"Όταν πηγαίνεις να κοινωνήσεις τα άχραντα μυστήρια, πρόσεχε πολύ, έλεγε σε έναν αδελφό. Πρέπει να πηγαίνεις με πολύ προετοιμασία. Να έχεις σύνεση, εγκράτεια, νηστεία και πολλή αγάπη Χριστού. Να μην καθυστερείς περισσότερο από 15 μέρες".
Αυτό το τελευταίο αφορούσε τη δική του περίπτωση, και φυσικά στον καθένα έλεγε αυτό που του ταίριαζε.
Όχι από συνήθεια
“Πρόσεχε να μη μεταλαμβάνεις από συνήθεια.
Να είναι για σένα η κάθε Κοινωνία όπως την πρώτη φορά που μετάλαβες και σαν να είναι και η τελευταία σου, πριν πεθάνεις”.
Προσοχή κατά περίπτωση
Σε μια συζήτηση που είχε με έναν ιερέα και του έλεγε διάφορα πράγματα σχετικά με τη συχνή Θεία Κοινωνία του είπε:
“Πρόσεχε πολύ σ’ αυτό το θέμα τι συμβουλές θα δίνεις, γιατί θέλει πολλή προσοχή για την περίπτωση του καθενός”.
Η δύναμη του μυστηρίου
Ένας αδελφός μια Κυριακή που κοινώνησε, αισθάνθηκε πάρα πολύ τη δύναμη της Θείας Μεταλήψεως και νόμισε ότι αυτό έγινε από μη καλή προετοιμασία του στο θέμα του βραδινού φαγητού και πανικόβλητος πήγε στον Παππούλη να τον ρωτήσει που οφειλόταν αυτό.
Τότε ο Παππούλης του είπε:
“Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα κακό, απλώς αυτό σου έγινε για να σου γνωρίσει ο Κύριος τη δύναμη του μυστηρίου Του”.
Έτσι ησύχασε ο αδελφός.
Η ευωδία της Θείας Κοινωνίας
Τον τελευταίο καιρό, επειδή δεν μπορούσε πια ο π. Πορφύριος να πηγαίνει στην Εκκλησία, μου ζητούσε να του πηγαίνω Θεία Κοινωνία μετά τη Θεία Λειτουργία. Την ώρα που ετοιμαζόταν να δεχθεί τη Θεία Κοινωνία, υπήρχε μια ουράνια κατάσταση, τόση ήταν η λαχτάρα του και η αγάπη του για τα Άχραντα μυστήρια! Και κάποια φορά μου μίλησε για το άρωμα της Θείας Κοινωνίας. Κατάλαβα ότι αισθανόταν και μια ευωδία από τη Θεία Κοινωνία.
Πάντοτε ζητούσε από τους χριστιανούς να συμμετέχουν ενεργώς στα Μυστήρια της Εκκλησίας.
Ανάλογα με την πνευματική μας πορεία
Ο γέροντας πάντοτε συνιστούσε στους ανθρώπους, ανάλογα και με την πνευματική τους πορεία, τη συχνότατη μετοχή στη Θεία Ευχαριστία. Η ανάλογη προετοιμασία (εξομολόγηση, μετάνοια, νηστεία, ταπείνωση) ήταν απαραίτητη. Και μας βοηθούσε να καταλάβουμε ότι όσο πληρέστερη είναι η ψυχική μας προετοιμασία, τόσο και αισθανόμαστε την επαύξηση της αμαρτωλότητός μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται στις δυνάμεις του, αλλά στο έλεος και την ευσπλαχνία του Χριστού. Αυτό το δρόμο προς αγιασμό εμφυσούσε ο Γέροντας στις ψυχές των ανθρώπων.