Ω! Πληγωμένο Γένος μου, μέσα στο ράσο λούφαξες τον πόνο να μερώσεις!""
Το ράσο πάντοτε σκέπαζε το Γένος και πρώτα , βέβαια, τα παιδιά.
Ο Όσιος Δαυίδ, ως Ηγούμενος στο Μοναστήρι της Παναγίας Βαρνάκοβας , (τα έτη 1520-1532, πριν κτίσει το Μοναστήρι του στην Εύβοια) , μέσα στην Τουρκοκρατία, με κίνδυνο της ζωής του, ίδρυσε σχολείο, όπου, όχι μόνο, κρατούσαν την γλώσσα και την πίστη, αλλά πολλούς μαθητές, τους κρατούσε εκεί μέσα, οικότροφους , για να τρώνε ένα κομμάτι ψωμί και να αποφεύγουν τα επικίνδυνα ” πήγαινε- έλα”.
Είχε δε την τόλμη να προσφέρει άσυλο σε όσα απ αυτά κατέφευγαν στο Μοναστήρι κυνηγημένα από τους Τούρκους.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ , ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ , ΠΑΝΤΑ, ΕΚΕΙ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ, ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ, ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ..
ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΠΟ ΝΑ ΛΟΥΦΑΞΕΙ ΤΟ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ..
Χρόνια πολλά, ευλογημένα,
Ορθόδοξα και Ελληνικά.
