Να ένα θέμα που σήμερα έπαψε να είναι ουσιώδες και πέρασε σε δευτερεύουσα μοίρα. Δεν θεωρούμε ότι η ορθή πίστη είναι αναγκαία προϋπόθεση για τον ορθό τρόπο ζωής.
Νομίζουμε ότι στον Θεό και στη σωτηρία μας (ζητήματα ζωής και θανάτου) μπορούμε να φτάσουμε από χίλια-δυο δρομάκια.
Δεν έχει σημασία τελικά ποια πίστη ακολουθείς, σε τι Θεό πιστεύεις.
Ρωτήθηκε κάποιος που στον καιρό μας από Χριστιανός έγινε Μουσουλμάνος:
– Πώς το αποφάσισες;
– Μόνος μου, απάντησε. Ψάχνοντας σιγά-σιγά βρήκα αυτό που ήθελα στο Ισλάμ.
– Έμαθα ότι παραλίγο να γινόσουν μοναχός στο Άγιον Όρος!
– Ναι! Δεν έχει καμία διαφορά. Διαφορετικοί δρόμοι, ίδιο τέλος.
– Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στο Άγιον Όρος και το Ισλάμ;
– Απολύτως καμία.
Όταν πας στο Άγιον Όρος ή επισκέπτεσαι κάποιον τεκέ στην Αίγυπτο (= κάτι σαν μοναστήρι ισλαμικό), βλέπεις ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία διαφορά. (Στ. Θεοδωράκη, Οι άνθρωποί μου, σελ. 214)
Τι Μωάμεθ, τι Χριστός! Ένα και το αυτό λοιπόν; Καμιά διαφορά;
Μέσα απ’ το κανάλι του παγκοσμίου κινήματος της «Νέας Εποχής» περνάει το καταστροφικό μήνυμα, ότι οι θρησκείες όλες είναι μία. Δεν έχουν διαφορά. Σε όποια θέλεις, πηγαίνεις. Και όποιον Θεό θέλεις, προσκυνάς.
Αυτός είναι ο λεγόμενος θρησκευτικός συγκρητισμός, που λέγεται και εσωτερισμός.
Από το περιοδικό ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 356, Μάρτιος 2013).
