Την Κυριακή Προ Χριστού Γεννήσεως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Αγ. Παρασκευής του ομωνύμου Δήμου, πλαισιωμένος από τον εκλεκτό προϊστάμενο του Ναού Αρχιμ. Διονύσιο Κατερίνα και τους συνεφημερίους του.
Αφορμή για το κήρυγμά του πήρε ο Σεβασμιώτατος από την αποστολική περικοπή της ημέρας.
1. Αυτή διακηρύττει πόσα επέτυχαν οι άγιοι του Θεού «διά πίστεως»,δηλ. με την δύναμη της πίστεως. Και μεταξύ των άλλων κατορθωμάτων «διά πίστεως» αναφέρει και την δικαιοσύνη.
Τονίζει δηλ. «δια πίστεως ….ειργάσαντο δικαιοσύνην». Και, βέβαια,όταν μάς λέει ο Απόστολος ότι οι άγιοι «διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας…εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω» και λοιπά,αυτά τα καταλαβαίνουμε.
Όμως τι σχέση έχει η πίστη με την δικαιοσύνη; Εκ πρώτης όψεως μάς φαίνονται άσχετα. Έχει σχέση η πίστη με την δικαιοσύνη;
2. Βεβαιότατα! Διότι πρώτον χρειάζεται κανείς την πίστη, που θα τον ενισχύσει να εκτελεί το καθήκον του πάντοτε και παντού. Ακόμη ας σκεφθούμε ότι το δίκαιο είναι πρωταρχική απαίτηση του Θεού.
Τόσο πρωταρχική,ώστε ο Κύριος κατά την ημέρα της Κρίσεως θα πει στους αδίκους: «απόστητε απ ´εμού πάντες ο ι ε ρ γ ά τ α ι τ η ς
α δ ι κ ί α ς» (Λουκ. ιγ, 27).
Και όπως μάς βεβαιώνει και ο Απ. Παύλος «άδικοι βασιλείαν Θεού ού κληρονομήσουσιν» (Α Κορ. στ, 9).
Αλλά αυτές οι σκέψεις μπορούν να μάς στηρίξουν στην δικαιοσύνη, μόνο αν έχουμε πίστη. Και μάλιστα πίστη θερμή, ώστε ανεπηρέαστοι από τι κάνουν οι άλλοι και τί συνέπειες θα έχει για μάς η δικαιοσύνη, να μένουμε σταθερά δίκαιοι.
3. Από όλα αυτά καταλαβαίνουμε γιατί οι άγιοι «διά πίστεως…ειργάσαντο δικαιοσύνην» (Εβρ. ια, 33). Δηλ. Καταλαβαίνουμε την σχέση δικαιοσύνης και πίστεως.
Η πίστη όμως θα μάς στηρίξει να παραμένουμε δίκαιοι και θα μάς δώσει την δύναμη να αντιμετωπίσουμε ένα ακόμα πειρασμό: Να παραμένουμε δίκαιοι και όταν ακόμη εμείς αδικούμεθα.
Διότι,όταν κάποιος είναι άδικος ο ίδιος και αδικείται είναι πιο εύκολο να το δεχθεί.
Αν όμως ο ίδιος αγωνίζεται να είναι πάντοτε δίκαιος και βλέπει ότι αδικείται, είναι δύσκολο να συγκρατήσει την αγανάκτησή του.
Μόνο η πίστη στον Θεό της δικαιοσύνης μπορεί να τον στηρίξει και να του δώσει την δύναμη να παραμένει δίκαιος.
Η πίστη σε Εκείνον, που μάς διαβεβαιώνει: «εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω» (Δευτερ. λβ, 35).
4. Πράγματι. Ας είμαστε ρεαλισταί. Σήμερα «πονηροί άνθρωποι και γόητες» ας προσθέσουμε και «άδικοι» «προκόψουσιν επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι» (Β Τιμ. γ, 12-13) «Τι ότι οδός ασεβών ευοδούται»; διερωτάται και ο προφήτης (Ιερεμ. ιβ, 1) ,ενώ οι άνθρωποι της πίστεως και οι εκ πίστεως δίκαιοι, πολύ συχνά, όχι μόνο δεν αναγνωρίζονται, αλλά και διώκονται κάποτε.
Διότι η παρουσία τους αποτελεί έλεγχο για όσους «εργάζονται» την αδικία. Είναι «δύσχρηστοι» (Σοφ. Σολ. Β´12) γι’ αυτούς.
Όμως οι άδικοι θα επιπλέουν σαν τα επιπλέοντα σκουπίδια, ενώ οι δίκαιοι θα είναι τα κρυμμένα μαργαριτάρια, που κάποτε εν τιμή θα έλθουν στην επιφάνεια.
Και ερωτάται: τι θέλουμε να είμαστε επιπλέοντα σκουπίδια ή κρυμμένα, έστω, μαργαριτάρια; Ας διαλέξουμε!
Προσθήκη σχολίου