώ.
Αλλά για την Ορθοδοξία χρειάζεται θυμός…
…- Γέροντα, λέει σε ένα τροπάριο: «θυμόν κινήσαντες τον δικαιότατον»(Απόσπασμα από στιχηρό των αίνων της εορτής των Αγίων Πατέρων της Α Οικουμενικής Συνόδου). Ποιος θυμός είναι δικαιότατος;
– Όταν αδικούνται άλλοι και φωνάζει κάνεις και θυμώνει από πόνο πραγματικό, τότε είναι «δικαιότατος ο θυμός». Όταν αδικείται ο ίδιος και θυμώνει, τότε δεν είναι καθαρός ο θυμός.
Όταν βλέπεις έναν να υποφέρει για ιερά πράγματα αυτός έχει θείο ζήλο. Από αυτό μπορείς να καταλάβεις και τον διά Χριστόν σαλό. Αν πάρεις λόγου χάρη μία εικόνα και την βάλεις μπροστά του ανάποδα θα τιναχτεί επάνω ο διά Χριστόν σαλός.
Έτσι του κάνεις τεστ. Υπάρχει δηλαδή και δίκαιη θεία αγανάκτηση και μόνο αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο»
