Ποίημα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.
Χαίροις, Παρθενομῆτορ Ἁγνή,
ἡ ἁπλουστάτη καὶ ἀμίαντος δάμαλις,
τὸν μόσχον ἡ τετοκυῖα,
τὸν μυστικὸν τοῦ Θεοῦ,
ἁμνὰς καθαρά τε καὶ πανάσπιλε.
Δορκὰς ἐν τοῖς ὄρεσιν,
ἀρωμάτων ἡ βόσκουσα,
καὶ νεμομένη,
ἐν τοῖς κρίνοις ἀείποτε,
θείαις χάρισι,
καὶ τρυφαῖς ταῖς τοῦ Πνεύματος.
Ἔλαφος ἡ ταχύδρομος,
τοὺς ὄφεις ἡ κτείνουσα,
τοὺς νοητοὺς καὶ Σῶν δούλων,
πόῤῥωθεν τούτους ἐλαύνουσα.
Χριστοῦ χαῖρε Μήτηρ,
τοῦ παρέχοντος τῷ κόσμῳ,
τὸ μέγα ἔλεος.
Ποιήμα του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού
Χαίρε απαρακλήτου ψυχής μου
θυμηδεστάτη παράκλησις
χαίρε η γλυκεία και πρωινή δρόσος
το εύκρατον χαίρε και γαληνόν πνεύμα
ζεφύριος αύρα
πνοή τε αναψύχουσα
λεπτόν τε Πανάχραντε και ηδύ ψιθύρισμα
και διασυρίζον
τους φλεγομένους περί των θλίψεων.
π ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΚΡΟΥΣΚΟΣ
Προσθήκη σχολίου