Ο ανεπιθύμητος (Κυρ. Ε´ Ματθ.).
«Ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από των ορίων αυτών» [Ματθ. η´ 28 – θ´1].
Στην χώρα των Γεργεσηνών κατοικούσαν άνθρωποι που είχαν συνηθίσει στην παρανοµια. Γιατί παράνοµο ήταν κατά τον Μωσαικό νοµο να τρέφουν χοίρους.
Απαγορευόταν να τρώνε χοιρινό κρέας η να πουλάνε στους ειδωλολάτρες χοίρους. Αλλά αυτοί περιφρονούσαν τον Νοµο. Τον καταπατούσαν χωρίς συστολή και αύξαναν ανενόχλητοι τα εισοδήµατά τους.
Εµπορεύονταν την παρανοµια και απεκόµιζαν σηµαντικά κέρδη. Έτσι τώρα που ανέλπιστα χάνουν τα παράνοµα κέρδη τους, ξεσηκώνονται και διώχνουν τον Ιησού από την Χώρα τους. Όσο δεν θίγονταν τα υλικά τους συµφέροντα όλα πήγαιναν καλά. Μόλις όμως ο Κύριος τους τιµώρησε για τις παραβάσεις τους, ξεσηκώθηκαν. Γίνεται ανεπιθύµητος γι᾽ αυτούς.
Α) Καί σηµερα ανεπιθύµητος!
Γιά πόσους όμως και σηµερα ο Κύριος είναι ο ανεπιθύµητος! Γιατί και σηµερα υπάρχουν άνθρωποι που συστηµατικά παραβαίνουν τον νοµο του Θεού. Πως µπορεί να είναι επιθυµητός ο Κύριος που είναι Νοµοθέτης της ηθικής τάξεως, από τους ανθρώπους της παρανοµίας και του συµφέροντος;
Ο Κύριος που λέει «δικαιοσύνην µάθετε οι ενοικούντες επί της γης», που ζητάει ειλικρίνεια και τιµιότητα µπορεί να είναι επιθυµητός από ανθρώπους που στην ατοµική και κοινωνική τους ζωή καταπατούν θεληµατικά τον θείο νοµο; Πού συχνά χρησιµοποιούν κάθε µέσο, θεµιτό και αθέµιτο, για να αυξήσουν τα παράνοµα κέρδη τους;
Β) Τον διώχνουν «µε τρόπο».
Το φως «ελήλυθεν εις τον κοσµον και ηγάπησαν οι άνθρωποι µάλλον το σκότος η το φως- ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα». Αλλά δεν τολµούν να τα βάλουν πάλι ανοιχτά µαζί Του. Να βάλουµε την εικόνα του Χριστού στο µαγαζί, στο γραφείο, στο αυτοκίνητό µας.
Μην ζητάς οµως να επέµβης στις δουλειές µας. Μην επιµένης να κόψουµε τις κακές συνήθειές µας, να αλλάξουµε ζωή. Σε παρακαλούµε πολύ µην επιµένης. Τώρα είναι καιρός να µείνουµε µόνοι µας, µε τα σχέδιά µας, και τις επιδιώξεις µας … Στην εποχή µας δεν µπορεί να εφαρµόση κανείς τον νοµο του Θεού… ».
Όταν όμως διώχνουµε τον Κύριο η πιο σωστά, όταν αποµακρυνώµαστε από αυτόν και ελευθερωνόµαστε από κάθε ηθικό δεσµο, τότε γινόµαστε δεσµώτες της χειρότερης τυραννίας. Υποδουλωνόµαστε στην ύλη, γινόµαστε σκλάβοι του χρηµατος. Πόσο όμως διαφορετικά είναι, όταν ο Κύριος είναι ο επιθυµητός της ζωής µας!
Επιθυµητός «σύντροφος, φίλος κι αδελφός», όχι µόνο την Κυριακή, αλλά όλες τις µέρες της εβδοµάδος. Στο γραφείο, στο κατάστηµα, στο εργοστάσιο, στο χωράφι …Καί η παρουσία Του να κατευθύνη την ζωή µας, να ακολουθή τα ίχνη Του, να είναι συµφωνη µε τις θείες Του εντολές!