Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη, Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
και ασύμφωνο με την ιερατική και δη, αρχιερατική τους διακονία! Επιτρεπτό είναι, ηθικό δεν είναι, μάλλον δε και ανήθικο και ασύμβατο
Μακράν απ΄ εμού επιδιώξεις λαϊκισμού! Πιότερο με αποξενώνουν παρά με νουθετούν. Παρά ταύτα όμως, αν και η ουτιδανότητά μου ανήκει στη χορεία όσων εκείνων υπερασπίζονται το τιμημένο ράσο με κάθε τρόπο και οιουδήποτε τιμήματος, εν προκειμένω, κατηγορηματικά δηλώνω και απερίφραστα πρωτοστατώ στο “ουαί” όλων όσων κυνηγούν και αναπαύονται στις “φιέστες” και στα δώρα, στις κακέκτυπες απομιμήσεις των πάλαι ποτέ καλών και ουσιωδών θεατρικών παραστάσεων και ερασιτεχνικών δρωμένων! Φεύ!
Δεν αναφέρομαι στη Θεία Λειτουργία, αλλά στην προετοιμασία και σε όσα έπονται αυτής, στα μιαρά, επαίσχυντα, ανορθόδοξα, απατροπαράδοτα, ανήκουστα, ανίερα! Στους πανηγυρικούς που εστιάζουν στον εορτάζοντα Άγιο στα πρώτα πέντε λεπτά της ώρας και ακολουθεί η γλειώδης φιλοφρόνηση και η αντίδοση και η υπόσχεση και η πιθανή συγκατάβαση και “παραλληλία” στο μέλλον για πιθανή αποδοχή πρότασης εμψηφισμού και άλλων ορεγομένων του Αυτού επισκοπικού αξιώματος! Είναι ανήθικο!
Αν και ένας χριστιανός ξενυχτάει στο κρεβάτι του πόνου, αν και ένας ετερόδοξος δεν έχει βραδινό κατάλυμμα, αν έστω και μιά ψυχή αδημονεί την επιούσαν και αγωνιά δια την σωτηρίαν της, ακόμη και τότε, δεν έχετε δικαίωμα διοργάνωσης,συμμετοχής, αποδοχής και προσωπικής τέρψης στα εόρτια “καραγκιοζιλίκια” και μεθέορτα και παμμίαρα! Και ως κατακλείδα επιτέλους, θυμηθείτε: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ!!!