Το έτος 1994 κά­ποι­ος Α­γι­ο­ρεί­της επι­σκέ­φθη­κε το πα­λαι­ό Μο­να­στή­ρι του α­γί­ου Δι­ο­νυ­σί­ου στον Ολυμ­πο

Ἡ για­γιά ἀνέ­φε­ρε στόν μο­να­χό τό ἑ­ξῆς, καί ἤ­θε­λε νά μά­θη τήν γνώ­μη του, ἂν κά­νη κα­λά:

«Ὅ­ταν βλέ­πω κα­νέ­να φί­δι στήν αὐ­λή τοῦ Μο­να­στη­ριοῦ, ἐ­δῶ ἔ­χει πολ­λά φί­δια, τό σταυ­ρώ­νω καί τό φί­δι κοκ­κα­λώ­νει.
Γί­νε­ται σάν βέρ­γα.
Με­τά τό πιά­νω καί τό πε­τά­ω ἔ­ξω.

Μοῦ λέ­νε με­ρι­κοί:

“Χα­ζή εἶ­σαι πού πιά­νεις τά φί­δια”

καί ἐ­γώ τούς λέ­ω:

“Για­τί εἶ­μαι χα­ζή; Ποι­ό εἶ­ναι πι­ό δυ­να­τό, τό φί­δι ἢ ὁ Σταυ­ρός τοῦ Χρι­στοῦ, πά­νω στόν ὁ­ποῖ­ον σταυ­ρώ­θη­κε ὁ Χρι­στός καί ἔ­σω­σε τόν κό­σμο;”

Μέ τήν δύ­να­μη τοῦ Σταυ­ροῦ,
ὅ­ταν θέ­λω νά ζυ­μώ­σω,
βά­ζω ἀ­λεύ­ρι καί νε­ρό, τά ἀ­να­κα­τεύ­ω, τά σταυ­ρώ­νω, με­τά ση­κώ­νε­ται τό προ­ζύ­μι
καί κά­νω ψω­μί»…

Η απλότητα αγαπήθηκε πολύ από τον Χριστό…