Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας Ιωαννίνων: «Κάντε με ό,τι θέλετε, εγώ θα μείνω χριστιανός»

Κατάγονταν από τον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών (Τσούρχλι), χωριό το οποίο πήρε το 1927, προς τιμήν του αγίου, το όνομά του.

Στη σύντομη ζωή του ο νεομάρτυρας Γεώργιος, κατάφερε να διατηρήσει άσβεστη μέσα του τη χριστιανική πίστη, παρότι υπηρετούσε ως ιπποκόμος στον τουρκικό στρατό με το όνομα «Γκιαούρ Χασάν», για την οποία και μαρτύρησε.

Άδικα συκοφαντήθηκε ότι, ενώ πριν από χρόνια είχε προσέλθει στον Ισλαμισμό, πάλι επέστρεψε στο Χριστιανισμό. Οδηγήθηκε στη φυλακή των Ιωαννίνων, δήλωσε ότι δεν αρνήθηκε ποτέ τον Χριστό και αφέθηκε ελεύθερος.

Μετά από δύο χρόνια, στο διάστημα των οποίων στεφανώθηκε την Ελένη και απέκτησε και γιο, που τον βάπτισε λίγες ημέρες πριν το μαρτύριό του, συνελήφθη πάλι με την παλιά κατηγορία. Υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια με σκοπό να αρνηθεί την πίστη του, αλλά η απάντησή του ήταν σταθερή και καθαρή: Κάντε με ό,τι θέλετε, εγώ την πίστη μου δεν την αλλάζω, είμαι Χριστιανός. Τελικά απαγχονίστηκε.

Όπως έχει διασωθεί, μια Τουρκάλα, κατά το διάστημα των τριών ημερών, που παρέμενε κρεμασμένος σε κοινή θέα, προς υπενθύμιση των Χριστιανών του τι τους περιμένει αν δεν ασπαστούν το Ισλάμ, άρπαξε τη μία κάλτσα από το πόδι του (γι΄ αυτό στις εικόνες της αγχόνης, η πρώτη φιλοτεχνήθηκε 13 ημέρες μετά το θάνατό του, εμφανίζεται με μια κάλτσα στα πόδια).

Πήγε σε μια άλλη Τουρκάλα, που ήταν βαριά άρρωστη, την ακούμπησε με αυτή, και έγινε καλά.

Αλλά οι θαυμαστές παρεμβάσεις του συνεχίζονται και στις ημέρες μας.

Παιδί, που αργότερα έγινε ιερέας και το οποίο είχε χάσει το φως του, το ανέκτησε κοιμώμενο μέσα σε παρεκκλήσι του νεομάρτυρα Γεωργίου των Ιωαννίνων.

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή γυναίκας, η οποία έπασχε από βαριά μορφή καρκίνου, που την ταλαιπωρούσε και τελικά έγινε καλά.

Μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Με το που γυρίσαμε από το γιατρό εκείνο το απόγευμα πήγαμε με τον άνδρα μου, όπως ήμασταν, στον τάφο του Αϊ Γιώργη στο παρεκκλήσι του Μητροπολιτικού Ναού των Ιωαννίνων! Εκεί προσευχηθήκαμε κι οι δυο μας τόσο έντονα που λίγες φορές το κάναμε στη ζωή μας… Κλαίγαμε, κλαίγαμε φανερά χωρίς να μας νοιάζει αν θα μας δούνε… κλαίγαμε και παρακαλάγαμε τον Θεό και τον Άγιο Γεώργιο να κάνουν κάτι…

Σε μια στιγμή που είχα μείνει μόνη μου στο παρεκκλήσι και ο άντρας μου (Ανδρέας) είχε βγει έξω, έπεσα πάνω στον τάφο του αη Γιώργη μου και του «φώναζα» για βοήθεια. Εκείνη, λοιπόν, την ώρα που έδειχνε ότι δεν υπάρχει καμία απάντηση, άκουσα πολύ καθαρά ένα κρότο από το σημείο που είναι το εξομολογητήριο, σαν κάποιος να έριξε κάτι κάτω.

Βέβαια, δεν ήταν κανένας σε εκείνο το σημείο αλλά και γενικά στο παρεκκλήσι εκείνη την ώρα. Μάλιστα πήγα να δω και δεν υπήρχε τίποτα και κανείς…! Πίστεψα, λοιπόν, ότι ο Άγιος με πληροφόρησε με αυτόν τον τρόπο ότι όλα θα πάνε καλά».

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος με το βίο του, μας προτρέπει στις ημέρες μας να γίνουμε με υψηλό το μέτωπο αγωνιστές των ιδεωδών της Εκκλησίας.

Η επέτειος της εορτής του είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία οι αδιάφοροι να αφυπνιστούμε, οι χλιαροί να ζεσταθούμε, οι αποξενωμένοι και παραπλανημένοι να βρούμε το δρόμο μας, πλησιάζοντας το Χριστό και ανανεώνοντας την υπόσχεσή μας ό,τι θέλουμε να ζήσουμε κοντά Του με κοχλάζουσα πίστη.

Του πήραν το σώμα του αγίου Γεωργίου, αλλά δεν μπόρεσαν να του πάρουν την ψυχή.

Ας φροντίσουμε να ζήσει και η δική μας ψυχή, να μη χαθεί, να μη βρεθεί στο χείλος κάποιας αβύσσου, βάζοντας ως οδηγό μας το ανέσπερο φως του Χριστού.

πάτερ Ηλίας Μάκος