Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
Οι ασεβείς άνθρωποι φοβούνται ακόμη και τις σκιές· σ’ αυτούς οι σκιές των δέντρων φαίνονται σαν στρατός. Στο παραμικρό θρόισμα, ο πονηρός σκέφτεται· έρχεται ο εκδικητής! Το τρέμουλο των φύλλων, το ακούει σαν ήχο από αλυσίδες.
Όταν ακούει τις φωνές των πουλιών νομίζει ότι είναι κραυγές κυνηγών που κυνηγούν το θήραμα. βλέπει το χορτάρι σαν κατάσκοπο των πονηρών πράξεων του, το νερό, σαν μάρτυρα εναντίον του, τον ήλιο, σαν κριτή και τα αστέρια, σαν εκείνους που τον χλευάζουν.
Ω αδελφοί μου, πόσα ψέματα γεννιούνται από φόβο; Γιατί ο φόβος είναι της αμαρτίας, η αμαρτία είναι του διαβόλου και ο διάβολος είναι ο πατέρας όλων των ψεμάτων.
Ο φόβος είναι ο πρώτος καρπός της αμαρτίας. Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, κρύφτηκε από το πρόσωπο του Θεού. Και όταν ο Θεός τον φώναξε, ο Αδάμ είπε: «Άκουσα τη φωνή σου στον κήπο και φοβήθηκα» (Γένεση 3:10). Πριν από την αμαρτία, ο Αδάμ δεν ήξερε για τον φόβο, ούτε κρυβόταν από το πρόσωπο του Θεού αλλά, αντίθετα, έσπευδε πάντα να συναντήσει τον Θεό. Όμως μόλις αμάρτησε, «φοβήθηκε».
«δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε (Αλλά ο δίκαιος άνθρωπος, σαν λιοντάρι, νιώθει σίγουρος)». Χωρίς αμαρτία, χωρίς φόβο. Χωρίς αμαρτία, χωρίς αδυναμία. Οι αναμάρτητοι είναι δυνατοί, πολύ δυνατοί και γενναίοι, πολύ γενναίοι. Οι δίκαιοι είναι δυνατοί και ατρόμητοι. Τέτοιοι είναι οι δίκαιοι άνθρωποι, μόνον οι δίκαιοι.
Ω Αναμάρτητε Κύριε, σώσε μας από τον κενό φόβο, αλλά πριν από αυτό, φύλαξέ μας από την αμαρτία, τον γονέα του φόβου.
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος
