Προσκύνημα νέων σε ερειπωμένο ναό – μνημείο του 16ου αιώνα στην Αλβανία

Μάλιστα οι αγιογραφίες του ναού είναι μεγάλης εικονογραφικής αξίας, αφού φιλοτεχνήθηκαν το 1555 από τον γνωστό αγιογράφο της περιοχής Ουνούφριο.

Χρειάστηκε να περπατήσουν μια ώρα για να φτάσουν στο ναό, που είναι κατακλυσμένος από δένδρα και χόρτα, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί πομπό ζωντανής πίστης.

Σ’ αυτό το χώρο αισθάνθηκαν αληθινή ειρήνη στην ψυχή τους. Η ειρήνη, το γλυκύ πράγμα και όνομα, δεν είναι περιστέρι. Δεν είναι ούτε διακήρυξη των ισχυρών της γης, οι οποίοι με το ένα χέρι υπογράφουν την ειρήνη και με το άλλο προτείνουν αναίσχυντα τα όπλα του πολέμου, της εξοντώσεως των λαών.

Η ειρήνη δεν είναι είδος της ανθρώπινης αγοράς. Η ειρήνη είναι του Θεού. Και εφόσον η ειρήνη είναι υπόθεση του Θεού και δώρο Θεόσδοτο, για να φτάσει ο άνθρωπος να είναι ειρηνικός και ειρηνοφόρος, πρέπει να διαποτιστεί από τον Θεό. Αυτό σημαίνει πως αν ο Θεός δεν εισέλθει στην ψυχή του ανθρώπου, ο άνθρωπος ούτε καθ’ εαυτόν ειρηνεύει, ούτε με τους άλλους ανθρώπους. Επομένως η ειρήνη μας, η ειρήνη του κόσμου, εξαρτάται από τις σχέσεις του καθενός μας με το νόμο του Θεού.

Στο χώρο αυτού του έρημου ναού οι νέοι ένιωσαν πως μια ψυχή, που ασφυκτιά, που περνάει τη θλίψη της στηριγμένη στου Θεού την αγάπη, μέσα από την πίστη, που είναι άσβηστη, όσοι διωγμοί και αν εξαπολυθούν εναντίον της, μέσα από τον πόνο βρίσκει το λιμάνι της ειρήνης.

Δημιουργούνται εκεί οι “ελπίδες” ότι ο Θεός θα μας δώσει τα κουπιά προς τον γαλήνιο όρμο. Και θα μας ανταμείψει με την μακαριότητα της ψυχής μας. Και θα μας πλουτίσει με τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας, ειδικά στις δύσκολες ώρες.

Και αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί ο άνθρωπος της εσωτερικής ειρήνης είναι και φορέας της ειρήνης. Αν βρούμε εμείς την ειρήνη μας, και τότε πολλοί άλλοι θα βρουν τη δική τους γύρω μας.

Αν γκρεμίσουμε την Αλήθεια, που είναι ο Θεός, που να στερεώσουμε την ειρήνη, που είναι ο Θεός;

πάτερ Ηλίας Μάκος